Als de test op de ziekte van Lyme negatief is, maar uw patiënt nog steeds lijdt, wat zou dan de juiste diagnose kunnen zijn? En als de uitslag positief is, maar de behandeling geen volledige oplossing biedt, waarmee zou hij of zij dan nog meer besmet kunnen zijn? Dit zijn enkele van de uitdagingen waarmee de arts wordt geconfronteerd met een patiënt met vermoedelijke ziekte van Lyme.
Te vroeg testen kan leiden tot negatieve testresultaten
Zoals bij elke diagnose, begint de diagnose van de ziekte van Lyme met een zorgvuldige anamnese. Patiënten die blootgesteld zijn aan gebieden waar de herten teek endemisch is en die symptomen vertonen die wijzen op de ziekte van Lyme, maar die zich geen tekenbeet herinneren, kunnen baat hebben bij een test. Maar timing is cruciaal voor een geldig resultaat. Als de test negatief is, kan één reden zijn dat het monster te vroeg is genomen. Een patiënt die besmet is met Borrelia burgdorferi, de bacterie die de ziekte van Lyme veroorzaakt, kan binnen enkele dagen symptomen ontwikkelen, maar pas na enkele weken voldoende antilichamen om een eenduidig resultaat van de screeningstest te krijgen. Eerder genomen monsters kunnen vals-negatief zijn en moeten mogelijk na 30 dagen worden herhaald, tenzij een andere diagnose wordt gesteld. “Het is belangrijk om niet te haasten om een monster te nemen bij een pas geïnfecteerde patiënt,” zegt Robert Jones, MD, Medical Director for Infectious Diseases bij Quest Diagnostics.
Een negatieve test op Lyme, of een inadequate reactie op de behandeling, betekent niet dat er geen door teken overgebrachte ziekte is
Een patiënt die na de juiste tijd wordt getest en desondanks een negatief testresultaat voor de ziekte van Lyme krijgt, kan besmet zijn met een ander door teken overgebracht organisme. Ook wanneer een patiënt positief test, maar niet volledig reageert op een antibioticumbehandeling, kan co-infectie de oorzaak zijn.
De herten teek kan naast Borrelia nog andere ziekteverwekkers bij zich dragen, die hun eigen ziekten veroorzaken. Deze omvatten:
Anaplasmose
Anaplasma phagocytophilum is een bacterie die griepachtige symptomen veroorzaakt zonder uitslag, in de meeste gevallen. Volgens de Centers for Disease Control & Prevention (CDC) is behandeling het meest effectief als er vroeg mee wordt begonnen, voordat laboratoriumonderzoek de infectie kan bevestigen. Doxycycline, ook effectief tegen de ziekte van Lyme, “is de eerstelijnsbehandeling voor volwassenen en kinderen van alle leeftijden en moet onmiddellijk worden gestart wanneer anaplasmose wordt vermoed,” stelt de CDC.
Babesiosis
Babesia microti is een protozoaire parasiet die rode bloedcellen infecteert, waardoor griepachtige symptomen en hemolytische anemie worden veroorzaakt. Geïnfecteerde patiënten kunnen asymptomatisch zijn. Ouderen, mensen met een verzwakt immuunsysteem, mensen met ernstige comorbiditeit of mensen zonder milt lopen de meeste kans om geïnfecteerd te raken. Voor deze patiënten kan de infectie ernstig of zelfs levensbedreigend zijn. Antimicrobiële behandeling is beschikbaar en in de meeste gevallen effectief.
Andere teken dragen ook ziekten met zich mee die de ziekte van Lyme in een vroeg stadium kunnen imiteren, en moeten dus in de differentiële diagnose worden meegenomen voordat definitief onderzoek mogelijk is. Deze omvatten:
Ehrlichiosis
Ehrlichia species zijn bacteriën die griepachtige symptomen veroorzaken met of zonder huiduitslag. De bacterie wordt overgebracht door de lone star teek (Amblyomma americanum). Net als bij anaplasmose wordt de voorkeur gegeven aan een vroegtijdige behandeling, met later laboratoriumonderzoek om de infectie te bevestigen, en doxycycline is de eerstelijnsbehandeling voor zowel volwassenen als kinderen. Ehrlichiose kan een vals-positief resultaat voor de ziekte van Lyme op de IgM western blot test veroorzaken, merkt Dr. Jones op.
Rocky Mountain Spotted Fever
Deze ziekte, te wijten aan infectie door Rickettsia species, veroorzaakt griepachtige symptomen en, bij de meeste patiënten, een karakteristieke huiduitslag. De ziekte wordt overgebracht door de Amerikaanse hondenteek (Dermacentor variabilis), de Mountain wood tick (Dermacentor andersoni), en de bruine hondenteek (Rhipicephalus sanguineus). In tegenstelling tot de huiduitslag bij de ziekte van Lyme, is de huiduitslag bij Rocky Mountain gevlekte koorts een gebied met duidelijke vlekken of klodders, die zich enkele dagen na de koorts ontwikkelen. Ook hier is doxycycline de behandeling bij uitstek, volgens de CDC. Gevallen komen in de hele Verenigde Staten voor, maar het vaakst in staten in het oosten en midden van het land, van Virginia tot Oklahoma en van Mississippi tot Illinois. Ondanks de naam is de incidentie relatief laag in de Mountain states.
“Vanwege de mogelijkheid van co-infectie of ziekte als gevolg van een andere door teken overgebrachte ziekteverwekker, zullen de meeste artsen niet alleen de Lymeziekte-test bestellen,” zegt Dr. Jones. “Afhankelijk van de geografie van de blootstelling van de patiënt, zullen ze vaak ook tests voor andere door teken overgebrachte ziekten bestellen, t
om te overwegen in de differentiële diagnose.” Het Quest Diagnostics Acute Molecular Panel for Tick-borne Disease combineert testen op Anaplasma, Babesia, Borrelia, en Ehrlichia. Een apart panel voor Rickettsia is ook beschikbaar.
Deze mededeling is bedoeld voor professionals in de gezondheidszorg in de VS.
Deze informatie wordt uitsluitend ter informatie verstrekt en is niet bedoeld als medisch advies. De testselectie en -interpretatie, diagnose en beslissingen over patiëntmanagement van een arts moeten gebaseerd zijn op zijn/haar opleiding, klinische expertise en beoordeling van de patiënt.
De behandelend zorgverlener moet de goedgekeurde etikettering van de fabrikant raadplegen voor het voorschrijven, waarschuwingen, bijwerkingen en andere belangrijke informatie.