Oznaki i objawyEdit
TaeniasisEdit
Taeniasis to zakażenie jelit przez dorosłego osobnika T. solium. Zwykle ma łagodne lub niespecyficzne objawy. Mogą one obejmować ból brzucha, nudności, biegunkę i zaparcia. Takie objawy pojawią się, gdy tasiemiec w pełni rozwinie się w jelicie, będzie to około osiem tygodni po skurczu (spożycie mięsa zawierającego cysticerci).
Objawy te mogą trwać do momentu śmierci tasiemca w wyniku leczenia, ale w przeciwnym razie mogą trwać przez wiele lat, tak długo jak żyje robak. Jeśli nie jest leczone, to jest wspólne, że infekcje z T. solium trwa około 2-3 lat. