De hersenen zijn een vrij complex lichaamsorgaan. Het is een onderdeel van het centrale zenuwstelsel dat de hersenen en het ruggenmerg omvat. Wanneer het ruggenmerg door ziekte of trauma wordt aangetast, kunnen er functiestoornissen optreden. De gevolgen voor het lichaam zijn afhankelijk van de plaats van het letsel aan het ruggenmerg. In de hersenen zal de plaats van het letsel van invloed zijn op hoe het lichaam werkt en hoe het denken plaatsvindt.
Hersenletsel is een veel voorkomende partner van ruggenmergletsel. Ook al kan een letsel aan de hersenen alleen die ene plek treffen, de hersenen zijn in hun functioneren met elkaar verweven. Een letsel aan één deel kan andere delen van de hersenen en het hele zenuwstelsel aantasten.
Er zijn in principe zes delen van de hersenen. Elk deel bevat belangrijke structuren. Deze informatie is een zeer algemeen overzicht van de basisfuncties van de delen. Neuropsychologische tests kunnen specifieke gebieden van de hersenen isoleren die zijn aangetast door letsel, waardoor een specifiek behandelplan kan worden opgesteld.
Frontale kwabben
De frontale kwabben van de hersenen bevinden zich precies zoals ze worden genoemd, aan de voorkant van de schedel achter het voorhoofd. Ze strekken zich uit tot ongeveer halverwege de achterkant van het hoofd en langs de zijkant van het hoofd tot ongeveer ter hoogte van uw wenkbrauwen. Er zijn twee kwabben die naast elkaar zitten, de linker- en de rechterkant.
Dit deel van de hersenen wordt vaak de moeder genoemd omdat het uw handelingen regelt, net zoals uw moeder impulsieve of asociale handelingen zou tegenhouden. De frontale kwab is verantwoordelijk voor emotionele, sociale en seksuele controle, aandacht, motivatie, oordeel, spontaniteit, probleemoplossing, en volgordebepaling. Het zorgt ook voor verbale expressie, motorische integratie, vrijwillige beweging, en sequencing.
Persoonlijkheidsveranderingen kunnen optreden bij frontale kwab letsel. Deze kunnen van korte of lange duur zijn. Medicatie kan worden voorgeschreven als het gedrag agressief of bedreigend wordt.
Letsel aan een of beide frontale kwabben wordt vaak gezien als moeilijkheden in sociale en gedragssituaties. Alle therapieën en verpleging zijn opgenomen in de behandelingen voor frontaalkwabletsel. Behandelingen omvatten heropvoeding over reacties op situaties die kunnen worden geoefend voordat men de werkelijke situatie ingaat. Bijvoorbeeld, in een therapeutische sessie kan de patiënt foto’s of een enscenering van een situatie worden getoond, gevolgd door het reageren van de patiënt. Het individu wordt dan naar een passende reactie geleid als dat nodig is.
Andere therapieën kunnen het oefenen in het ordenen van activiteiten omvatten, zoals sokken aantrekken voor schoenen als dat een probleem is voor het individu. Keuzes kunnen worden aangemoedigd wanneer het individu voldoende hersteld is om dit te doen.
Het is belangrijk om de instructies van uw zorgverleners op te volgen bij het verlenen van zorg aan het individu met een frontale kwabletsel. Zij zijn in de beste positie om aan te geven welke technieken moeten worden gebruikt en wanneer opties moeten worden vervroegd. Uw inbreng over hoe u zich voelt en hoe u reageert op de therapie moet in overweging worden genomen. Te hard of te snel pushen kan de frustratie doen toenemen.
Temporale kwabben
De temporale kwabben bevinden zich aan beide kanten van de hersenen. Ze bevinden zich ongeveer boven het oor. Aan de buitenkant van uw lichaam zitten de temporale kwabben bij de slapen van uw hoofd. Ze strekken zich uit tot achter het oor.
De temporaalkwabben controleren de selectieve aandacht voor wat wordt gezien of gehoord, het kortetermijngeheugen, het begrijpen van taal, muziek, het lokaliseren van voorwerpen, categoriseren, gezichtsherkenning, agressief gedrag, en veranderd seksueel gedrag. Personen met letsel aan de temporale kwab kunnen problemen hebben met geheugen en begrip. De resultaten van het letsel aan de temporale kwab kunnen verschillen als het letsel zich alleen aan de linker- of de rechterkant van de hersenen bevindt.
