Abstract
Bananen en bakbananen, die vrijwel uitsluitend in de ontwikkelingslanden in de tropen worden geteeld, behoren tot de belangrijkste, maar slecht bestudeerde teelten in de wereld. De totale wereldproduktie wordt geschat op meer dan 76 miljoen ton (FAO, 1993), waarvan minder dan 11 miljoen ton naar de rijkere landen wordt uitgevoerd (hoofdzakelijk Cavendish-bananen). De rest, meer dan 85% van de produktie, bestaat uit een breed scala van “bananen-” en “weegbree”-variëteiten die door boeren of kleine boeren en hun gezinnen worden geteeld. Deze zijn ofwel voor consumptie door henzelf en de van hen afhankelijke personen, ofwel voor de plaatselijke handel. In dergelijke informele economieën kunnen de productiecijfers slechts schattingen zijn. Aangenomen wordt dat de produktie van bananen bijna 50 miljoen ton bedraagt, waarvan meer dan 40% in Azië, en die van bakbananen bijna 27 miljoen ton, waarvan meer dan 70% in Afrika. Voor een westerse consument betekent “banaan” misschien alleen een in de supermarkt gekochte “Cavendish”-dessertbanaan. Voor miljoenen mensen in de armere regio’s van de wereld zijn bananen en bakbananen echter een zetmeelhoudend basisproduct van groot belang (en in delen van Afrika zelfs van het allergrootste belang).