Maszyna do gry, przydomek jednoręki bandyta, znany w Wielkiej Brytanii jako maszyna owocowa, urządzenie do gier hazardowych obsługiwane przez wrzucenie jednej lub więcej monet lub żetonów do szczeliny i pociągnięcie za uchwyt lub naciśnięcie przycisku w celu uruchomienia jednego do trzech lub więcej bębnów oznaczonych w poziome segmenty różnymi symbolami. Maszyna wypłaca pieniądze, wrzucając do kubka lub koryta od dwóch do wszystkich monet w maszynie, w zależności od tego, jak i ile symboli ustawi się w linii, gdy obracające się bębny zatrzymają się. Symbole tradycyjnie używane to gwiazdy, kolory kart, bary, liczby (7 jest ulubiona), różne przedstawione owoce – czereśnie, śliwki, pomarańcze, cytryny i arbuzy – oraz słowa jackpot i bar.
Raul654
Termin slot machine (skrót od nickel-in-the-slot machine) był pierwotnie używany również w odniesieniu do automatów do sprzedaży, ale w XX wieku zaczął odnosić się prawie wyłącznie do urządzeń do gier hazardowych. Pierwsze urządzenia hazardowe obsługiwane monetą w Stanach Zjednoczonych pochodzą z lat 80-tych XIX wieku, chociaż były to właściwie zwykłe nowości – takie jak dwa zabawkowe konie, które ścigały się po wrzuceniu monety do maszyny – a nie bezpośrednie maszyny hazardowe. Ustawione na barze w saloonie lub podobnym lokalu, takie urządzenia przyciągały zakłady między klientami. Jednak w przypadku większości maszyn właściciel wypłacał wygranym klientom pieniądze w postaci drinków lub cygar, a czasem w formie czeków handlowych (specjalnie wybijanych metalowych żetonów), które można było wymienić na napoje. Do roku 1888 istniały już automaty wypłacające wygrane w monetach. W pierwszych z nich wrzucone monety spadały na wewnętrzną wagę, gdzie mogły spowodować jej przechylenie i wysypanie innych monet; wśród późniejszych urządzeń były takie z okrągłym wyświetlaczem i obracającym się wskaźnikiem, który zatrzymywał się na lub wskazywał na liczbę, kolor lub obraz.
Pierwsze automaty do gry w nowoczesnym sensie zostały wynalezione przez urodzonego w Bawarii amerykańskiego wynalazcę Charlesa Augusta Fey’a, w tym czasie mechanika w San Francisco, który zbudował swój pierwszy automat do gier obsługiwany monetami w 1894 roku. W następnym roku Fey zbudował w swojej piwnicy automat 4-11-44, który odniósł tak wielki sukces w lokalnym saloonie, że wkrótce rzucił pracę i otworzył fabrykę, aby produkować kolejne egzemplarze. W 1898 roku Fey zbudował Card Bell, pierwszy trzy-bębnowy automat do gry z automatyczną wypłatą gotówki. Card Bell miał uchwyt, który wprawiał w ruch bębny, gdy został naciśnięty, oraz zakładki z kartami do gry, które ustawiały się w rzędzie, tworząc układy pokerowe. Jego następny automat do gry, Liberty Bell, został zbudowany w 1899 roku i używał podków i dzwonów, jak również znaczników kart do gry na bębnach. Trzy dzwony ustawione w rzędzie oznaczały najwyższą wygraną. Głównie z powodu trzęsienia ziemi w San Francisco w 1906 roku, przetrwały tylko 4 z ponad 100 maszyn Liberty Bell zbudowanych przez Fey’a. Liberty Bell okazał się niezwykle popularny wśród bywalców saloonów w San Francisco i szybko został skopiowany przez konkurentów Fey’a, takich jak Mills Novelty Company z Chicago.
Siły moralności i kleru, a następnie prawa, często sprzeciwiały się działaniu automatów do gry. Do czasu, gdy San Francisco zakazało ich w 1909 roku, w mieście było około 3300 automatów. Aby obejść prawo, Fey i jego konkurenci budowali automaty bez otworów na monety, w których kupno i wypłata (być może w drinkach i cygarach) odbywała się ukradkiem przez ladę saloonu. Wkrótce większość fabryk automatów do gry przeniosła się, zwłaszcza do Chicago.
