Nuklearny impuls elektromagnetyczny (EMP), zmienne w czasie promieniowanie elektromagnetyczne powstałe w wyniku wybuchu jądrowego. Dla eksplozji o wysokiej wydajności około 10 megaton zdetonowany 320 km (200 mil) nad centrum kontynentalnych Stanów Zjednoczonych, prawie cały kraj, jak również części Meksyku i Kanady, byłby dotknięty przez EMP-destrukcji praktycznie wszystkich urządzeń elektronicznych i transformatorów elektrycznych. Procedury mające na celu poprawę zdolności sieci, zwłaszcza wojskowych systemów dowodzenia i kontroli, do wytrzymania EMP są znane jako „utwardzanie”
Rozwój EMP jest kształtowany przez początkowe promieniowanie jądrowe z wybuchu – a konkretnie promieniowanie gamma. Wysokoenergetyczne elektrony są wytwarzane w środowisku wybuchu, gdy promienie gamma zderzają się z cząsteczkami powietrza (proces zwany efektem Comptona). Dodatnie i ujemne ładunki w atmosferze zostają rozdzielone, ponieważ lżejsze, ujemnie naładowane elektrony zostają wymiecione z miejsca wybuchu, a cięższe, dodatnio naładowane zjonizowane cząsteczki powietrza pozostają w tyle. Ta separacja ładunków powoduje powstanie dużego pola elektrycznego. Asymetrie w polu elektrycznym są spowodowane przez takie czynniki jak zmiana gęstości powietrza na wysokości i bliskość eksplozji do powierzchni Ziemi. Asymetrie te skutkują zmiennymi w czasie prądami elektrycznymi, które wytwarzają EMP. Charakterystyka EMP silnie zależy od wysokości eksplozji nad powierzchnią.
EMP po raz pierwszy zauważono w Stanach Zjednoczonych w latach pięćdziesiątych, kiedy to sprzęt elektroniczny uległ awarii z powodu prądów i napięć indukowanych podczas niektórych testów jądrowych. W 1960 roku potencjalna podatność amerykańskiego sprzętu wojskowego i systemów broni na EMP została oficjalnie uznana. EMP może uszkodzić niezabezpieczony sprzęt elektroniczny, taki jak radia, radary, telewizory, telefony, komputery oraz inne urządzenia i systemy komunikacyjne. Uszkodzenia EMP mogą wystąpić w odległości dziesiątek, setek lub tysięcy kilometrów od eksplozji jądrowej, w zależności od wydajności broni i wysokości detonacji. Na przykład w 1962 r. awarię elementów elektronicznych w lampach ulicznych na Hawajach oraz uruchomienie licznych samochodowych alarmów przeciwwłamaniowych w Honolulu przypisano amerykańskiej próbie jądrowej przeprowadzonej na dużej wysokości na atolu Johnston, około 1300 km (800 mil) na południowy zachód.