Achtergrond: De toepassing van buikligging voor acuut respiratoir distress syndroom (ARDS) is geëvolueerd, met recente studies die zich richten op patiënten met ernstigere ARDS, en waarbij buikligging gedurende langere perioden wordt toegepast.
Doelstellingen: Deze review evalueert het effect van buikligging op 28-dagen mortaliteit (primair resultaat) in vergelijking met conventionele mechanische ventilatie in rugligging voor volwassenen met ARDS.
Methoden: We actualiseerden de literatuurzoekactie van een systematische review gepubliceerd in 2010, waarbij we MEDLINE, EMBASE en CENTRAL doorzochten (tot en met augustus 2016). We includeerden gerandomiseerde, gecontroleerde onderzoeken (RCT’s) die buikligging vergeleken met rugligging bij mechanisch beademde volwassenen met ARDS, en voerden gevoeligheidsanalyses uit om de effecten van duur van buikligging, gelijktijdige longbeschermende beademing en ARDS-ernst te onderzoeken. Secundaire uitkomsten waren PaO2/FiO2 ratio op dag 4 en een evaluatie van ongewenste voorvallen. Bij de meta-analyses werden modellen met willekeurige effecten gebruikt. De methodologische kwaliteit van de RCT’s werd geëvalueerd met behulp van het Cochrane risk of bias-instrument, en de methodologische kwaliteit van het totale bewijsmateriaal werd geëvalueerd met behulp van de GRADE-richtlijnen (Grading of Recommendations Assessment, Development, and Evaluation).
Resultaten: Acht RCT’s voldeden aan de ingangscriteria, en includeerden 2.129 patiënten (1.093 uitgesproken). Meta-analyse toonde geen verschil in mortaliteit (risicoratio , 0,84; 95% betrouwbaarheidsinterval , 0,68-1,04), maar subgroepanalyses vonden een lagere mortaliteit bij 12 uur of langer in buikligging (vijf trials; RR, 0,74; 95% CI, 0,56-0,99) en voor patiënten met matige tot ernstige ARDS (vijf trials; RR, 0,74; 95% CI, 0,56-0,99). PaO2/FiO2 ratio op dag 4 was voor alle patiënten significant hoger in de buikligging groep (gemiddeld verschil, 23,5; 95% CI, 12,4-34,5). Positionering in buikligging werd geassocieerd met hogere percentages van obstructie van de endotracheale tube en doorligwonden. Risico op vertekening was laag bij alle onderzoeken.
Conclusies: Vooroverligging vermindert waarschijnlijk de mortaliteit bij patiënten met ernstige ARDS wanneer het ten minste 12 uur per dag wordt toegepast.