Behandeling van het letsel aan de temporale kwab richt zich op begrip en communicatie. Traditioneel kan een spraak- en taalpatholoog verantwoordelijk zijn voor de behandeling, maar alle leden van het zorgteam zullen strategieën in hun plan opnemen. Dit omvat ook de inbreng van de persoon met het temporale kwabletsel en zijn familie. Het is belangrijk om uw gedachten en gevoelens te vertellen, zodat de therapie kan worden afgestemd op uw specifieke behoeften.
Pariëtale kwabben
De pariëtale kwabben bevinden zich aan de achterkant bovenin de hersenen. Ze bevinden zich direct achter de frontale kwabben, boven de temporale en achterhoofdskwabben.
De verantwoordelijkheid van de pariëtale kwabben omvat coördinatie, tastzin, lichaamspositionering in de ruimte, bewustzijn van lichaamsonderscheid, academische vaardigheden, het benoemen van voorwerpen, rechts versus links, en visuele aandacht. De pariëtale kwab is een hoofdverbinder voor verschillende delen van de hersenen, hetzij het verzenden van berichten voor interpretatie of het maken van die interpretaties.
Individuen met schade aan de pariëtale kwab kunnen moeite hebben met het herkennen of erkennen van beide kanten van hun lichaam. Ze kunnen problemen hebben met de coördinatie. Hoger niveau denken kan in gevaar komen, zoals omgaan met geld of complexe planning. Nieuw leren kan een uitdaging zijn.
Behandeling voor pariëtale kwabletsel omvat herinneringen om naar beide kanten van het lichaam te kijken, het inschatten van de ruimte die nodig is voor uw lichaam om door deuren en gangen te gaan, academisch werk en andere uitdagingen op een hoger niveau. Therapeuten en verpleegkundigen zullen situaties creëren voor de persoon om te leren hoe te functioneren in de wereld, zoals het maken van een lijst voor boodschappen, het vinden van de items in de winkel, en het doen van de juiste betaling.
Occipitale kwabben
De occipitale kwabben zitten helemaal achteraan, onderaan de hersenen. Aan de buitenkant van het lichaam zouden ze net boven de basis van de achterkant van de schedel zitten. Hun belangrijkste taak is zien en lezen.
Als u de uitdrukking hebt gehoord: sterren zien, is dit wat er gebeurt als de occipitale kwab gewond raakt. Wanneer druk wordt uitgeoefend op de occipitale kwabben, verschijnt een plotselinge uitbarsting van energie aan de persoon als lichtspelden in het gezichtsveld.
Een letsel aan de occipitale kwabben kan leiden tot gezichtsvelduitval, moeite met het zien van voorwerpen of kleuren, hallucinaties, blindheid, onvermogen om geschreven woorden te herkennen, te lezen of te schrijven, onvermogen om voorwerpen te zien bewegen, en slechte verwerking van visuele informatie.
Een van de belangrijkste concepten bij de behandeling van occipitale kwabletsel is om het individu te helpen zich de resultaten van het letsel te realiseren. Doorgaans weet de persoon niet dat hij niet goed ziet, omdat zijn hersenen de visuele storing niet herkennen. Zij kunnen bijvoorbeeld een gezichtsveldstoornis hebben of niet naar rechts of links kunnen zien, maar zij zullen zich niet realiseren dat zij dat deel van de wereld niet zien. Ze realiseren zich misschien niet eens dat dat deel van de wereld bestaat, afhankelijk van de ernst van het letsel.
Behandeling voor occipitaal kwabletsel moet worden opgenomen door het hele zorgteam, inclusief de individuele patiënt. Herinneringen om de omgeving te scannen zullen de persoon helpen om de andere kant van hun bord, kamer, of wereld te zien. Als men leest, kan het geschreven materiaal onbegrijpelijk zijn omdat de helft van de zin niet wordt gezien. Scannen kan helpen, maar kan bij elke regel frustrerend zijn. Luisterboeken kunnen helpen om de lezer te begeleiden terwijl hij naar het geschreven woord kijkt. Dit kan vermoeiend zijn, dus moeten korte sessies worden gebruikt. Een speciale bril kan worden voorgeschreven om te helpen bij visuele tekortkomingen.
Het cerebellum
Het cerebellum ligt verscholen onder de occipitale en temporale kwabben. Het is anatomisch goed beschermd, maar dat betekent niet dat het niet kan worden verwond. Het heeft een hoog risico op letsel bij hersenletsel.
