Testimonial Hearsay Evidence and Crawford v. Washington
W 2004 r., Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych w sprawie Crawford v. Washington, 541 U.S. 36 (2004), orzekł, że klauzula konfrontacyjna Szóstej Poprawki do Konstytucji USA wymaga niedostępności osoby składającej oświadczenie i uprzedniej możliwości krzyżowego przesłuchania tej osoby, aby zeznawcze oświadczenie typu hearsay zostało dopuszczone do materiału dowodowego. I odwrotnie, w przypadku, gdy świadek jest uznany za niedostępnego i nie było możliwości wcześniejszego przesłuchania świadka, tylko niepotwierdzone zeznania (hearsay) objęte mocno zakorzenionym wyjątkiem hearsay mogą być dopuszczone jako dowód. Podobnie jak w przypadku wszystkich dokumentów urzędowych, kluczową kwestią jest brak możliwości przesłuchania i konfrontacji osoby składającej zeznanie na temat jej zeznań pozasądowych.
Co to jest zeznanie urzędowe?
W odniesieniu do orzeczenia w sprawie Crawford, przykłady pozasądowych „zeznań urzędowych” obejmują zeznania złożone przed funkcjonariuszami organów ścigania, innymi pracownikami rządowymi lub urzędnikami, oraz zeznania złożone w salach sądowych, w pomieszczeniach podobnych do sal sądowych lub w analogicznych sytuacjach. Obejmuje to wcześniejsze zeznania w przesłuchaniu wstępnym, przed wielką ławą przysięgłych, w poprzednim procesie, a także sytuacje przesłuchania przez policję. Affidavits i zeznania są również postrzegane jako zeznania. Zasadniczo, wspólnym wątkiem wśród oświadczeń złożonych w takich środowiskach jest bardziej „oficjalny” lub formalny charakter takiej komunikacji.
W przeciwieństwie do tego, oświadczenia hearsay do rodziny, przyjaciół, współpracowników i sąsiadów, które są zazwyczaj nieformalne i konwersacyjne w naturze nie są uważane za zeznawcze. Połączenia z numerem 911 i podobne oświadczenia do organów ścigania, które, patrząc obiektywnie, mają na celu przede wszystkim umożliwienie organom ścigania reagowania na bieżące zagrożenia, nie mają charakteru zeznań.
.