Het is een jaar geleden dat mijn ex-vriendje onze anderhalf jaar durende relatie beëindigde met een break up sms. Hij is in een relatie voor het grootste deel van die twaalf maanden … en wat denk je? Ik ben al dat hele verdomde jaar vrijgezel.
Ik heb dit artikel een tijdje uit de weg gegaan. Schrijven over scheidingen is een van de moeilijkste dingen die een mens kan doen. Ik zal eerlijk zijn. Ik heb zes of zeven kladjes op mijn laptop staan, omdat ik niet wist hoe ik dit het beste kon doen, op een manier die mijn ex-vriend respecteert en de integriteit van onze relatie bewaart. Sommige staan vol met scheldwoorden, daar ga ik niet om liegen. Andere heb ik met betraande ogen geschreven. En het is nog steeds moeilijk om er vandaag over te praten, omdat eerste liefdesverdriet ons bijblijft. Ik kan nog steeds de pijn voelen die ik die dag had toen ik het sms’je kreeg, als ik me dat zo wil herinneren. De avond ervoor hadden we een knuffel-filmavond, zo bescheiden. Hij wenste mijn vader een gelukkige verjaardag die ochtend en vier uur later had hij het uitgemaakt met mij. Ik smeekte hem huilend voor de deur van het appartement van zijn vriend, zodat we er gewoon persoonlijk over konden praten. En hij sms’te me, ga naar je huisgenoten.
Hij was mijn eerste alles. We ontmoetten elkaars ouders. We sms’ten elkaar elke dag en gingen elk weekend op date. Dit is het probleem met een uitmaak sms en ik smeek je dit te lezen voordat je het ooit naar iemand stuurt. Door die uitmaak sms, dacht ik dat ik en mijn liefde dat smsje waard waren. En ja, het kostte me een jaar en het kost me nog steeds tijd om terug te komen van dat.
De enige uitleg die ik kreeg was een “Ik zal het te druk in de medische school om te daten” toch drie maanden nadat hij breekt met mij, in de medische school, is hij dating. Ik analyseerde alles wat hij wenste dat ik had kunnen zijn, magerder, korter, slimmer, volwassener, minder lichtgeraakt, meer Indisch. Elke dag. Zes maanden lang.
Ik heb drie dagen niet gegeten na de breuk. Ik kon niet stoppen met huilen de hele dag erna. Ik zakte voor mijn examens. Ik kon niet alleen zijn. Ik had mijn ouders op Facetime bij me als ik in mijn kamer studeerde. Ik was zo bang. Meestal ga ik naar de bibliotheek, maar ik kon niet stoppen met huilen, ook al wilde ik zo graag gewoon zijn. Mijn vooruitgang was dat ik drie uur kon slapen of een kom havermout naar binnen kon houden.
Het semester eindigde en ik had twee opties tijdens de zomer: De breuk vermijden of erover nadenken zoals ik het afgelopen semester had gedaan. Ik probeerde het te vermijden omdat ik ziek werd van de pijn. Ik hield mijn gedachten zo bezig dat ik mezelf mentaal dwong om niet eens aan zijn naam te denken. En dat maakte het erger. Dit is een voorbeeld van hoe je NIET moet genezen van een breuk. Gevoelens begraven en aan de kant schuiven is nooit het juiste antwoord. Want ze zullen uiteindelijk naar boven komen en dat deden ze.
