Krzywa popytu

Ten artykuł jest o wykresie z ceną jednostkową na osi pionowej i ilością (zależną od ceny jednostkowej) na osi poziomej.
Zobacz inne krzywe cena-ilość

Definicja

Krzywa popytu na dane dobro jest definiowana z następującymi elementami w tle:

• Konkretne dobro.
• Jednostka pomiaru ilości tego dobra.
• Jednostka pomiaru ceny.
• Konwencja dotycząca tego, czy podatki od sprzedaży są zawarte w podanej cenie.
• Pewien zbiór podmiotów gospodarczych, które są potencjalnymi nabywcami tego dobra.
• Ramy czasowe, w których mierzony jest popyt.
• Tło ekonomiczne, które obejmuje wszystkie determinanty popytu inne niż cena jednostkowa tego dobra.

Krzywa popytu ma następujące cechy:

• Oś pionowa jest osią ceny, mierzącą cenę za jednostkę towaru.
• Oś pozioma to oś ilości, mierząca ilość dobra żądaną w sumie przez wszystkie podmioty gospodarcze wybrane powyżej.

Tutaj ilość żądana przez podmiot gospodarczy odnosi się do ilości, którą ten podmiot gospodarczy jest gotowy, chętny i zdolny kupić.

Zauważ, że krzywa popytu ma sens tylko ceteris paribus — wszystkie inne determinanty popytu są utrzymywane na stałym poziomie.

Termin popyt jest używany dla całej relacji cena-ilość przedstawionej obrazowo przez krzywą popytu.

Różnica między krzywą popytu, funkcją popytu i harmonogramem popytu

Dwa terminy ściśle związane z krzywą popytu to funkcja popytu i harmonogram popytu:

• Funkcja popytu to funkcja, która przyjmuje jako dane wejściowe cenę jednostkową i wyprowadza ilość popytu. Krzywa popytu jest graficzną reprezentacją funkcji popytu, ale z heterodoksyjnym wyborem osi: zmienna wejściowa (cena) jest wykreślona na osi pionowej, a zmienna wyjściowa (ilość popytu) jest wykreślona na osi poziomej.
• Harmonogram popytu jest dyskretną wersją funkcji popytu. Określa on (skończoną) listę par cena jednostkowa-ilość popytu. Rozkłady popytu mogą być tworzone obserwacyjnie. Graficznie, znajomość rozkładu popytu pozwala nam wykreślić pewne punkty na krzywej popytu, ale zachowanie części krzywej popytu pomiędzy tymi punktami nie jest jednoznacznie określone. Możemy jednak wnioskować o przybliżonym charakterze funkcji popytu i krzywej popytu z rozkładu popytu.

Indywidualna a rynkowa krzywa popytu

Informacje dodatkowe: indywidualna krzywa popytu, rynkowa krzywa popytu

Terminologia

Indywidualne krzywe popytu to krzywe popytu dla pojedynczego aktora ekonomicznego. Ten aktor może być osobą fizyczną, gospodarstwem domowym lub firmą (gdzie firma może być nastawiona na zysk, pozarządową organizacją non-profit lub agencją rządową).

Krzywa popytu rynkowego agreguje (lub sumuje) krzywe popytu dla pewnej liczby podmiotów gospodarczych. Na przykład, krzywa popytu rynkowego gospodarstwa domowego na dobro w mieście jest uzyskiwana przez zsumowanie krzywych popytu dla wszystkich gospodarstw domowych w mieście. Rynkowa krzywa popytu na stal w przemyśle samochodowym jest otrzymywana przez zsumowanie krzywych popytu na stal dla wszystkich firm w przemyśle samochodowym.

