Zwykle asador rozpoczyna od rozpalenia węgla drzewnego, który często jest wykonany z rodzimych drzew, unikając sosen i eukaliptusów, gdyż mają one silnie pachnące żywice. W bardziej wyrafinowanych asados węgiel drzewny pochodzi z określonego drzewa lub jest robiony na węglu z niedawno spalonego drewna, co jest również powszechne w przypadku asado przy ognisku. W Urugwaju, węgiel drzewny nie jest używany, ale zamiast tego bezpośredni żar lub gorące węgle.
Gotowanie może być wykonane al asador lub a la parrilla. W pierwszym przypadku, ogień jest rozpalany na ziemi lub w dole ogniowym i otoczony metalowymi krzyżami (asadores), które utrzymują całą tuszę zwierzęcia rozłożoną na części, aby otrzymać ciepło z ognia. W drugim przypadku, rozpala się ogień i po utworzeniu się węgla drzewnego, umieszcza się nad nim ruszt z mięsem.
Embutidos i AchurasEdit
W wielu asados, chorizos, morcillas (kaszanka), chinchulines (boćwina krowia), mollejas (pierś słodka), i inne organy, często w towarzystwie provoleta, są podawane jako pierwsze, podczas gdy kawałki wymagające dłuższego przygotowania są jeszcze na ruszcie. Czasami są one podawane na brasero z węgla drzewnego. Chorizo można podawać z chlebem pan felipe lub bagietką, często nazywaną choripán.
MięsaEdit
Po przystawkach można podać costillas lub asado de tira (żeberka). Następnie podaje się vacío (stek z boczku), matambre i ewentualnie kurczaka oraz chivito (koźlina). Dania takie jak pamplona, wieprzowina i jagnięcina patagońska są coraz częstsze, szczególnie w restauracjach. Asado zawiera również chleb, prostą mieszankę sałat, na przykład z sałaty, pomidorów i cebuli, lub może być uzupełnione verdurajo (grillowane warzywa), mieszanką z ziemniaków, kukurydzy, cebuli i bakłażana gotowanych na grillu i przyprawionych oliwą z oliwek i solą. Piwo, wino, napoje bezalkoholowe i inne napoje są powszechne. Deser to zazwyczaj świeże owoce.
Inną tradycyjną formą pieczenia mięsa, stosowaną głównie w Patagonii, jest umieszczenie całego zwierzęcia (zwłaszcza jagnięciny i wieprzowiny) w drewnianym kiju wbitym w ziemię i wystawionym na działanie żaru żywych węgli, zwane asado al palo.
Mięso przeznaczone na asado nie jest marynowane, a jedynym przygotowaniem jest zastosowanie soli przed lub w trakcie gotowania. Ponadto, żar i odległość od węgli są kontrolowane, aby zapewnić powolne gotowanie; gotowanie asado trwa zazwyczaj około dwóch godzin. Ponadto, tłuszcz z mięsa nie jest zachęcany do opadania na węgle i tworzenia dymu, który mógłby negatywnie wpłynąć na smak mięsa. W niektórych asado obszar bezpośrednio pod mięsem jest utrzymywany w czystości od węgli.
Asado jest zwykle umieszczane na tacy do natychmiastowego podania, ale może być również umieszczone na brasero bezpośrednio na stole, aby utrzymać mięso w cieple. Chimichurri, sos z posiekanej pietruszki, suszonego oregano, czosnku, soli, czarnego pieprzu, cebuli i papryki z oliwą z oliwek, lub salsa criolla, sos z pomidorów i cebuli w occie, są powszechnymi dodatkami do asado, gdzie są tradycyjnie używane do podrobów, ale nie do steków.
SałatkaEdit
Pokarmom często towarzyszą sałatki, które w asado są tradycyjnie przygotowywane przez kobiety na miejscu lub przynoszone na asado z ich domów, podczas gdy mężczyźni koncentrują się na mięsie. Sałatka Olivier (ensalada rusa) jest jedną z najczęstszych sałatek serwowanych na asado. W Paragwaju podaje się również Chipa Guasu, sopa paraguaya i gotowany maniok jako dodatek do dań.