Jelenie daniele są wysoce dymorficznymi, poligynicznymi zwierzętami rozpłodowymi; sezon rozrodczy lub ruj trwa około 135 dni. Na półkuli północnej sezon rozrodczy przypada zwykle na drugą połowę października, podczas gdy na południu na kwiecień, przy czym niektóre kojarzenia mogą mieć miejsce przed i po. Zachowania godowe podczas rutyny najczęściej występują w legowiskach, gdzie samce gromadzą się w małych grupach na terytoriach godowych, na których samice odwiedzają te terytoria wyłącznie w celu odbycia kopulacji. Systemy godowe danieli mogą się różnić między sobą; poza tradycyjnym zachowaniem, jakim jest leksking, różne typy zachowań godowych mogą obejmować haremy, grupy dominacji, stanowiska, stanowiska tymczasowe i stanowiska wielokrotne. Różne populacje, zmienność środowiskowa, wielkość, a nawet wiek mogą określać rodzaj zmienności w systemie godowym danieli, ale zachowanie lelekking jest najczęściej spotykane i badane w naturze; zmienność może być wyjaśniona przez trzy cechy (1) optymalną strategię w określonych warunkach środowiskowych lub społecznych, (2) strategia osobnika może być zależna od strategii innych samców w tej samej populacji i (3) poszczególne samce mogą być mniej zdolne do uzyskania dostępu do samic, ponieważ mogą być pokonane przez inne samce, które są bardziej zdolne.
Systemy godowe leka są ważne do zrozumienia, co prowadzi do mniejszej liczby badań skupiających się na sukcesie reprodukcyjnym samców z dala od leka lub innych typów systemów godowych. Samice są poliestralne, co oznacza, że podczas cyklu płciowego samice „rozgrzewają się”, co oznacza, że są gotowe do kopulacji i chętne do przyjęcia samca, ale jeśli to nie nastąpi, „ruja” będzie się powtarzać przez cały sezon rozrodczy. Ruja jest zwykle określana jako podwyższony poziom progesteronu w surowicy krwi samicy daniela i jest związana z ciałami jamistymi. Zachowanie samca podczas rutyny obejmuje lizanie i wąchanie okolic odbytu samicy oraz włosów pod sromem, co pomaga samcowi określić, czy samica jest płodna. Wysoki skowyt jest wielokrotnie wykorzystywany do inicjowania zachowań godowych; po tym jak samiec pokaże go kilka razy, samica w końcu pozwoli samcowi się dosiąść; kopulacja może trwać nawet 5 minut.
Ekologia i charakterystyka systemu godowegoEdit
Wiele gatunków jeleni – w tym daniele – ma organizację społeczną, która może być bardzo plastyczna w zależności od środowiska, co oznacza, że wielkość grupy i typ siedliska są ściśle związane z wielkością stada. Należy zauważyć, że większość szczegółowych badań nad ekologicznymi cechami i zachowaniem danieli przeprowadzono na dużych obszarach leśnych, co oznacza, że mogą one być w pewnym stopniu nieobiektywne. Daniele można spotkać w różnych siedliskach, od chłodnych i wilgotnych po gorące i suche. Daniele wydają się preferować starsze lasy z rozproszonymi obszarami trawy, drzew i innej roślinności. Największe stada pojawiają się tuż przed okresem rykowiska, a najmniejsze grupy to samice z młodymi. Przez dużą część roku płcie pozostają oddzielone i gromadzą się tylko w miesiącach godowych; można jednak opisać inne wzorce, takie jak grupy kawalerskie, a nawet grupy mieszane.
W samcach danieli ich jęki o niskiej częstotliwości są wytwarzane przez trakty głosowe, które mają spójny, ale złożony kształt. Eksperymenty wykazały, że produkcja wokalna tych jęków zależy zarówno od jamy nosowej, jak i ustnej.