Zauważ, że popyt rynkowy (który jest agregatem wszystkich podmiotów gospodarczych ich popytu na dane dobro) jest różny od zagregowanego popytu. Zagregowany popyt jest kontrowersyjnym pojęciem makroekonomicznym, które jest częścią teorii keynesowskiej i z grubsza opisuje całkowity popyt w gospodarce na wszystkie dobra. Niektóre szkoły ekonomiczne spierają się, czy pojęcie zagregowanego popytu ma sens nawet na poziomie teoretycznym, ponieważ popyt na jedno dobro jest wyrażany w stosunku do innych dóbr. Żaden ten dyskusja popyt krzywe dotyka na zagregowanym popycie.

Jakościowe rozróżnienia

Tutaj indywidualny mógł znaczyć indywidualny, gospodarstwo domowe, lub firma — jakaś pojedynczy ekonomiczny aktor.

Dużo ciekawy i dziwaczny zjawisko móc uzyskiwać przy poziom indywidualny popyt krzywe ale móc zostać mniej widoczny (opłata wygładzać i uśredniać out) przy zagregowany poziom ponieważ z powodu canceling out lub wygładzać out efekty. Niektóre przykłady są omówione poniżej:

• Dla pozycji, gdzie ilości zakupu są dyskretne, indywidualne krzywe popytu są z natury nieciągłe, podczas gdy zagregowane krzywe popytu są prawdopodobnie ciągłe, biorąc pod uwagę wystarczającą heterogeniczność wśród osób. Zauważmy, że indywidualne wielkości popytu mogą być ułamkowe nawet przy dyskretnych ilościach zakupu – na przykład, moja tygodniowa liczba zakupionych bochenków chleba może wynosić , jeśli kupuję bochenek chleba co drugi dzień.
• Indywidualne krzywe popytu są bardziej prawdopodobne, aby wykazywać ostre nieciągłości z innych powodów: Jednostki mogą stosować ceny progowe i ceny referencyjne, aby określić, który przedmiot kupić i w jakiej ilości. Na przykład, jeśli dla mnie i są dobrami równoważnymi (tzn. są dla siebie doskonałymi substytutami), to nie kupuję żadnego , gdy jego cena przekracza cenę , ale przenoszę całą swoją konsumpcję na , gdy jego cena spada poniżej ceny . Cena jest więc punktem nieciągłości na krzywej popytu na . W agregacie heterogeniczność jednostek zapewnia, że nie wszystkie postrzegają te same pary dóbr jako doskonałe substytuty, a zatem prawdopodobieństwo wystąpienia takich skoków jest mniejsze.
• Różne naruszenia prawa popytu (twierdzenie, że krzywe popytu opadają w dół), zarówno racjonalne, jak i irracjonalne, są bardziej prawdopodobne na poziomie indywidualnym niż na poziomie agregatu: Na przykład, Giffen dobry zjawisko i Veblen dobry zjawisko móc ważna rola w konsumpcyjny zachowanie jeden jednostka lub gospodarstwo domowe, ale z powodu różny dochód i różny smak i preferencja który prowadzić jednostka substytuty różny, zjawisko stosować wszystkie ekonomiczny aktor. Ponieważ agregatowy Giffen dobry zjawisko zależeć na zjawisko duży liczba jednostka, agregatowy Giffen dobry zjawisko móc dużo rzadki niż indywidualny Giffen dobry zjawisko. To samo trzymać dla różny forma łagodny irracjonalność i idiosynkratyczny zachowanie.

Przykład krzywy popyt

To dawać niektóre matematyczny możliwość dla krzywa popyt. Lista jest ilustracyjna i nie ma być wyczerpująca.

