Gebroken of gebroken enkels behoren tot de meest voorkomende verwondingen die mensen in hun leven oplopen. Tussen acute pijn, immobiliteit en bezorgdheid over schade op de lange termijn, kan men op zoek gaan naar meer informatie over wat er precies aan de hand is in de enkel en hoe men het genezingsproces kan versnellen.
In dit artikel beschrijven we de structuren in de enkel, hoe ze beschadigd kunnen raken en het herstelproces voor zowel kleine als acute verwondingen. Ga verder als u vermoedt dat u het slachtoffer bent geworden van een enkelblessure.
Korte anatomie van de enkel
Voordat we kunnen beginnen te begrijpen met wat voor soort enkelblessure we precies te maken hebben, kan het verstandig zijn om een beetje te leren over de structuren binnen de enkel. Inzicht in de anatomie achter dit soort letsels kan waardevol inzicht verschaffen in niet alleen wat er geblesseerd is, maar ook wat we kunnen doen om de risico’s van verder letsel te beperken.
Net als de meeste gewrichten in ons lichaam is de enkel een ontmoetingspunt tussen twee extremiteiten, in dit geval, de voet en het onderbeen. Meer bepaald is het enkelgewricht het ontmoetingspunt tussen drie beenderen:
- Het scheenbeen, het belangrijkste bot van het onderbeen dat zich nestelt in het binnenste uiteinde van het enkelgewricht.
- Het kuitbeen, het kleinere been dat evenwijdig loopt aan het scheenbeen en zich nestelt in de buitenzijde van het enkelgewricht.
- De talus, een klein kratervormig bot dat de onderste uiteinden van het scheenbeen en het kuitbeen omsluit en een stabilisatiepunt vormt voordat zij de botten van de voet ontmoeten.
Totaal vormen deze drie botten de basis van het enkelgewricht.
Middens deze botten bevindt zich een ingewikkeld weefsel van ligamenten, pezen, spieren en dempende weefsels die samenwerken om de vloeiende, comfortabele bewegingen te maken die gezonde enkelgewrichten dagelijks maken. Deze zachte weefsels houden niet alleen de enkel bij elkaar, maar zorgen ook voor ankerpunten voor de bewegingen die onze spieren maken.
Verspreid over de enkel liggen kleine zenuwen die helpen de spieren in beweging te brengen, de enkel van bloed te voorzien en, het allerbelangrijkste, de hersenen van gevoel te voorzien.
Door zijn relatieve ligging, gewichtdragende capaciteiten en algemene doel (het bieden van voorwaartse stuwkracht), is de enkel bijzonder gevoelig voor schade. Bovendien kunnen de zenuwen in de enkel, als een van de weefsels in de enkel niet goed begint te functioneren, signalen naar de hersenen sturen die als pijn of ongemak kunnen worden geïnterpreteerd.
Als we ouder worden of na het oplopen van een blessure, slijten de zachte weefsels en de botten in de enkel af en veroorzaken een pijnrespons. Na verloop van tijd kan deze pijn chronisch worden en leiden tot een groot aantal problemen, waaronder instabiliteit, pijn, zwelling en immobiliteit.
De eerste stap in het herstel van een dergelijk letsel is een juiste diagnose.
Diagnose gebroken enkel
Ondanks pijn of ongemak dat u kunt ervaren na een enkelblessure, is dit mogelijk geen teken dat de structuren binnen de enkel daadwerkelijk zijn gebroken. Hoewel de symptomen voor elk enkelletsel vergelijkbaar zijn, is de enige zekere manier om te weten of iets gebroken is, een juiste klinische diagnose.
De artsen zullen naar de medische voorgeschiedenis kijken – zijn er tekenen van degeneratieve ziekten binnen de enkel, heeft de patiënt in het verleden een acuut letsel gehad, kan de levensstijl van de patiënt de enkelpijn hebben veroorzaakt – en van daaruit overgaan tot een lichamelijk onderzoek.
Door de enkel te strekken en druk uit te oefenen op verschillende “hot spots” kunnen artsen vaststellen welke weefsels de oorzaak van de enkelpijn kunnen zijn. Als traumatisch letsel wordt vermoed, zal diagnostische beeldvorming worden gebruikt om waarschijnlijke oorzaken te bevestigen.
