Wetenschappelijke classificatie
Gewone naam zeeotter Koninkrijk Animalia Phylum Chordata Klasse Zoogdieren Orde Carnivora Familie Mustelidae Geslacht Soorten Enhydra lutris
Snelle feiten
Beschrijving Qua uiterlijk zijn zeeotters dikker en hebben ze grotere ribbenkasten, kleinere staarten en stompe snuiten dan andere ottersoorten. Toch hebben zeeotters de fijne, dichte vacht die kenmerkend is voor de Mustelidae. Hun voorpoten zijn klein en behendig met intrekbare klauwen en de flipperachtige achterpoten zijn breed en voorzien van zwemvliezen. Jonge zeeotters hebben de neiging een uniform donker kaneelbruin te zijn, terwijl volwassen dieren een lichtere grijze of buff kleur op hun kop krijgen.
Hannetje: Over het algemeen zijn volwassen mannelijke zeeotters iets groter dan de vrouwtjes van hun respectievelijke ondersoort. Grootte Alaska zeeotters zijn iets groter dan Californië zeeotters
Vrouwelijk: Vrouwelijke Alaska-zeeotters meten tot 140 cm (55 in.) in lengte Gewicht Mannetje: Volwassen mannelijke zeeotters uit Alaska wegen tot 39 kg (85 lbs.), terwijl Californische zeeotters gemiddeld 29 kg (64 lbs.)
Vrouwtje: Volwassen vrouwelijke zeeotters uit Alaska kunnen een gewicht bereiken tot 33 kg (72 lbs.), en vrouwelijke Californische zeeotters wegen gemiddeld 20 kg (44 lbs.) Dieet Een zeeotter heeft een veel hogere stofwisseling dan de meeste zoogdieren van vergelijkbare grootte, en moet grote hoeveelheden voedsel consumeren. Volwassen zeeotters kunnen tot 9 kg per dag eten. Tot hun voedselvoorkeuren behoren zee-egels, krabben, zeeoren, schelpdieren, mosselen, octopussen en vissen. De meeste zeeotters specialiseren zich in slechts enkele soorten van het beschikbare voedsel. Broedtijd Ongeveer 4 tot 9 maanden met een gemiddelde van 6 maanden; omvat waarschijnlijk een periode van 2 tot 3 maanden van uitgestelde innesteling De voortplantingscyclus van de Californische zeeotters duurt ongeveer 12 maanden. Als de pup van een vrouwtje het niet overleeft, kan ze postpartum oestrus ervaren. Duur van het zogen Ongeveer 6 tot 8 maanden (spenen) Seksuele rijpheid Mannelijk: Ongeveer 5 tot 6 jaar; broeden meestal pas na enkele jaren
Vrouwtje: Ongeveer 4 jaar Levensduur Gemiddeld 10 tot 15 jaar; sommige exemplaren leven meer dan 20 jaar in zoölogische parken Verspreidingsgebied In kustgebieden in het oostelijke deel van de noordelijke Stille Oceaan. Zeeotters uit Alaska leven langs de kust van Alaska, met inbegrip van de Aleoeten en de Commandant Eilanden. Californische zeeotters worden gevonden voor de kust van centraal Californië, van Half Moon Bay tot Pt. Conception. Habitat De zeeotter komt meestal voor in kustwateren, niet verder dan 1 km uit de kust. De zeeotter uit Alaska heeft een grotere neiging om uit te trekken (naar de kust te komen) dan de Californische zeeotter. Populatie Regionaal: De Californische populatie is nog klein, ruwweg 2.200 tot 2.800 zeeotters Status IUCN: Bedreigd
CITES: Bijlage II (de Californische ondersoort is opgenomen in Bijlage I)
USFWS: Algemeen, vermeld als bedreigd. De populatie ten zuiden van Pt. Conception, CA staat vermeld als Experimental Population/Non-essential
Fun Facts
- De donkerbruine vacht van de zeeotter is de fijnste en dichtste van alle dierenvachten. Bij een volwassen dier zijn er naar schatting 650.000 haren per vierkante centimeter. Een zeeotter vertrouwt op zijn pels om zich warm te houden, omdat hij geen isolerende speklaag heeft zoals andere zeezoogdieren. Natuurlijke oliën in de pels van de zeeotter stoten water af en houden kleine luchtbellen vast, waardoor een laag warme lucht ontstaat tussen de huid van de otter en de ruwe elementen van zijn omgeving. Zeeotters kunnen tot 48% van de daglichturen besteden aan het verzorgen van hun vacht.
- Zeeotters slapen, rusten, en zwemmen meestal door te peddelen met hun achterste flippers op hun rug. Californische zeeotters brengen bijna al hun tijd in het water door, terwijl zeeotters uit Alaska vaak op het land slapen, hun jongen verzorgen en verzorgen.
- Het gebruik van gereedschappen is een ongebruikelijke gedragstrek die alleen bij zeeotters en een paar andere diersoorten voorkomt. Een otter kan een abalone verwijderen door er herhaaldelijk met een steen op te slaan. Hij kan ook een platte steen gebruiken om de schelpen van schaaldieren en weekdieren open te breken. Terwijl hij de steen op zijn borst houdt, slaat de otter het dier op de steen tot deze breekt of opengaat.
- Voor meer informatie over otters, raadpleeg het Otters Infoboek.
Ecologie en behoud
Zeeotters waren ooit overvloedig aanwezig langs het grootste deel van de kust van de Noordelijke Stille Oceaan. Dat was voordat bonthandelaren op hen joegen voor hun dikke, luxueuze pelzen. Tegen het jaar 1900 waren zeeotters bijna uitgestorven. Beschermd sinds 1911, hebben Alaska zeeotters een comeback gemaakt.
Omdat ze afhankelijk zijn van hun dichte vacht voor isolatie tegen het kille oceaanwater, zijn zeeotters bijzonder kwetsbaar voor de schadelijke effecten van een olieramp. Als een zeeotter in een olielek zwemt, wordt zijn pels vuil en verliest hij zijn isolerende eigenschappen, waardoor water tot op zijn huid kan doordringen, wat onderkoeling en uiteindelijk de dood tot gevolg heeft.
Bibliografie
Byrum, J. Otters. SeaWorld Education Department Publication. San Diego. SeaWorld, Inc. 1997.
Jefferson, T.J. Leatherwood, S. and M.A. Webber. FAO Species identification Guide. Marine Mammals of the World. Rome. FAO, 1993.
Nowak, Ronald M. (ed.). Walker’s Mammals of the World. Vol. II. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 1991.
Parker, S. (ed.). Grizmek’s Encyclopedia of Mammals. Vol. IV. New York: McGraw-Hill Publishing Co., 1990.
Reeves, R. R., Stewart, B.S., Clapman, P.J., and J.A. Powell (Peter Folkens illustrator). National Audubon Society: Guide to Marine Mammals of the World. New York: Random House, 2002.
Reeves, R.R., Stewart, B.S. and S. Stephen. The Sierra Club Handbook of Seals and Sirenians. San Francisco: Sierra Club Books, 1992.
http://animaldiversity.ummz.umich.edu