Krzywa popytu dla stałego całkowitego budżetu: wzajemna relacja między ceną a ilością

W tym przypadku osoba fizyczna lub gospodarstwo domowe wydaje stałą kwotę pieniędzy na towar niezależnie od jego ceny. Zatem ilość zakupionego towaru jest odwrotnie proporcjonalna do ceny jednostkowej, czyli równanie krzywej popytu ma postać:

gdzie jest całkowitą kwotą budżetu, jaką wydaje gospodarstwo domowe. Oto kilka właściwości takiej krzywej popytu:

• Cenowa elastyczność popytu dla tej krzywej popytu wynosi .
• Gdy cena spada do poziomu , ilość popytu dąży do nieskończoności. Rzeczywisty popyt (nieskończoność) może być niewykonalny, stąd powyższe wyrażenie może nie działać dla bardzo niskich cen. Jednak taka krzywa popytu może dobrze wyjaśnić to, co wydaje się być efektem zerowej ceny.
• Aby ilość popytu stała się zerowa, cena musi zostać podniesiona do nieskończoności. Również w tym przypadku może to nie mieć miejsca w rzeczywistości, ponieważ przy wystarczająco wysokiej cenie, żądana ilość może być tak niska, że koszty transakcyjne zdominują obraz sytuacji.

Niewielkim wariantem powyższego jest:

gdzie jest kosztem transakcyjnym (który przyjmujemy jako koszt na jednostkę nabywanej ilości). W tym wariancie unikamy problemu nieskończoności na jednym końcu: gdy cena spada do , ilość popytu spada do . W szczególności, dla małych kosztów transakcyjnych, ilość ta jest niezwykle wysoka. Jeszcze inny wariant obejmuje dwa rodzaje kosztów transakcyjnych: koszt transakcyjny za jednostkę i koszt transakcyjny, który jest stały dla wszystkich niezerowych ilości zakupionych i , jeśli nic nie jest zakupione. Jeśli oznaczymy te dwa koszty transakcyjne jako (jednostkowy) i (stały) to:

Jeszcze inny wariant to taki, w którym istnieje minimalna ilość, na którą można zgłaszać popyt, jeśli żąda się jakiejkolwiek niezerowej ilości, co nazywamy . W tym przypadku, najpierw używamy wzoru do określenia ilości popytu. Jeśli żądana ilość jest mniejsza niż , zastępujemy ją przez .

Liniowa krzywa popytu

Tutaj krzywa popytu jest linią prostą i jest dana równaniem postaci:

Tutaj jest ilością kupowaną przy zerowej cenie, a jest minimalną ceną potrzebną do tego, aby ilość kupowana spadła do . Niektóre cechy tej krzywej popytu są następujące:

• Wielkość elastyczności cenowej popytu jest zmienna. Jest ona mniejsza niż dla cen większych niż i większa niż dla cen mniejszych niż . Całkowity przydzielony budżet jest maksymalny dla ceny i ilości zakupionej .
• Ilość zakupiona przy cenie wynosi .
• Minimalna cena wymagana do zepchnięcia ilości zakupionej do wynosi .

Krzywa popytu z regionem wysokiej elastyczności cenowej w przedziale

W przedstawionej powyżej krzywej popytu, przy cenie jednostkowej wynoszącej około 3, krzywa popytu jest najbardziej elastyczna. Przy bardzo małej zmianie ceny wokół tego punktu, popyt wzrasta z 2 do 4 jednostek. Dla cen większych lub mniejszych niż 3, elastyczność cenowa jest znacznie mniejsza. Wysoka elastyczność cenowa przy cenie 3 może wynikać z tego, że jest to cena bliskiego substytutu.

Krzywe popytu wielorakiego

Powyższy rysunek przedstawia dwie różne krzywe popytu na to samo dobro. Zmiana jakiegoś parametru egzogenicznego, który jest jedną z determinant popytu, może prowadzić do rozszerzenia się wewnętrznej (niebieskiej) krzywej popytu do zewnętrznej (fioletowej) krzywej popytu.

Dla ceny jednostkowej równej 2, wewnętrzna krzywa popytu wskazuje ilość 1 jednostki popytu, natomiast zewnętrzna krzywa popytu wskazuje ilość 1 jednostki popytu.