Het trof me uit het niets het volgende schooljaar. Ik bestelde rustig een drankje bij Starbucks toen ik werd overvallen door het gevoel van Oh mijn God ik moet overgeven. Ik rende naar de badkamer en kon niet stoppen met zweten. Ik gaf over en probeerde te kalmeren, maar op dat moment begon ik weer te huilen. Ik kon niet zien wat er gebeurde. De wereld draaide zo hard en ik bleef mezelf omhelzen in de hoop dat het zou helpen. Ik besefte dat het voorbij was. Ik accepteerde het volledig. Hij heeft het uitgemaakt. Ik ben alleen. En dat bracht me in een paniekerige roes. Al die gevoelens. Die keren dat ik tegen mezelf zei, laten we er later verdrietig over zijn. Of wanneer ik een glimlach of vrede veinsde… niets van dat alles deed er nog toe. Ik kon niets anders meer veinzen dan paniek en bezorgdheid. Ik herinner me dat ik bij mijn vriend zat na mijn badkamer beproeving. Hij gaf me een glas stomend hete pepermunt thee en zei tegen me “ok vertel me alles”. En dat deed ik. Elk slopend detail vergezeld van foto’s die ik van hem moest verwijderen. Ik weet niet of hij begreep wat ik zei want ik huilde zo hard. Maar daarna nam hij me mee naar de badkamers en zei me mijn gezicht te wassen.
Ik herinner me nog dat ik in de spiegel van de badkamer keek en mijn spiegelbeeld zag. Ik voelde het gewicht van angst zwaar in mijn maag vallen. Ik voelde me vreselijk omdat ik de persoon die naar me terugkeek zo’n pijn had gedaan. Ik zei haar dat zij verantwoordelijk was voor wat er gebeurd was. Ik gaf haar de schuld van zijn gemene acties tijdens en op het einde van de relatie. Ik pestte haar. Ik vertelde haar dat ze kon luisteren naar zijn opmerkingen over hoe ze zichzelf moest veranderen. Ik probeerde haar te vernietigen. En hier zat ze naar me te kijken, me smekend om te stoppen. Ik luisterde naar haar. Ik beloofde mezelf die dag dat ik nooit meer iemand zoveel controle over me zou laten hebben. Ik beloofde mezelf dat ik van mezelf zou houden, zodat ik zou weten hoe een man me zou moeten behandelen. Ik beloofde mezelf dat ik de glimlach zou vinden die de jongen stal van het meisje dat naar me keek in de spiegel.
Dit is wat verdergaan is. Je gaat verder naar een betere versie van jezelf. Ik wilde nooit over mijn scheiding schrijven, omdat ik niet wilde dat mensen daaraan zouden denken als ze mijn naam hoorden. Ja, dat meisje Natasha ….. Haar vriendje verbrak hun relatie via sms. En raad eens wat ze is nog steeds single. Omdat dit is wat mensen denken. De maatschappij denkt dat degene die met een andere partner gaat verder kan en degene die nog single is nog steeds aan het nagenieten is. Dit kan verder van de waarheid zijn. Ik heb het afgelopen jaar sms’jes gekregen over hoe hij verder is gegaan en ik “niet”. Dit is geen artikel van mij waarin ik zeg oh wauw, alleen omdat ik die beslissing heb genomen, ben ik snel verder gegaan naar betere, mooiere dingen! Ik heb mijn droomprins gevonden en we gaan op vakantie naar Bali! Nee.
Dit is een artikel over hoe ik leerde wat verder gaan eigenlijk betekende. Het is langzaam. Het is pijnlijk. Er zullen dagen zijn dat je het gevoel hebt dat je weer terug bij af bent. Maar het is iets dat nodig is om een functioneel mens te zijn. Het is een proces en genezing gaat langzaam. Dus versnel het nooit. Er is niets mis met je als je nog single bent en je ex een nieuwe relatie heeft.
Zal ik ooit dankbaar zijn voor deze ervaring? Nee.
Zal ik hem ooit de schuld geven van mijn groei? Nee. Want aan het eind van de dag, was hij weg. Hij was degene die de pijn veroorzaakte. Er zijn gezonde manieren om met iemand te breken, maar hij koos voor de makkelijkste manier voor hem en de moeilijkste voor mij. Alles wat hij deed was mij pijn doen. Ik groeide in mijn eentje. Elke keer als ik aan mijn eigenwaarde twijfelde. Ik moest mezelf eruit trekken. Mensen konden me dingen vertellen, maar als ik geen veilige gezonde mindset creëerde, zou het geen effect hebben.
