Geschreven door een team van onderzoekers van de in Californië gevestigde non-profit Autoimmunity Research Foundation, wijst het artikel erop dat moleculaire biologen al lang weten dat de vorm van vitamine D uit voedsel en supplementen, 25-hydroxyvitamine D (25-D), eerder een secosteroïde dan een vitamine is. Net als corticosteroïde medicijnen kan vitamine D op korte termijn verlichting geven door ontstekingen te verminderen, maar op lange termijn ziekteverschijnselen verergeren.
De inzichten zijn gebaseerd op moleculair onderzoek waaruit blijkt dat 25-D zijn eigen receptor inactiveert in plaats van activeert – de Vitamine D kernreceptor of VDR. Ooit werd de VDR alleen in verband gebracht met het calciummetabolisme, maar nu is bekend dat het minstens 913 genen transcribeert en grotendeels de aangeboren immuunrespons controleert door het grootste deel van de antimicrobiële peptiden van het lichaam tot expressie te brengen, natuurlijke antimicrobiële stoffen die gericht zijn tegen bacteriën.
Het artikel, geschreven onder leiding van professor Trevor Marshall van de Murdoch University in West-Australië, stelt dat de acties van 25-D moeten worden beschouwd in het licht van recent onderzoek naar het menselijk microbioom. Dergelijk onderzoek toont aan dat bacteriën veel alomtegenwoordiger zijn dan eerder werd gedacht – naar schatting 90% van de cellen in het lichaam zijn niet-menselijk – waardoor de kans toeneemt dat auto-immuunziekten worden veroorzaakt door hardnekkige ziekteverwekkers, waarvan vele nog geen naam hebben of waarvan het DNA nog moet worden gekarakteriseerd.
Marshall en team leggen uit dat door het deactiveren van de VDR en vervolgens de immuunrespons, 25-D de ontsteking vermindert die wordt veroorzaakt door veel van deze bacteriën, maar hen in staat stelt zich op de lange termijn gemakkelijker te verspreiden. Zij schetsen hoe langetermijnschade door hoge niveaus van 25-D is gemist omdat de bacteriën die betrokken zijn bij auto-immuunziekten zeer langzaam groeien. Een hogere incidentie van hersenletsels, allergieën en atopie als reactie op vitamine D-suppletie is bijvoorbeeld pas opgemerkt na tientallen jaren suppletie met het secosteroïde.
Daarnaast worden lage niveaus van 25-D vaak waargenomen bij patiënten met auto-immuunziekten, wat leidt tot de huidige consensus dat een tekort aan het secosteroïde kan bijdragen aan het auto-immuunziekteproces. Marshall en zijn team leggen echter uit dat deze lage niveaus van 25-D eerder een gevolg dan een oorzaak van het ziekteproces zijn. Marshalls onderzoek toont namelijk aan dat bij auto-immuunziekten de 25-D-spiegel van nature wordt verlaagd als reactie op de ontregeling van de VDR door chronische ziekteverwekkers. Onder dergelijke omstandigheden is suppletie met extra vitamine D niet alleen contraproductief, maar zelfs schadelijk, omdat het het vermogen van het immuunsysteem vertraagt om dergelijke bacteriën aan te pakken.
Het team wijst op het belang van het onderzoeken van alternatieve modellen van vitamine D-metabolisme. “Vitamine D wordt momenteel aanbevolen in historisch ongekende doses,” zegt Amy Proal, een van de co-auteurs van het artikel. “Tegelijkertijd blijft het aantal auto-immuunziekten toenemen.”