Podobnie, aby osiągnąć ilość żądaną 3 jednostek, cena jednostkowa 2/3 jest potrzebna z wewnętrzną krzywą popytu, ale cena jednostkowa 4/3 jest potrzebna z zewnętrzną krzywą popytu.

Charakterystyka krzywej

Nachylenie lub pierwsza pochodna

Nachylenie (lub tempo zmian) krzywej popytu jest odwrotnie związane z tym, co określa się mianem elastyczności cenowej popytu. Elastyczność cenowa mierzy całkowitą zmianę w ilości żądanej na jednostkową zmianę ceny, która jest bezwymiarowa poprzez podzielenie przez stosunek ilości do ceny. Innymi słowy, przy cenie i ilości , cenowa elastyczność popytu wynosi:

Nachylenie w żargonie matematycznym wyniosłoby:

Znak nachylenia

Dalsze informacje: Prawo popytu

Typowo, elastyczność cenowa popytu jest ujemna, co jest równoznaczne ze stwierdzeniem, że nachylenie krzywej popytu jest ujemne, lub krzywa popytu jest nachylona w dół. Innymi słowy, ceteris paribus:

• Spadek ceny za jednostkę prowadzi do wzrostu całkowitej ilości popytu.
• Wzrost ceny za jednostkę prowadzi do spadku całkowitej ilości popytu.

To się nazywa prawo popytu. Istnieją dwa szerokie wyjaśnienia dla prawa popytu:

• Wklęsłość funkcji użyteczności jednostek i gospodarstw domowych: użyteczność krańcowa jednostki lub gospodarstwa domowego na jednostkę dobra maleje wraz z ilością już nabytą. Ponadto efekt dochodowy i efekt substytucji. Dalsze informacje: Prawo popytu dla nabywców indywidualnych wynika z malejącej użyteczności krańcowej
• Heterogeniczność gospodarstw domowych, czyli różnice w cenach rezerwacyjnych w poszczególnych gospodarstwach domowych. Dalsze informacje: Prawo popytu dla wielu nabywców wynika z różnic w cenach rezerwacyjnych

Krzywa popytu, która narusza prawo popytu, jest określana mianem krzywej popytu wyjątkowego. Jednym ze źródeł wyjątków od prawa popytu są dobra Veblena, których popyt związany jest z konsumpcją konspiracyjną. Inne dobra, które wydają się naruszać prawo popytu (choć nie naruszają go bezpośrednio) to dobra Giffena i pewne rodzaje dóbr, w przypadku których nie ma wystarczającej informacji o jakości i wyższa cena może być traktowana jako sygnał wyższej jakości.

Znak drugiej pochodnej

Nie ma ogólnej zasady, która jednolicie przewidywałaby znak drugiej pochodnej; podobnie, nie ma nadrzędnej reguły dotyczącej tego, czy elastyczność cenowa popytu rośnie czy maleje wraz z ceną.

Ogólnie, istnieją pewne przedziały cenowe, w których elastyczność cenowa popytu jest szczególnie wysoka. Są to, ogólnie rzecz biorąc, przedziały cenowe, w których efekt substytucji działa najsilniej, tj. przedziały cenowe, w których mogą wystąpić znaczące zmiany w zakresie, w jakim substytuuje się w kierunku substytutów i od substytutów. Alternatywnie, są to przedziały cenowe, w których ceny rezerwacyjne wielu gospodarstw domowych są skupione.

Ogólnie poniżej tych przedziałów cenowych ilość popytu na dane dobro jest wysoka, ale w dużym stopniu nieelastyczna cenowo, natomiast powyżej tych przedziałów cenowych ilość popytu na dane dobro jest niska, ale również w dużym stopniu nieelastyczna cenowo.

W tym modelu niektórych krytycznych przedziałów cenowych znak drugiej pochodnej nie jest stały.