Ruty charakteryzują się tym, że samce zdobywają najlepsze możliwe terytorium, aby zwiększyć swoje szanse na krycie i często charakteryzują się obecnością samic na stanowiskach. W tym czasie samce przestają żerować, aby bronić swoich kolein przed podległymi samcami. Samce broniące tego terytorium często tracą średnio 17% masy ciała, a w wątrobie pojawia się stłuszczenie, które jest odwracalne. Przez cały sezon lęgowy, samiec może uzyskać tę samą koleinę; w niektórych przypadkach koleiny mogą być utrzymywane przez więcej niż jednego osobnika; niektóre możliwości tego obejmują wysokie zagęszczenie populacji i mniej miejsca na koleiny, lub bardziej odpowiednie siedliska, które mogą być dzielone.
Opieka rodzicielskaEdit
Po zapłodnieniu samic, okres ciąży trwa do 245 dni i zwykle rodzi się jeden płowy, ponieważ bliźnięta mogą być dość rzadkie. Samice mogą zapłodnić, gdy mają 16 miesięcy, podczas gdy samce mogą z powodzeniem rozmnażać się w wieku 16 miesięcy, ale większość z nich nie rozmnaża się aż do 48 miesiąca życia. Samice mogą stać się bardzo ostrożne tuż przed urodzeniem płodu i znaleźć zaciszne miejsca, takie jak krzaki lub jaskinia; czasami samice rodzą w pobliżu stada. Jak tylko samica rodzi, samica będzie lizać płód, aby go oczyścić, to pomaga zainicjować więź macierzyńską między nimi, samice są jedyną płcią, która zapewnia inwestycje rodzicielskie; mężczyźni nie uczestniczą w wychowaniu płodu.
Po urodzeniu płodu występuje, samice nie wracają do stada przez co najmniej 10 dni i przez większość dni matka jest oddzielona od płodu, wracając tylko do karmienia płodu. Okres karmienia trwa około 4 miesięcy i odbywa się co 4 godziny każdego dnia. Przeżuwanie jest krytycznym elementem rozwoju w życiu młodych, który rozwija się około 2 do 3 tygodni życia młodych. Samice rozpoczynają okres odsadzania młodych, który trwa około 20 dni; 3 do 4 tygodni; później młode zaczyna podążać za matką i w końcu razem dołączają do stada. Matka często liże okolice odbytu młodych, aby pobudzić je do ssania, oddawania moczu i kału, co jest kluczową częścią rozwoju młodych. Odsadzenie kończy się około 7 miesiąca życia, a około 12 miesiąca życia młode jest samodzielne; po 135 dniach rozrodu kończy się rujka, którą można scharakteryzować poprzez zmiany w wielkości grupy i zachowaniu.
Konkursy i brońEdit
Ponieważ daniele są gatunkiem poligynicznym, który gromadzi się raz w roku, samce muszą walczyć o dostęp do samic w rui. Zależność między wielkością poroża a kondycją ciała może być traktowana jako wskaźnik odzwierciedlający kondycję ciała w danym roku. Te drugorzędne cechy płciowe mogą pełnić podwójną funkcję, która obejmuje atrakcyjność samców, które samice mogą ostatecznie wybrać oraz zdolność samca do walki. Stwierdzono, że samce z większym porożem miały wyższy sukces godowy, podczas gdy samce z porożem asymetrycznym nie. Kiedy samce rozwijają swoje poroże, zawsze istnieje kompromis pomiędzy reprodukcją a przetrwaniem, co może kształtować decyzję w wyborze danego osobnika. Genetyczne różnice istnieją w populacjach danieli o zmiennym wzroście poroża, samce, które wykazywały szybszy wzrost poroża we wczesnym okresie życia są w stanie wyhodować dłuższe poroże bez znaczących kosztów; to pokazuje, że w rzeczywistości istnieje fenotypowa zmienność wśród populacji danieli.
