Sinds het begin van de coronavirus pandemie is de mogelijke rol van dieren bij het oplopen en verspreiden van de ziekte door wetenschappers nauwkeurig onderzocht. Dit komt omdat het virus dat COVID-19 veroorzaakt, behoort tot de familie van coronavirussen die ziekte veroorzaken bij een verscheidenheid van zoogdieren.
Het bewijs suggereert dat dit virus is ontstaan bij vleermuizen en mijn collega’s van de Universiteit van Glasgow hebben onlangs vastgesteld dat het subtype van het coronavirus waartoe het virus behoort sinds de jaren veertig in de vleermuispopulatie heeft gecirculeerd.
Dus is het zinvol dat onderzoekers zich afvragen of het virus kan worden overgedragen op gezelschapsdieren, of deze dieren symptomen van infectie kunnen vertonen, en of ze een rol kunnen spelen in de epidemiologie van de ziekte.
Katten zijn het populairste huisdier van het Verenigd Koninkrijk – uit een onderzoek van 2019 bleek dat er bijna 11 miljoen katachtigen in huishoudens in het hele land zijn. De publieke bezorgdheid over katachtigen werd aanvankelijk gewekt toen tijgers en leeuwen in de Bronx Zoo in New York besmet bleken te zijn met SARS-CoV-2, het virus dat COVID-19 veroorzaakt.
Er zijn ook sporadische meldingen geweest van katten uit COVID-19-huishoudens in Hongkong, België, Frankrijk, Spanje en de VS die positief op het virus zijn getest.
Dus, zou onze huiskattenpopulatie op de een of andere manier betrokken kunnen zijn bij deze pandemie hier in het Verenigd Koninkrijk? We besloten dat uit te zoeken.
Onderzoek naar coronavirus bij Britse katten
In begin mei kregen mijn collega’s en ik ethische goedkeuring om katten retrospectief te testen op SARS-CoV-2 en het werk begon al snel met het screenen van routinematige ademhalingsmonsters genomen van katten in het hele Verenigd Koninkrijk. We lanceerden ook een oproep aan dierenartsen met de vraag om monsters van verdachte gevallen.
Na honderden monsters te hebben gescreend, resulteerde deze gezamenlijke inspanning uiteindelijk in de detectie van een kat met SARS-CoV-2 in het zuiden van Engeland, die medio mei was bemonsterd. Uit verdere monsters die aan onze veterinaire collega’s van de Animal and Plant Health Agency werden voorgelegd, bleek dat deze kat een antilichaamrespons op het virus had ontwikkeld, wat aantoonde dat zij inderdaad een echte infectie had doorgemaakt en bevestigde dat het niet om een eenvoudig geval van monsterbesmetting ging.
De omstandigheden wijzen erop dat de kat het virus heeft opgelopen van zijn eigenaars, die eerder positief hadden getest op COVID-19.
Op dit punt werd de Wereldorganisatie voor diergezondheid op de hoogte gebracht door de Chief Veterinary Officer van het Verenigd Koninkrijk en werd de pers gewaarschuwd. We bereiden momenteel een artikel voor over onze bevindingen voor publicatie.
Moet ik me zorgen maken over mijn kat?
Dus, wat vertelt dit geval ons? Ons onderzoek viel samen met de uitbraak van COVID-19 in het Verenigd Koninkrijk en richtte zich op katten die ademhalingssymptomen vertoonden. Onze vondst van één besmet individu onder de honderden onderzochte personen vertelt ons dat besmetting bij katten relatief ongebruikelijk is. Dit wordt nog versterkt door het feit dat de andere kat in het huishouden nooit besmet is geraakt, noch door de eigenaren, noch door de besmette kat.
Hoewel de kat milde symptomen had, waaronder loopogen en een snotneus, kwamen deze symptomen overeen met een infectie met het katachtige herpesvirus, waarvoor deze kat ook positief testte. Er is geen bewijs dat SARS-CoV-2 deze kat ziek heeft gemaakt en gelukkig zijn de kat en haar eigenaren volledig hersteld.
Het is belangrijk te beseffen dat, terwijl tot op heden ongeveer 18 miljoen mensen positief zijn getest op COVID-19, er slechts een handvol besmette katten over de hele wereld zijn opgespoord.
Al het beschikbare bewijs suggereert daarom dat katten niet betrokken zijn bij de verspreiding van COVID-19. Het belang van dit soort toezicht op dieren is echter duidelijk, gezien het feit dat onlangs in Nederland en Spanje een miljoen nertsen zijn geruimd omdat zij bij de verspreiding van de ziekte waren betrokken.
Onze verdenking in het geval van katten is dat katachtige infecties gewoon een “spill over” van de menselijke epidemie vertegenwoordigen, en we zijn momenteel bezig met het analyseren van de genoomsequentie van het virus van het geval dat we vonden om deze hypothese te onderzoeken.
Onze resultaten en die van andere studies, zoals werk in de VS waaruit blijkt dat experimenteel besmette katten slechts van voorbijgaande aard waren, kunnen het huisdierbezittende publiek geruststellen.
Het is zeer onwaarschijnlijk dat uw kat coronavirus heeft, en als dat wel het geval is, zal hij waarschijnlijk niet betrokken zijn bij de verdere verspreiding ervan.