Het cerebellum is verantwoordelijk voor de coördinatie van vrijwillige bewegingen, grove en fijne motoriek, evenwicht en balans, en oogbewegingen. Letsel aan het cerebellum kan leiden tot sta-problemen, onduidelijke spraak, en incoördinatie. Vallen is een reëel probleem bij cerebellair letsel als gevolg van evenwichts-, coördinatie- en visuele problemen.
Fysische en ergotherapie en verpleging kunnen de persoon met een cerebellair letsel ten goede komen. Dit omvat versterkings- en evenwichtsoefeningen. Om letsel door vallen te voorkomen, is adaptieve apparatuur nodig om de veiligheid tijdens het bewegen te garanderen. Leren langzaam en behoedzaam te bewegen is noodzakelijk.
De hersenstam
De hersenstam bevindt zich aan de top van het ruggenmerg. Het is de verbinding tussen de hersenen en het ruggenmerg. Hij bevindt zich aan de onderkant in het midden van de hersenen, bijna in het midden van de binnenkant van het hoofd. Dit is een goed beschermd gebied van het lichaam, maar uitrekken, trekken of zwellen rond de hersenstam kan leiden tot letsel.
De hersenstam herbergt veel van de functies van het autonome zenuwstelsel, een systeem waarmee personen met een dwarslaesie goed bekend zijn. Het is waar hartslag, ademhaling, temperatuur, alertheid, slaap, en alle automatische functies van het lichaam passeren. Het heeft controle over evenwicht, beweging en slikken.
Letsel aan de hersenstam kan leiden tot problemen met lopen of zelfs zitten omdat het evenwicht wordt aangetast. Eten en hydratatie kunnen worden veranderd als gevolg van problemen met het doorslikken van voedsel en vloeistoffen. Duizeligheid kan leiden tot misselijkheid en overgeven. Het waak- en slaapritme kan veranderen. Alle autonome systemen kunnen ontregeld raken, net als bij ruggenmergletsels.
Een hersenstamletsel wordt na een letsel misschien niet meteen opgemerkt. Een individu moet zorgvuldig in de gaten worden gehouden om er zeker van te zijn dat de basisfuncties van het lichaam worden geactiveerd. Dit kan ook de ademhaling omvatten, die na verloop van tijd kan vertragen als gevolg van zwelling in het hersenstamgebied. Er zijn veel levensondersteunende behandelingen die een persoon met hersenstamletsel kunnen helpen. Mechanische beademing, mobiliteitsapparatuur en sondevoeding zijn slechts enkele voorbeelden. Er zijn ook meer geavanceerde, langdurige behandelingen in gebruik, zoals stimulatie van de nervus phrenicus. Het doel van de behandeling van een hersenstamletsel is het behoud van vitale functies terwijl de revalidatie wordt voortgezet.
Zoals u ziet, zijn de hersenen een ingewikkeld en delicaat orgaan van het lichaam. De delen van de hersenen werken samen om te functioneren. Veel delen van de hersenen overlappen elkaar in functies of interpretatie van functies. Hersenletsel kan variëren van licht tot uitgebreid. Het herstel van een hersenletsel kan zeer traag verlopen. Sommige gevolgen kunnen levenslang zijn. Het is van groot belang dat u leert zich aan deze problemen aan te passen. Zorg ervoor dat u vraagt welke activiteiten u zelf kunt doen om uw vooruitgang voort te zetten. U en uw familie moeten actieve deelnemers zijn aan het herstel van het hersenletsel.
Pediatrische overwegingen
De hersenen werken bij kinderen op dezelfde manier als bij volwassenen. Aanvullende therapieën zijn nodig op een aan de leeftijd aangepast niveau om de groei en ontwikkeling te volgen. Follow-up is van cruciaal belang naarmate het kind met complexere taken wordt uitgedaagd. Een kind van drie jaar kan bijvoorbeeld beginnen met tellen, maar een tiener moet getallen gebruiken om geld te beheren. Naast uw gezin kan ook de leerkracht inzicht geven in de leercapaciteiten van uw kind.
Ik ben elke woensdag van 8-9 PM ET online in de Reeve Connect-gemeenschap om uw vragen over SCI en verlamming te beantwoorden.
Registreer u voor mijn volgende webchat! Meld u hier aan!