Rośliny transgeniczne zawierające gen Bt wytwarzają białka Cry, które są połykane przez ECB podczas żerowania na roślinach. Istnieją setki naturalnie występujących białek Bt, z których każde ma swój własny region kodujący. Jednak nie wszystkie są toksyczne dla ECB.
Różne geny Bt zostały wykorzystane w kilku gatunkach roślin uprawnych w celu zapewnienia odporności na szkodniki. Poniżej znajduje się tabela zdarzeń Bt, które zostały zatwierdzone w Stanach Zjednoczonych.
|
*KukurydzaStarlink została wycofana z rynku.Tabela zdarzeń Bt zatwierdzonych w Stanach Zjednoczonych. Źródło www.agbiosafety.com
Sekwencje nukleotydów regionów kodujących Cry 1A(b) i Cry 1A(c) są bardzo podobne. Niewielkie różnice nie są wystarczające, aby spowodować różnicę w toksyczności białka. Z drugiej strony, sekwencja nukleotydów regionu kodującego Cry 9C różni się na tyle, że wytwarza białko, które jest toksyczne dla omacnicy prosowianki, ale wiąże się z innym miejscem w jelicie środkowym, zabijając larwy omacnicy prosowianki w nieco inny sposób. Dlatego nawet jeśli ECB uodpornią się na białka Cry 1A(b) i Cry 1A(c), mogą nadal być podatne na białko Cry 9(c).
Ta technika ma potencjał, aby poradzić sobie z rozwojem odporności owadów na toksynę. Nie jest to jednak „srebrna kula”. Jest możliwe, że gdy ECB rozwinie odporność na jedno białko Bt, rozwinie również odporność na inne białka Bt. Nazywa się to odpornością krzyżową. Zmiana regionów kodujących w celu uniknięcia oporności wymaga zrozumienia, w jaki sposób białka owadobójcze oddziałują z owadem na poziomie biochemicznym.
.