Gezondheidswerkers zijn allemaal goed op de hoogte van het belang van een nauwkeurige pijnbeoordeling. Toch kunnen er vaak uitdagingen zijn bij het bieden van effectieve pijnbestrijding aan patiënten. Het is belangrijk dat we ons afvragen waarom dit zo is en veranderingen aanbrengen in onze eigen praktijk om onze instrumenten en strategieën voor pijnbestrijding te verbeteren.
Waarom is pijnbestrijding belangrijk?
Eén op de vijf Australiërs leeft met chronische pijn. Naast dit aantal ervaren elke dag veel mensen acute pijn, die optreedt na een operatie of als gevolg van ongevallen zoals brandwonden of fracturen.
Effectieve pijnbeoordelingen zijn van cruciaal belang voor de patiëntenzorg. Niet alleen verbetert een gecontroleerde pijn het comfort van de patiënt, het verbetert ook andere gebieden van hun gezondheid, waaronder hun psychologische en fysieke functioneren. Daarom is het belangrijk dat alle gezondheidswerkers in staat zijn om een nauwkeurige pijnbeoordeling uit te voeren en succesvolle pijnbeheersingsstrategieën te implementeren.
Pijn als het vijfde vitale teken
Een specifiek initiatief dat werd geïmplementeerd om de pijnbeheersingsvaardigheden van verpleegkundigen te verbeteren, was de praktijk van het uitvoeren van een pijnbeoordeling bij het invullen van vitale functies. Hoewel deze praktijk het mogelijk maakt om de pijnintensiteit regelmatig te controleren, verbetert het niet noodzakelijkerwijs de kwaliteit van de geleverde pijnbestrijding.
Gezondheidswerkers, vooral verpleegkundigen, moeten begrijpen dat pijnbestrijding meer inhoudt dan alleen het kennen van de pijnintensiteit van de patiënt; het gaat om hoe we meer informatie verzamelen en wat we ermee doen.
Verschillende soorten pijn = verschillende beoordelingsinstrumenten
Unidimensionele instrumenten zijn de meest gebruikte instrumenten voor pijnbeoordeling en kijken naar één pijngebied, meestal de pijnintensiteit.
Pijn is een subjectieve ervaring en zeer geïndividualiseerd naar de persoon die het ervaart. Er zijn veel verschillende soorten pijn, waaronder neuropathische pijn, somatische pijn en viscerale pijn, die dan ook nog eens acuut of chronisch kan zijn, afhankelijk van de duur. De instrumenten voor pijnbeoordeling moeten worden gekozen op grond van het type pijn dat de persoon ervaart. Deze instrumenten kunnen een unidimensionele of een multidimensionele benadering hebben.
Unidimensionele instrumenten zijn de meest gebruikte instrumenten voor pijnbeoordeling en kijken naar één pijngebied, meestal de pijnintensiteit. Deze instrumenten omvatten de visueel analoge schalen, verbale beoordelingsschalen en verbale descriptor schalen. Deze worden meestal gebruikt bij de beoordeling van pijn bij een patiënt met acute pijn. Ook kunnen dan eventuele interventies worden geëvalueerd door de pijnintensiteitscores van het individu op verschillende tijdstippen te vergelijken.
Multidimensionele instrumenten zijn beschrijvender en geven meer informatie over de pijn dan eendimensionale instrumenten. Deze instrumenten omvatten de McGill pijnvragenlijst en de korte pijninventaris, en zijn goed te gebruiken in gevallen van neuropathische en chronische pijn. Naast de pijnintensiteit beschrijven ze ook andere gevolgen van de pijn voor de lichamelijke, psychische, emotionele en sociale gezondheid van het individu.
Wat moeten we in onze beoordeling opnemen?
Het invullen van een pijnbeoordeling moet een op maat gesneden proces zijn, afhankelijk van het individu. Er zijn bepaalde aspecten van de pijnervaring van de patiënt die we moeten kennen om de pijn effectief te kunnen beheersen. Deze omvatten:
- Pijnintensiteit
- Pijnkwaliteit
- Locatie van de pijn en eventuele uitstralende elementen
- Duur en aanvang
- Verergende en verlichtende factoren
- De impact op de patiënt
Als de patiënt niet in staat is om zijn pijn te verwoorden, moeten we afgaan op onze veronderstellingen en ook kijken naar eventuele gedragsmatige en lichamelijke indicatoren, zoals grimassen en kreunen. Het is dan belangrijk om strategieën voor pijnbestrijding toe te passen en de effectiviteit van deze strategieën te evalueren door middel van herbeoordelingen.
Barrières voor effectieve beoordelingen
Er zijn veel obstakels voor effectieve pijnbestrijding, die zowel aan de zorgverlener als aan de patiënt kunnen worden toegeschreven. De beroepsbeoefenaar kan onvoldoende vaardigheden en kennis hebben op het gebied van pijnbestrijding, en bovendien kan de pijn onvoldoende worden gedocumenteerd, wat de behandeling bemoeilijkt. Ook de leeftijd, de ziekte en de communicatieve vaardigheden van de patiënt kunnen een nauwkeurige pijnbeoordeling in de weg staan.
Misvattingen en stereotypen over pijn en pijnbestrijding kunnen een negatieve invloed hebben op dit proces. De patiënt kan bang zijn voor verslaving aan medicijnen en daarom zijn pijn bagatelliseren. Als de gezondheidswerker niet gelooft dat de patiënt echt zoveel pijn heeft als hij of zij aangeeft, kan het ook zijn dat hij of zij de pijn niet op de juiste manier aanpakt. Deze mogelijke belemmeringen moeten worden onderkend en weggenomen.
- FINK, R. 2000. Pijnbeoordeling: De hoeksteen voor een optimale pijnbestrijding. Beschikbaar: http://www.ncbi.nlm.nih.gov6/.
- MULARSKI, R., WHITE-CHU, F., OVERBAY, D., MILLER, L., ASCH, S. & GANZINI, L. 2006. Het meten van pijn als het 5e vitale teken verbetert de kwaliteit van de pijnbestrijding niet. Beschikbaar: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/4/
- PAINAUSTRALIA. Waarom we de nationale pijnstrategie nodig hebben . Beschikbaar: http://www.painaustralia.org.au/.
- PAINEDU. 2015. Hulpmiddelen voor clinici . Beschikbaar: https://http://www.painedu.org/tools.asp?Tool=7.
- REGISTERED NURSES’ ASSOCIATION OF ONTARIO. 2013. Beoordeling en behandeling van pijn . Beschikbaar: http://rnao.ca/sites/.pdf.
- VICTORIAN QUALITY COUNCIL. 2014. Pijnbeoordelingsschaal . Beschikbaar: http://www.google.com.au/eWE.
- WOOD, S. 2008. Beoordeling van pijn . Beschikbaar: http://www.nursingtimes.net.article