Ogólnie, zachowanie drugiej pochodnej zależy od następujących czynników:

• Na poziomie indywidualnych gospodarstw domowych, zależy od drugiej pochodnej krzywej użyteczności krańcowej, lub trzeciej pochodnej krzywej użyteczności.
• Na poziomie gospodarki zależy od rozkładu dochodów oraz gustów i preferencji w gospodarce.

Empiryczne szacowanie

Informacje dodatkowe: Estymacja krzywej popytu

Krzywa popytu jest trudna do oszacowania, ponieważ w każdym momencie możemy otrzymać tylko jedną parę (ilość, cena) dla rynku jako całości. Istnieją jednak sposoby obejścia tego problemu, które pozwalają nam na wykonanie przybliżonego szkicu krzywej popytu.

Effect of sales tax on demand curve

Further information: wpływ podatku od sprzedaży na cenę rynkową i ilość będącą przedmiotem handlu

W przypadku niektórych towarów podatek od sprzedaży jest nakładany na towar, zazwyczaj w stałej kwocie za jednostkę sprzedawanego towaru lub jako stała część ceny przed opodatkowaniem. W przypadku podatku od sprzedaży, istnieją dwie możliwe konwencje stosowane przy rysowaniu krzywej popytu:

• W jednej konwencji, cena jednostkowa odnosi się do ceny przed opodatkowaniem. W tym przypadku wzrost podatku od sprzedaży prowadzi do skurczenia się krzywej popytu, a spadek podatku od sprzedaży prowadzi do rozszerzenia krzywej popytu.
• W drugiej konwencji, cena jednostkowa odnosi się do ceny zawierającej podatki. W tym przypadku zmiana w podatku od sprzedaży nie ma wpływu na krzywą popytu; wpływa natomiast na krzywą podaży.

Ruch wzdłuż krzywej

Informacje dodatkowe: konwergencja w kierunku ceny rynkowej

Każda konkretna cena odpowiada punktowi na krzywej popytu: współrzędna cenowa punktu to ta cena, podczas gdy współrzędna ilościowa to ilość żądana po tej cenie. Zmiany ceny, przy zachowaniu stałych innych czynników, nazywamy ruchem wzdłuż krzywej popytu. Zmniejszanie ceny w czasie jest określane jako jazda w dół krzywej popytu (zwana również price skimming), podczas gdy zwiększanie ceny w czasie jest określane jako jazda w górę krzywej popytu.

Na wolnym rynku oczekuje się, że dostawcy będą zmieniać swoje ceny, dopóki popyt nie zrówna się z podażą. Innymi słowy, popyt porusza się wzdłuż krzywej popytu, dopóki cena nie osiągnie ceny rynkowej.

Ruchy (przesunięcia) krzywej

Informacje dodatkowe: statyka porównawcza dla popytu i podaży

Krzywa popytu zmienia się, gdy zmienia się jedna (lub więcej) z determinant popytu innych niż cena.

Przesunięcie krzywej popytu na zewnątrz

Przesunięcie krzywej popytu na zewnątrz (zwane również rozszerzeniem krzywej popytu) wskazuje na wzrost popytu przy każdej cenie lub, równoważnie, na wzrost ceny potrzebnej do ograniczenia popytu do określonego poziomu.

Przesunięcie krzywej popytu do wewnątrz

Przesunięcie krzywej popytu do wewnątrz (zwane również kurczeniem się krzywej popytu) wskazuje na spadek popytu przy każdej cenie lub równoważnie, spadek ceny potrzebnej do ograniczenia popytu do określonego poziomu.

Inne zmiany kształtu krzywej popytu

Krzywa popytu może zmienić swój kształt w sposób, który przesuwa ją do wewnątrz dla niektórych poziomów cen i na zewnątrz dla innych poziomów cen. Może się to zdarzyć w przypadku indywidualnej krzywej popytu, jeżeli wzrasta stopień substytucji innym dobrem substytucyjnym. Może się to zdarzyć w przypadku krzywej popytu rynkowego z powodu zmiany rozkładu dochodów.

.