Röntgenstralen, MRI’s en CAT-scans zijn de minst invasieve medische beeldvormingstechnieken die beschikbaar zijn. Deze beelden geven artsen een kijkje in de structuren van de enkel en helpen hen vast te stellen of er inderdaad sprake is van een botbreuk, een scheur in de spieren of een breuk in de weke delen.
Als deze tests positief uitvallen voor een gebroken enkel, moet de behandeling snel zijn om succes en blijvende functionaliteit van de enkel te garanderen.
Behandeling en herstel van gebroken enkel
Minder ernstige breuken of scheuren in de enkelstructuren kunnen worden verholpen met eenvoudige thuisbehandelingen zoals braces en vrij verkrijgbare medicatie, maar voor ernstigere problemen moeten artsen soms eenvoudige operaties uitvoeren om een goed herstel te garanderen.
Naast breuken is een van de belangrijkste factoren om te bepalen of een operatie nodig is, of de enkel al dan niet uit de kom is geweest. Als dat het geval is, moeten de artsen de enkel openen en de botten en spieren stabiliseren om ervoor te zorgen dat ze correct zijn uitgelijnd.
Als een breuk, breuk of ontwrichting eenmaal volledig is gediagnosticeerd, omvatten de meeste behandelingsplannen een vorm van chirurgie. Hoewel de ernst en de ingrijpendheid van de operatie afhangen van de specifieke breuk, volgen de meeste operaties een vergelijkbare routine:
- Na de diagnose: artsen zullen ofwel snel handelen en een patiënt onmiddellijk na de ontdekking van een enkelbreuk naar de operatiekamer sturen, of ze kunnen enkele dagen wachten om ervoor te zorgen dat eventuele zwelling de kans heeft gehad om af te nemen.
- Dag van de operatie: Een chirurgische ingreep voor een gebroken enkel wordt een open reductie genoemd. Tijdens een open reductie worden patiënten verdoofd en in slaap gebracht en wordt hun enkel opengemaakt om de weefsels binnenin te stabiliseren. Zodra de botten, spieren en zachte weefsels weer op hun plaats zitten, kunnen chirurgen een aantal speciale instrumenten gebruiken, zoals schroeven, platen, staven, draden of spijkers om de botten binnenin op hun plaats te bevestigen.
- Onmiddellijk na de operatie: de artsen controleren de vitale functies van de patiënt wanneer deze uit de narcose komt en onderzoeken de enkel om te controleren of de operatie succesvol was. In geen geval zal de patiënt gewicht op de geopereerde enkel uitoefenen onmiddellijk na de chirurgische ingreep.
- 1-2 dagen na de operatie: artsen zullen een nieuwe set diagnostische beelden bestellen om de interne structuren van de enkel te onderzoeken. Hoewel de kans minimaal is, kan het nodig zijn een tweede operatie te laten uitvoeren als de eerste niet succesvol was. Als de operatie geslaagd is, zal de arts een gipsverband over de geopereerde enkel laten plaatsen. De patiënt krijgt medicijnen voorgeschreven en hulpmiddelen om het gewicht te dragen, zoals een rolstoel of krukken. Patiënten wordt geadviseerd geen gewicht op de enkel te zetten en de enkel zo veel mogelijk hoog te houden gedurende een periode van 2-4 weken na de operatie.
- 1 maand na de operatie: de meeste patiënten kunnen nu weer lichte taken verrichten en kunnen het bevel krijgen dagelijks enig gewicht op hun enkel te zetten. De patiënten zal worden gevraagd hun herstel te volgen en eventuele veranderingen in het temperament van hun enkel in de gaten te houden. Lichte zwelling en pijn kunnen optreden in deze eerste stadia na de enkeloperatie, dit is normaal en te verwachten naarmate de enkel normaliseert. Een fysiotherapeut kan worden voorgeschreven wanneer de patiënt zijn enkel meer begint te bewegen en te gebruiken. Als het gips of de brace eenmaal af is, wordt de fysiotherapie geïntensiveerd.
- 2-3 maanden na de operatie: tegen die tijd moeten de meeste patiënten hun enkel vrij kunnen gebruiken, zij het binnen bepaalde grenzen. Rigoureuze activiteiten en zware belasting van de enkel moeten nog steeds worden vermeden. Langdurige episoden van pijn of zwelling moeten worden gevolgd door een klinisch bezoek. Bij sommige patiënten kan een secundaire operatie nodig zijn om eventuele platen of andere speciale hulpmiddelen voor het stabiliseren van de enkel te verwijderen.
