Stelt u zich dit eens voor: Je zit in een onderzoekskamer en een verpleegster komt binnen om je te begroeten. Ze draagt ziekenhuiskleding en haar armen zijn ontbloot, op de mouwen van tatoeages na.
Klinkt dat bekend? Waarschijnlijk niet. Maar het zou een meer alledaags scenario kunnen zijn nu ziekenhuizen in het hele land hun oude kledingvoorschriften versoepelen, waaronder een die stelt dat alle zichtbare tatoeages moeten worden bedekt.
Indiana University Health, die 16 ziekenhuizen omvat, kondigde onlangs aan dat het eerder dit jaar zijn 50-pagina’s tellende kledingcode heeft gedumpt ten gunste van een 5-pagina’s tellend document. In het proces hebben ze regels geschrapt die stelden dat verpleegkundigen geen onnatuurlijke haarkleuren mogen hebben of zichtbare tatoeages mogen hebben. Elizabeth Dunlap, chief human resources officer, en Michelle Janney, chief nurse executive, legden uit dat het beleid, dat in april van kracht werd, deel uitmaakt van een grotere focus op “het veranderen van een door regels gedreven organisatie naar een door waarden gedreven cultuur.”
En tot nu toe hebben werknemers de verandering verwelkomd.
“We hadden een teamlid dat erg enthousiast was over de mogelijkheid om haar haar roze te verven ter ondersteuning van borstkankerbewustzijn,” vertelde Dunlap aan TODAY Health. “Het was iets wat ze altijd al wilde doen, maar het was tegen ons kledingbeleid omdat het geen natuurlijke kleur was, dus toen we die eis ophieven, was ze enthousiast.”
Een andere werknemer die tatoeages op haar onderarmen heeft, kon eindelijk overstappen naar een afdeling waar ze altijd al had willen werken, maar die vereist dat verpleegkundigen zich “schrobben”, wat betekent dat ze haar mouwen zou moeten oprollen en haar tatoeages zou moeten onthullen, wat eerder niet was toegestaan.
Velen zijn verrast om de strikte kledingvoorschriften te leren waarmee sommige verpleegkundigen worden geconfronteerd. Vorig jaar ging een Facebook-post van een man uit Ohio viraal toen hij schok en “verwarring” uitte over het ziekenhuisbeleid met betrekking tot tatoeages, waarbij hij uitlegde dat zijn eigen moeder een verpleegster is met tatoeages. “Mijn moeder heeft meer tatoeages dan ik kan tellen en het heeft nooit, nooit haar werkethiek beïnvloed,” schreef hij in de post, die meer dan 125.000 keer werd gedeeld.
Hoewel werkplekken in het algemeen de afgelopen jaren meer tatoeages en casual kledingvoorschriften zijn gaan accepteren, zijn ziekenhuizen langzamer geweest om zich aan te passen. Maar dat kan binnenkort veranderen: Eind vorig jaar kondigde de Mayo Clinic naar verluidt aan dat het in 2018 een nieuwe dresscode zou invoeren, die verpleegkundigen en artsen zou toestaan om zichtbare tatoeages te hebben.
En geïnkte zorgverleners zijn hoopvol dat andere werkplekken hetzelfde zullen doen.
“Ik heb tatoeages op beide armen, helemaal tot aan mijn schouders, helemaal tot aan mijn polsen,” vertelde Nacole Riccaboni, een intensive care verpleegkundige in Florida Hospital in Orlando, aan TODAY. “Dus mijn hele armen zijn bedekt, en dat is zeker iets dat een barrière is geweest. Ik werk in een ziekenhuis waar tatoeages bedekt moeten worden en ik denk dat het gewoon triest is, want de mijne gaan over mijn familie en mijn zoon, en ze zijn symbolen van hoop voor mij. Ik zou ze graag aan patiënten laten zien, want soms hebben ze die symbolen van hoop nodig.”
Zo ziet zij het, tatoeages zijn een manier om met mensen in contact te komen.
“Ik werk op de ICU (intensive care unit),” vervolgde Riccaboni. “Je ontmoet zeker mensen die er niet goed aan toe zijn, en ik zie hun tatoeages en ik vraag hen wat ze voor hen betekenen. Er is altijd een verhaal daar.”
Riccaboni, die elke dag een shirt met lange mouwen draagt naar het werk, voegde eraan toe dat ze begrijpt waarom haar werkplek zichtbare tatoeages niet toestaat. Maar ze hoopt dat naarmate meer mensen tatoeages krijgen, de stereotypen over hen zullen vervagen.
“Soms denken mensen dat alleen criminelen tatoeages hebben,” zei ze. “Ik heb een master’s degree. Ik kan voor je zorgen.”
Soms denken mensen dat alleen criminelen tatoeages hebben. Ik heb een masterdiploma. Ik kan voor je zorgen.
Kenzie Dierschke, een spraaktaal pathologie assistent in Big Lake, Texas, ziet geen probleem met gezondheidswerkers die zichtbare tatoeages hebben: “Ze hebben dezelfde opleiding als iemand die geen tatoeage heeft,” vertelde ze aan TODAY.
Hoewel Dierschke nu op een school werkt, werkte ze vroeger in een ziekenhuis, en niemand daar heeft ooit veel gezegd over de rozentatoeage die ze op haar arm heeft.
“Eerlijk gezegd weet ik niet eens wat hun beleid was, maar hoe meer ik daar werkte, realiseerde ik me dat de secretaresse op mijn afdeling haar armtatoeages liet zien, en ik begon de mijne te laten zien, en niemand maakte er een big deal over,” zei Dierschke.
Caitlin Hansel, een kinderverpleegkundige die in een ziekenhuis in Indianapolis werkt, vertelde TODAY in een e-mail dat ze een paar tatoeages op haar arm heeft, die zichtbaar zijn op het werk.
“Ik krijg eigenlijk veel complimenten en vragen over mijn tatoeages,” zei Hansel. “Ik heb nog nooit iemand gehad die iets negatiefs zei.”
Niet alle werkplekken zijn zo laks. Dunlap en Janney zijn niet op de hoogte van andere ziekenhuisnetwerken die beleidswijzigingen hebben doorgevoerd die vergelijkbaar zijn met die van hen, maar ze geloven wel dat het iets is wat meer zullen overwegen in de toekomst. En ze zien al de voordelen, vanuit een bedrijfsperspectief.
“We hebben een aanzienlijke toename van verpleegkundige aanvragen gezien, een aanzienlijke vermindering van onze vacaturegraad,” zei Janney. “Ons eerstejaars verpleegsterverloop is ongeveer de helft van het nationale gemiddelde. Dus we zien onze statistieken in een echt positieve richting bewegen.”
“Deze boodschap – dat we je vertrouwen – het verheft (werknemers) geesten op een zinvolle manier,” voegde ze eraan toe.