- Kwas 5-aminosalicylowy
- wrzodziejące zapalenie jelita grubego
- choroba Crohna
- zapalne choroby jelit
Kiedy Asacol zdobywa 65% brytyjskiego rynku, czy tak wielu brytyjskich gastroenterologów może się mylić? Możliwe. Liderem rynku we Francji jest Pentasa (72%), a w Niemczech Salofalk (57%). W Kanadzie jest to Asacol (46%). Niemniej jednak, przegląd Cochrane obejmujący 11 badań z udziałem 1598 pacjentów wykazał, że sulfasalazyna jest skuteczniejsza niż inne leki z grupy kwasu 5-aminosalicylowego (5-ASA) w utrzymywaniu remisji we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego (iloraz szans (OR) 1,29, przedział ufności (CI) 1,06-1,57).1 Na wybór 5-ASA wpływa rozpoznanie, umiejscowienie choroby, jej aktywność, profil działań niepożądanych, skuteczność i koszty.
5-ASA działa na komórki nabłonka jelitowego i jest przez nie metabolizowana. W związku z tym wrzodziejące zapalenie jelita grubego (choroba śluzówki) jest bardziej podatne na leczenie 5-ASA niż choroba Leśniowskiego-Crohna o podłożu nadnamiotowym. Duże dawki mesalazyny (≥4 g/dobę) mogą być początkową alternatywą dla steroidów w łagodnie-umiarkowanie aktywnym wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego i zmniejszają ryzyko nawrotu po resekcji jelita cienkiego (ale nie okrężnicy) z powodu choroby Leśniowskiego-Crohna.2 Jeśli mają być stosowane tak duże dawki, sensowne jest stosowanie 5-ASA o niewielkim wchłanianiu ogólnoustrojowym. Stężenie 5-ASA w osoczu wynosi około 2 μmol/l dla sulfasalazyny, Pentasy, olsalazyny lub balsalazydu, w porównaniu z >6 μmol/l dla Asacolu i >13 μmol/l dla Salofalku.3
Jeśli chodzi o lokalizację choroby, kluczem do leczenia jest wysokie stężenie 5-ASA w miejscu zapalenia. Czopki są często odpowiednie w przypadku zapalenia odbytnicy, ponieważ >90% płynnych lewatyw z 5-ASA omija odbytnicę.4 W przypadku aktywnego zapalenia odbytnicy czopek Pentasa o wadze 1 g jest szybciej skuteczny niż dwa czopki Claversal (podobny do Asacolu) o wadze 500 mg5 , a także utrzymuje remisję.6 W przypadku choroby dystalnej lub lewostronnej czopki można łączyć z lewatywami. Pianka Asacol jest lepiej tolerowana niż płynna 5-ASA, a drogie lewatywy Salofalk dostarczają podwójnej niezbędnej dawki. Optymalna dawka w leczeniu miejscowym wynosi 1 g.7
Główną rolą 5-ASA pozostaje utrzymanie remisji we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego. Poszczególne pochodne 5-ASA wykazują porównywalną skuteczność do sulfasalazyny, ale należy zwrócić uwagę na przewagę terapeutyczną związku macierzystego1. Związki z wiązaniami azowymi mogą być lepsze w przypadku choroby dystalnej, która dominuje we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, a olsalazyna była lepsza niż Asacol8 w jednym z niewielu bezpośrednich porównań pomiędzy pochodnymi 5-ASA. Jednak przewaga balsalazydu nad Asacolem9 , powitanego jako związek z wiązaniem azowym o niewielkich skutkach ubocznych, była rozczarowująca. W każdym razie, teoretyczna przewaga związków azowych w przypadku choroby dystalnej może być przezwyciężona po prostu przez zwiększenie dawki mesalazyny.
Główną zaletą pochodnych 5-ASA w porównaniu z sulfasalazyną jest to, że są lepiej tolerowane. W przeglądzie Cochrane dotyczącym leczenia podtrzymującego1 , sulfasalazyna i 5-ASA miały jednak podobny profil zdarzeń niepożądanych (OR 1,16 (CI 0,62-2,16) i odpowiednio 1,31 (CI 0,86-1,99)). Liczby niezbędne do wyrządzenia szkody również faworyzowały sulfasalazynę, wynosząc odpowiednio 171 i 78. Mimo to, niektóre działania niepożądane mogą być wykorzystane do osiągnięcia korzyści terapeutycznych. Biegunka wywołana przez olsalazynę może pomóc pacjentom z chorobą dystalną i zaparciami proksymalnymi. Sulfasalazyna może być lepsza dla pacjentów z artropatią związaną z zapaleniem jelita grubego. Leczenie podtrzymujące wszystkimi lekami z grupy 5-ASA prawdopodobnie zmniejsza ryzyko raka jelita grubego o 75% (OR 0,25, CI 0,13-0,48),10 co przemawia za długotrwałym leczeniem u osób z rozległym zapaleniem jelita grubego.
