Podróżnik międzygwiezdny: NASA’s Voyager 1 Probe On 40,000-Year Trek to Distant Star

author
2 minutes, 47 seconds Read

Teraz, gdy sonda NASA Voyager 1 opuściła Układ Słoneczny, jej kolejny wielki kamień milowy w lotach kosmicznych zbliża się do innej gwiazdy – za 40,000 lat.

Voyager 1 wszedł w przestrzeń międzygwiezdną w sierpniu 2012 roku, prawie 35 lat po wystrzeleniu, naukowcy ogłosili w czwartek (12 września). Zostawiając nasz Układ Słoneczny za sobą, robotyczny statek kosmiczny zmierza w kierunku spotkania z gwiazdą o nazwie AC +79 3888, która leży 17,6 lat świetlnych od Ziemi.

Obraz pola gwiazd pokazuje następny cel podróży statku kosmicznego Voyager 1 we wszechświecie (zakreślony). Według NASA, „Za około 40 000 lat, Voyager 1 będzie dryfował w odległości 1,6 lat świetlnych (9,3 biliona mil) od AC+79 3888, gwiazdy w gwiazdozbiorze Camelopardalis, która zmierza w kierunku gwiazdozbioru Ophiuchus.” Obraz udostępniony 12 września 2013 r. (Image credit: NASA TV)

„Voyager jest na drodze do bliskiego zbliżenia z nią za około 40 000 lat”, powiedziała dziennikarzom w czwartek Suzanne Dodd, z NASA’s Jet Propulsion Laboratory w Pasadenie w Kalifornii, kierownik projektu Voyager. „Zbliży się na odległość 1,7 lat świetlnych od tej gwiazdy – i będzie się koło niej kołysał, i będzie kontynuował orbitę wokół centrum naszej galaktyki Drogi Mlecznej”.

Sonda nie prześle do domu żadnych danych z sąsiedztwa AC +79 3888, oczywiście. Zmniejszające się zasilanie Voyagera 1 zmusi zespół misji do wyłączenia pierwszego instrumentu w 2020 roku, a cały sprzęt naukowy przestanie działać do 2025 roku, powiedział Dodd.

To okno czasowe wciąż daje Voyagerowi 1 kilkanaście lat na badanie przestrzeni międzygwiezdnej z bliska, a naukowcy nie mogą się doczekać, aby zobaczyć, co sonda zaobserwuje w tej niezbadanej sferze.

Na przykład, dane z sondy powinny rzucić światło na to, jak międzygwiezdna plazma przepływa wokół heliosfery – ogromnej bańki naładowanych cząstek i pól magnetycznych, które Słońce wytwarza wokół siebie – powiedział główny naukowiec Voyagera Ed Stone, fizyk z Kalifornijskiego Instytutu Technologii w Pasadenie.

Bezzałogowe sondy Voyager 1 i 2 zostały wystrzelone w 1977 roku z misją odwiedzenia wszystkich zewnętrznych planet Układu Słonecznego. Zobacz jak działały sondy Voyager na tej infografice SPACE.com tutaj. (Image credit: Karl Tate, SPACE.com)

„Więc teraz, będziemy w stanie zrozumieć i zmierzyć i obserwować tę interakcję, która jest bardzo ważną częścią tego, jak Słońce oddziałuje z tym, co jest wokół niego,” powiedział Stone do SPACE.com.

Voyager 1 i jego bliźniak, Voyager 2, wystartowały w odstępie kilku tygodni w 1977 roku, aby zbadać Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna. Duet zakończył tę bezprecedensową „grand tour” w 1989 roku, a następnie wyruszył w nową misję, aby zbadać zewnętrzne krańce Układu Słonecznego i przestrzeń międzygwiezdną.

Voyager 1, który mknie z prędkością 38 000 mph (61 000 km/h), znajduje się obecnie 11,7 miliarda mil (18,8 miliarda kilometrów) od Ziemi. Voyager 2 obrał inną trasę przez Układ Słoneczny i jest teraz 9,5 miliarda mil (15,3 miliarda kilometrów) od domu.

Voyager 2 może dołączyć do swojego bliźniaka w przestrzeni międzygwiezdnej za trzy lub cztery lata od teraz, powiedział Stone, podkreślając, że trudno jest przewidzieć datę odlotu z wyprzedzeniem.

Śledź Mike’a Walla na Twitterze @michaeldwall i Google+. Śledź nas @Spacedotcom, Facebook lub Google+. Oryginalnie opublikowane na SPACE.com.

Ostatnie wiadomości

{{ articleName }}

.

Similar Posts

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.