- 6 maanden na de operatie: Op dit punt zou de enkelfunctie volledig moeten terugkeren naar de patiënt, hoewel de enkel nog gevoeliger zal zijn voor schade in de toekomst, vooral bij oudere patiënten en bij vrouwen.
Enkelfracturen zijn bijzonder moeilijk om van te herstellen vanwege onze dagelijkse afhankelijkheid van de enkel voor beweging. Hoewel het herstel lang en moeizaam kan zijn, zijn er veel opties die een patiënt kan nemen om de hersteltijd te versnellen en terug te keren naar hun dagelijkse functionaliteit. Een van die opties zijn regeneratieve therapieën.
Gebroken enkels en regeneratieve therapie
Door de gecompliceerde aard van de structuren in de enkel, kunnen verschillende soorten weefsels worden aangetast na het oplopen van een blessure. Hoewel chirurgisch ingrijpen hoogst noodzakelijk is, kan deze behandeling de structuren van de enkel nog meer verstoren en een veel langer herstelproces veroorzaken.
Patiënten die deze procedures aan den lijve ondervinden, weten dat lange herstelperioden het ergste kunnen betekenen voor hun dagelijks leven – recreatieve activiteiten worden stopgezet, werk en sociaal leven kunnen worden verstoord en er kunnen andere gezondheidsproblemen ontstaan door het gebrek aan activiteit.
Met zo veel van ons leven in het geding tijdens deze herstelperioden, kunnen patiënten op zoek gaan naar elke vorm van behandeling om het herstelproces van de gebroken enkel te versnellen. Gelukkig zijn regeneratieve therapieën relatief nieuwe behandelingen die veel patiënten hebben geholpen hun enkelblessures te overwinnen en terug te keren naar hun dagelijks leven.
Deze behandelingen maken gebruik van de natuurlijke afweermechanismen van ons lichaam om verschillende weefsels in ons lichaam te helpen genezen.
Platelet Rich Plasma-therapie is zo’n behandeling waarbij bloedplaatjes worden gebruikt die uit het bloed van een patiënt zijn geïsoleerd om de genezingsreactie van het lichaam te versterken. Deze bloedplaatjes komen van nature voor in het lichaam, maar tijdens de behandeling worden ze geëxtraheerd, geïsoleerd, vermenigvuldigd en vermengd met groeifactoren om het herstel te versnellen.
Eenmaal in het lichaam, grijpen PRP-injecties in op een verwonding en zenden chemische synapsen uit die hulpbronnen uit het lichaam naar de plaats van een verwonding halen. Op die manier wordt het herstel van het specifieke letsel in het lichaam bovenaan in de rij geplaatst en kan het veel sneller genezen dan andere, kleinere letsels.
Naast PRP kan stamceltherapie vergelijkbare regeneratieve resultaten opleveren. Recente ontwikkelingen in de stamcelwetenschappen hebben geleid tot de ontdekking van een proces waarbij volwassen weefsels in een pseudo-stamcel toestand worden gebracht. Eenmaal in deze toestand, worden deze cellen multi-potent en kunnen ze uitgroeien tot bijna elke cel in het lichaam.
Door vet of beenmerg van een patiënt te oogsten, deze weefsels het pseudo-stamcel proces te laten ondergaan en ze terug te injecteren op de plaats van het letsel, kunnen artsen het lichaam een manier geven om een omgeving te creëren die geschikt is voor herstel.
Zoals PRP doen stamcelinjecties een beroep op de natuurlijke hulpbronnen van het lichaam om op bepaalde wonden te reageren en gebruiken deze hulpbronnen vervolgens om het genezingsproces te versterken. Bovendien kunnen deze cellen de celreproductie vergroten en nieuwe gezonde weefsels laten ontstaan in de omgeving die zij creëren, waardoor de natuurlijke genezingsreacties van het lichaam worden versterkt.
Hoewel de meeste van deze behandelingen in de VS nog in de kinderschoenen staan, worden ze over de hele wereld gebruikt om patiënten te helpen die een acuut trauma hebben dat vergelijkbaar is met dat van een gebroken enkel.
Om meer te weten te komen over wat regeneratieve therapieën zijn en hoe ze uw enkelblessure zouden kunnen helpen, neemt u vandaag nog contact op met de CELLAXYS-kantoren om een consult te regelen.