Kluczowe punkty
-
Diagnoza, umiejscowienie choroby, aktywność, profil działań niepożądanych, skuteczność i koszt wpływają na wybór 5-ASA.
-
Sulfasalazyna ma niewielką, ale istotną przewagę nad pochodnymi 5-ASA w utrzymaniu remisji we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego i może zaszkodzić mniejszej liczbie pacjentów.
-
Dawka mesalazyny jest ważniejsza niż system podawania.
-
Czopki Pentasa są najlepsze w zapaleniu odbytnicy.
-
Połączenie czopków i lewatyw w przypadku choroby dystalnej.
Koszty są ostateczną kwestią i jako dyrektor kliniczny w Wielkiej Brytanii, sulfasalazyna (tolerowana przez 80% przy dawce 2 g/dobę, kosztująca NHS £110 pa) nadal zasługuje na poważne rozważenie. Alternatywy, wszystkie tolerowane przez około 90%, są 3-5-krotnie droższe, co narasta w ciągu dziesięcioleci. Przeciętny trust podstawowej opieki zdrowotnej obsługujący 170 000 osób zaoszczędziłby około 10 000 funtów rocznie, gdyby większość pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego była przepisywana na najtańszą mesalazynę. Jeśli lekarze rodzinni mogą być przekonani do przyczynienia się do tych oszczędności na wynagrodzenie pielęgniarki specjalizującej się w chorobach zapalnych jelit, to tym lepiej!
A gdybym miał jeden wybór dla bezludnej wyspy? Pentasa wygrywa pod względem elastyczności dawki, różnych preparatów i niskiego wchłaniania ogólnoustrojowego, ale w praktyce stosuję wszystkie pochodne 5-ASA. Pacjent często deklaruje preferencje i to jest klucz do compliance.
- ↵
Sutherland LR, Roth D, Beck P, et al. Oral 5-aminosalicylic acid for maintaining remission in ulcerative colitis (Cochrane review). In: The Cochrane Library, t. 1. Oxford: Update Software, 2002.
- ↵
Lochs H, Mayer M, Fleig WE, et al. Prophylaxis of post-operative relapse in Crohn’s disease with mesalamine: European Cooperative Crohn’s Disease Study VI. Gastroenterology2000;118:264-73.
- ↵
Laursen LS, Stokholm M, Bukhave K, et al. Disposition of 5-aminosalicylic acid by olsalazine and three mesalazine preparations in patients with ulcerative colitis: comparison of intraluminal colonic concentrations, serum values and urinary excretion. Gut1990;31:1271-6.
- ↵
Van Bodegraven AA, Boer RO, Lourens J, et al. Distribution of mesalazine enemas in active and quiescent ulcerative colitis. Aliment Pharmacol Ther1996;10:327-32.- ↵
Gionchetti P, Rissole F, Ventura A, et al. Comparison of mesalazine suppositories in proctitis and distal proctosigmoiditis. Aliment Pharmacol Ther1997;11:1053-7.- ↵
Marteau P, Crand J, Foucault M, et al. Use of mesalazine slow-release suppositories 1g three times per week to maintain remission of ulcerative proctitis: a randomised double blind placebo controlled multicentre study. Gut1998,42:195-9.- ↵
Hanauer SB. Dose-ranging study of mesalamine (PENTASA) enemas in the treatment of acute ulcerative proctosigmoiditis: results of a multicentered placebo-controlled trial. The U.S. PENTASA Enema Study Group. Inflamm Bowel Dis1998;4:79-83.- ↵
Courtney M, Nunes D, Bergin C, et al. Randomised comparison of olsalazine and mesalazine in prevention of relapses in ulcerative colitis. Lancet1992;339:1279-81.- ↵
Green JR, Gibson JA, Kerr GD, et al. Maintenance of remission of ulcerative colitis: a comparison between balsalazide 3 g daily and mesalazine 1.2 g daily over 12 months. Grupa badawcza ABACUS. Aliment Pharmacol Ther1998;12:1207-16.- ↵
Eaden J, Abrams K, Ekbom A, et al. Colorectal cancer prevention in ulcerative colitis: a case-control study. Aliment Pharmacol Ther2000;14:145-53..
- ↵