Hier is het ding: Je geeft aan mensen, wat je bent.
Als je pijn hebt, zul je anderen pijn doen.
Als je liefdevol bent, zul je anderen liefhebben.
Spring dus niet in een relatie als je nog steeds pijn hebt, denkend dat een persoon ongedaan kan maken wat je hebt doorgemaakt. Want dat zal meer schade aanrichten dan goed doen. Aan het eind van de dag, zal een relatie altijd neerkomen op de mentaliteit van degenen die erin zitten. Denk niet dat het hebben van een partner je plotseling zal helpen om verder te gaan. Een ander persoon kan je niet genezen of voorkomen dat je pijn lijdt. Wederopstanden kunnen je eenzamer doen voelen. Dat was bij mij het geval. Ik probeerde een rebound te hebben en halverwege kon ik het niet meer. Ik realiseerde me dat deze man niet mijn ex was. Het is niet de verantwoordelijkheid van je toekomstige partner om de fouten die je vorige partners hebben gemaakt ongedaan te maken en zich daarvoor te verontschuldigen. Dat is niet hun taak. Ze zullen van je houden op hun unieke speciale manier, niet een puinhoop opruimen die iemand anders heeft gemaakt.
Ik moest er werk van maken om te genezen van wat er gebeurd was voordat ik zelfs maar aan een relatie kon denken. En het heeft me een jaar gekost en ik ben nog steeds aan het groeien. Laat me je iets onschatbaars vertellen wat ik geleerd heb. Ik was zo bang om zonder iemand te zijn. Maar ik realiseerde me iets belangrijks:
Ik voelde me in die anderhalf jaar dat ik een relatie had eenzamer dan ik me nu voel als ik single ben.
Eenzaamheid komt niet met het ontbreken van fysieke aanwezigheid. In feite, de meest pijnlijke eenzaamheid gebeurt wanneer je met iemand bent die je verondersteld wordt zich veilig te voelen en lief te hebben. Maar je kunt je niet met hem verbinden. Ook al zijn ze naast je, je voelt je alleen. Wees niet bang om alleen te zijn. Ik zou het op mezelf zijn elke dag verkiezen boven wat mijn ex en ik hadden.
Ik leer zoveel; over mezelf, sympathieën en antipathieën, mijn persoonlijkheid, wat ik fout deed in de relatie, wat ik wil van een toekomstige partner, hoe sterk ik ben, wat gebieden zijn waar ik aan moet werken, wat me gegarandeerd doet glimlachen na een zware dag, wat me rust geeft. Zelfreflectie is van onschatbare waarde.
Je kunt niet op iemand anders vertrouwen om je gelukkig te maken als je zelf niet gelukkig kunt zijn. Je kunt niet van iemand houden en iemand accepteren als je niet van jezelf kunt houden en jezelf kunt accepteren. Liefde en een gezonde relatie beginnen bij jezelf. Ga verder met jezelf. Ga verder met houden van wie je bent. Ga verder met het helpen van de persoon die in de spiegel naar je kijkt. Je moet een sterk persoon worden om te kunnen weten wie je bent, zodat wat een ander zegt geen invloed heeft op je gevoel van eigenwaarde. Ik wil niet dat iemand als mijn ex van me houdt, omdat hij niet in staat was om te houden van wie ik was. Als hij zo graag wilde dat ik veranderde, dan hield hij helemaal niet van me. Ik wil dat iemand houdt van mijn verleden, mijn heden, en mijn toekomst. Elke fout. Alles wat me speciaal maakt. En ik ben niet bang voor het wachten tot ik daar ben.
Veranderen is een mentaliteit. Het wordt niet bepaald door wie er naast je staat.
Er is niets mis mee om verliefd te worden op wie je bent en jezelf de tijd en ruimte te geven om te genezen van wat er is gebeurd. Je bent niet verantwoordelijk voor hoe anderen je behandelen, maar je hebt grote macht over hoe je jezelf behandelt.
Verplaats je liefde terug naar jezelf.