Złamania kości promieniowej dystalnej są najczęstszym złamaniem kończyny górnej, z częstością występowania około 195,2 na
100 000 pacjentów rocznie, najczęściej u mężczyzn młodszych niż 50 lat i kobiet starszych niż 50 lat. Od 1990 do 2015 roku, WorkSafeBC widział 6025 pracowników ze złamaniami kości promieniowej dystalnej. Pozastawowe złamania dalszej części kości promieniowej, które są zwykle wynikiem zdarzenia o niskiej energii, mogą być leczone zachowawczo, podczas gdy złamania wewnątrzstawowe mogą wymagać operacji. U młodszych pacjentów, wewnątrzstawowe złamania kości promieniowej są zwykle wynikiem zdarzenia o dużej energii, podczas gdy u starszych pacjentów, urazy te mogą być wynikiem zdarzenia o małej energii, takiego jak upadek na wyciągniętą rękę.
Wstępne postępowanie w przypadku złamań dalszej części kości promieniowej, zarówno wewnątrzstawowych jak i nie, obejmuje ocenę nerwowo-naczyniową i tkanek miękkich, redukcję i unieruchomienie. Standardowe zdjęcia rentgenowskie AP i boczne są wystarczające w większości przypadków. Zaawansowane badania obrazowe są stosowane rzadko, najczęściej w przypadku minimalnego przemieszczenia wewnątrzstawowego, a lekarz rozważa możliwość zastosowania postępowania nieoperacyjnego. American Academy of Orthopaedic Surgeons zaleca rekonstrukcję chirurgiczną w przypadku złamań ze skróceniem kości promieniowej > 3 mm, pochyleniem grzbietowym > 10 stopni lub przemieszczeniem wewnątrzstawowym lub odstawaniem > 2 mm. Jednakże wykazano, że przesunięcie wewnątrzstawowe ≥ 1 mm koreluje z niższą punktacją w skali Short Form 36 i rozwojem zapalenia stawów. W związku z tym wielu chirurgów może zaakceptować szczelinę 2 mm, ale preferuje < 1 mm niezgodności stawowej.
Wolarne dystalne zespolenie kości promieniowej, z blokadą lub bez blokady, jest najczęstszą metodą leczenia chirurgicznego wewnątrzstawowych złamań kości promieniowej. Obejmują one zakres od bardziej konwencjonalnej pojedynczej płytki wolutowej do systemów płytowania specyficznych dla danego fragmentu. W przypadkach, w których chirurg uważa, że wewnętrzne unieruchomienie nie jest możliwe, takich jak ekstremalne dystalne okaleczenie, może być zastosowane zewnętrzne unieruchomienie z więzadłem w celu osiągnięcia redukcji. Jest to metoda bardziej ratunkowa niż fiksacja wewnętrzna, ale w ograniczonej liczbie przypadków może dać najlepsze wyniki w trudnych złamaniach. Dorsal plating remains an option, but is infrequently used due to concerns of extensor tendon aggravation or rerwure. Jako takie, wskazania są bardzo ograniczone, a płytowanie grzbietowe jest zwykle usuwane po wygojeniu złamania, podczas gdy implanty wolicjonalne są zwykle pozostawiane in situ.
Unieruchomienie pooperacyjne, różniące się od odlewu do ruchomych szyn, trwa zwykle od 2 do 8 tygodni. Czas zależy od stabilności złamania/konstrukcji, jakości kości, czynników związanych z pacjentem i preferencji chirurga. Pacjenci mogą wymagać fizjoterapii w celu zwiększenia zakresu ruchu i wzmocnienia. Pełne noszenie ciężaru ciała jest zwykle rozpoczynane 3 miesiące po operacji na podstawie zrostu radiograficznego i klinicznego; tolerowana aktywność może być rozpoczęta po osiągnięciu pełnego zakresu ruchu i zrostu złamania.
Jeśli masz pytania dotyczące pacjenta poszkodowanego-pracownika ze złamaniem śródstawowym dalszej części kości promieniowej, skontaktuj się z doradcą medycznym w najbliższym biurze WorkSafeBC.
-Derek Smith, MD, FRCSC
WorkSafeBC Orthopedic Specialist Advisor
hidden
Ten artykuł jest opinią WorkSafeBC i nie był recenzowany przez BCMJ Editorial Board.
1. Court-Brown CM, Caesar B. Epidemiology of adult fractures: A review. Injury 2006;37:691-697.
2. MacIntyre NJ, Dewan N. Epidemiology of distal radius fractures and factors predicting risk and prognosis. J Hand Ther 2016;29:136-145.
3. Hammert WC, Kramer RC, Graham B, Keith MW. Appropriate use criteria for treatment of distal radius fractures. Rosemont, IL: American Academy of Orthopaedic Surgeons; 2013.
4. Trumble TE, Culp RW, Hanel DP, et al. Intra-articular fractures of the distal aspect of the radius. Instr Course Lect 1999;48:465-480.
5. Trumble TE, Schmitt SR, Vedder NB. Factors affecting functional outcome of displaced intra-articular distal radius fractures. J Hand Surg Am 1994;19:325-340.
6. Mehta JA, Bain GI, Heptinstall RJ. Anatomical reduction of intra-articular fractures of the distal radius. An arthroscopically-assisted approach. J Bone Joint Surg Br 2000;82:79-86.
7. Fernandez DL, Geissler WB. Treatment of displaced articular fractures of the radius. J Hand Surg Am 1991;16:375-384.
8. Bini A, Surace MF, Pilato G. Complex articular fractures of the distal radius: the role of closed reduction and external fixation. J Hand Surg Eur Vol 2008;33:305-310.
.