Wszechobecne symbole różnych owoców na bębnach zostały po raz pierwszy użyte w 1909 roku przez Industry Novelty Company. W celu obejścia prawnych ograniczeń dotyczących automatów do gry, firma nazwała swoje maszyny dozownikami gumy do żucia, zastąpiła znaki garniturowe na bębnach symbolami owoców, które sugerowały różne smaki gumy do żucia i zbudowała kilka maszyn, które naprawdę wydawały gumę. Pomysł ten został skopiowany w następnym roku przez firmę Mills Novelty Company, która dodała na swoich bębnach obrazek opakowania gumy do żucia (wkrótce stylizowany na dobrze znany symbol „batonika”). Mills Novelty Company wynalazła również „jackpot” w 1916 roku, dzięki któremu pewne kombinacje symboli na bębnach regurgitowały wszystkie monety znajdujące się w maszynie.
W latach dwudziestych automaty były popularne w dużej części Stanów Zjednoczonych, zwłaszcza w obszarach wypoczynkowych, i nadal były popularne w latach Wielkiego Kryzysu w latach trzydziestych. Jednak wiedza o tym, że dystrybucja automatów do gry była często kontrolowana przez zorganizowane grupy przestępcze, doprowadziła do wzrostu ustawodawstwa ograniczającego ich sprzedaż i transport, jak również ich użycie z wyjątkiem prywatnych klubów towarzyskich. Prohibicja poza Nevada, która ponownie zalegalizowała hazard w 1931 roku, była praktycznie całkowita do 1951 roku, chociaż nielegalna działalność, zwłaszcza w prywatnych klubach, była powszechnie ignorowana.
Po II wojnie światowej automaty weszły do użytku na całym świecie, ponieważ rządy zostały przyciągnięte przez perspektywę dochodów podatkowych. (W 1988 roku automaty zostały dopuszczone do użytku we francuskich kasynach, co zakończyło 50-letni zakaz). W latach 50-tych elektromechaniczne automaty do gier pozwoliły na wiele nowych schematów wypłat, takich jak 3- i 5-cio monetowe multiplikatory, w których wielkość wypłat jest proporcjonalna do liczby monet wrzuconych przed pociągnięciem uchwytu. Automaty wideo, które symulują bębny na monitorze, zostały wprowadzone w Las Vegas w 1975 roku. Takie automaty odniosły ograniczony sukces; dla uzależnionych od automatów do gry, czynność pociągnięcia za uchwyt, dźwięk bębnów ustawiających się w szeregu, a przede wszystkim brzęk kaskadowo wpadających monet są zasadniczymi częściami atrakcji. W 1986 roku wprowadzono elektroniczne systemy łączące liczne automaty do gry w różnych miejscach i w ten sposób pozwalające, aby ułamek każdej wrzuconej monety trafiał do wspólnego „super jackpota”, który może osiągnąć bardzo duży rozmiar, zanim zostanie wygrany; na przykład w 2003 roku automat do gry w Las Vegas wypłacił prawie 40 milionów dolarów.
Nowoczesne automaty do gry zawierają półprzewodnikową elektronikę, która może być ustawiona na dowolną częstotliwość wypłat. W związku z tym, house advantage waha się od około 1 do 50 procent w zależności od okoliczności, takich jak wymogi prawne i konkurencja ze strony innych kasyn. Automaty do gry są największym generatorem zysków dla prawie każdego kasyna, średnio 30 do 50 procent lub nawet więcej całkowitego przychodu. Sama Nevada ma około 200,000 automatów do gier.
As gambling laws were relaxed at the end of the 20th century to allow legal gambling on Native American reservations and to expand the revenue-generating options of many U.S. states, the number of electronic gaming machines (which came to include video poker machines as well as modern slot machines) grew significantly. Do końca pierwszej dekady XXI wieku w Stanach Zjednoczonych działało ponad 830 000 elektronicznych automatów do gier, a kapitał generowany przez te urządzenia wzrósł z 40 procent całkowitych przychodów kasyn w 1970 roku do około 70 procent w 2010 roku.
Na początku XXI wieku operatorzy kasyn obawiali się, że popularność fizycznych automatów do gry w kasynach będzie zagrożona przez nagły wzrost kasyn internetowych, w których klienci wpłacali pieniądze na zakłady i grali w różne gry hazardowe przy użyciu komputerów osobistych. Konkurencja ze strony kasyn internetowych była jednak nieregularna od czasu pojawienia się ustawy Unlawful Internet Gambling Enforcement Act z 2006 roku, która zabraniała amerykańskim bankom i instytucjom finansowym prowadzenia interesów z firmami oferującymi gry hazardowe online. Podczas gdy fizyczne automaty do gier były legalne tylko w kasynach sankcjonowanych przez państwo, do 2013 r. niektóre lokalne rządy w stanie Illinois zezwoliły barom i restauracjom w ramach ich jurysdykcji na oferowanie automatów do gier i innych elektronicznych maszyn do gier swoim patronom.
.