Agresywne zachowanie jest często obserwowane, gdy osobniki poszukują partnera, ograniczonych zasobów, a nawet terytoriów. Gatunki, które konkurują przy użyciu ich broni zazwyczaj angażują się, gdy istnieje wzajemne porozumienie, ale jeśli istnieją jakiekolwiek zauważalne asymetrie, takie jak złamana lub utracona broń, może to zmienić zachowanie osobnika do zaangażowania się w walkę. Prawdopodobieństwo i nasilenie uszkodzeń poroża zostało zbadane u danieli, aby sprawdzić czy uszkodzenia poroża były związane z taktyką i czasem trwania konkursu oraz czy istniał związek z tendencją osobników do angażowania się w walkę. Osobniki z nieuszkodzonym porożem były bardziej skłonne do ataku, stosując taktykę wysokiego ryzyka, która obejmowała skoki, zderzanie się lub pchanie do tyłu, co wykazywali obaj zawodnicy; dominujące samce częściej miały uszkodzone poroże. W populacjach danieli istnieją rangi dominacji, które można powiązać z poziomem agresji i wielkością ciała; podczas rywalizacji o samca, jednak sposób uzyskiwania rang nie jest dokładnie zbadany.
Rywalizacja wytrzymałościowaEdit
Samce danieli są wysoce konkurencyjne podczas sezonu rujowego; udane krycie zależy głównie od wielkości ciała i rangi dominacji. Wiele czynników może decydować o sezonowym sukcesie reprodukcyjnym pojedynczego samca daniela; czynniki te obejmują wielkość ciała, która może wpływać na reprodukcję i przeżywalność. Ilość czasu spędzonego w lesie może być ważnym czynnikiem decydującym o sukcesie reprodukcyjnym samca; energia może odgrywać ważną rolę w czasie trwania konkurencyjnych lei. Wśród zwierząt kopytnych daniele wykazują jeden z najznakomitszych przykładów dymorfizmu płciowego, gdyż samce są znacznie większe od samic. Aby dobór płciowy mógł doprowadzić do ewolucji dymorfizmu płciowego, w którym samce są większe od samic, muszą istnieć korzyści: (1) przewagi podczas walki, (2) przewagi w rywalizacji wytrzymałościowej, (3) preferencji samic dla większych samców i (4) przewagi podczas rywalizacji o spermę. Dobór płciowy wybrał większe samce w ewolucyjnej skali czasowej i nadał im przewagę podczas rywalizacji o partnera poprzez różne mechanizmy, którymi są rywalizacja wewnątrzpłciowa, dostęp do samic i dostępność zasobów, co wpływa na atrakcyjność dla samic.
Rozmiar ciała jest ważny podczas interakcji agonistycznych samiec-mężczyzna i rywalizacji wytrzymałościowej, podczas gdy samice mają tendencję do preferowania większych samców. Ranga dominacji jest dobrym wskaźnikiem wielkości ciała i masy ciała, jednak wiek nie był ważnym czynnikiem. W badaniu przeprowadzonym przez McElligott et al. (2001) stwierdzono, że sukces godowy był związany z wielkością ciała, rangą przedrujową i rutynową. Podobnie w innym badaniu naukowcy stwierdzili, że wiek, waga i wysiłek włożony w wystawę były istotnymi czynnikami w określaniu sukcesu godowego; w obu badaniach sukces godowy był mierzony częstotliwością kopulacji, co oznacza, że wiele czynników w różnych populacjach danieli może wpływać na ogólną alokację energii, która ostatecznie wpływa na sukces godowy. Inwestycje matek we wczesnym okresie życia mogą mieć decydujące znaczenie dla rozwoju rozmiarów ciała, ponieważ na tym etapie mogą być dość zmienne w zależności od zasobów i typu siedliska. Rozmiar ciała dojrzałego samca może być lepszym wskaźnikiem ogólnej jakości samca niż masa ciała, ponieważ masa ciała zależy od różnych zasobów każdego roku i nie jest cechą statyczną; masa ciała może być złożoną cechą do pomiaru.
-
Samiec daniela
-
Płowa daniela w Urugwaju
.