Transgene planten die een Bt gen bevatten produceren deze Cry eiwitten die de ECB opneemt wanneer ze zich met de planten voeden. Er zijn honderden natuurlijk voorkomende Bt-eiwitten, elk met hun eigen coderende regio. Niet alle zijn echter giftig voor de ECB.
Verschillende Bt-genen zijn gebruikt in verschillende gewassoorten om resistentie tegen schadelijke organismen te verschaffen. Hieronder volgt een tabel van Bt-gebeurtenissen die in de Verenigde Staten zijn goedgekeurd.
|
*Starlink maïs is uit de handel genomen.Tabel van Bt-gebeurtenissen die in de Verenigde Staten zijn goedgekeurd. Bron www.agbiosafety.com
De nucleotidesequenties van de Cry 1A(b) en Cry 1A(c) coderende regio’s zijn zeer vergelijkbaar. De kleine verschillen zijn niet voldoende om een verschil in eiwittoxiciteit te veroorzaken. De nucleotidevolgorde van de Cry 9C-coderende regio is daarentegen verschillend genoeg om een eiwit te produceren dat giftig is voor de Europese maïsboorder, maar zich bindt aan een andere plaats in het middendarmkanaal waardoor de maïsboorderlarven op een iets andere manier worden gedood. Dus zelfs als de ECB resistent wordt tegen de Cry 1A(b) en Cry 1A(c) eiwitten, kunnen ze nog steeds vatbaar zijn voor het Cry 9(c) eiwit.
Deze techniek biedt mogelijkheden om de ontwikkeling van resistentie van insecten tegen het toxine aan te pakken. Het is echter geen wondermiddel. Het is mogelijk dat wanneer de ECB resistentie ontwikkelt tegen één Bt-eiwit, zij ook resistentie ontwikkelt tegen andere Bt-eiwitten. Dit wordt kruisresistentie genoemd. Het wijzigen van coderende regio’s om resistentie te voorkomen vereist een goed begrip van hoe de insectendodende eiwitten op biochemisch niveau met het insect interageren.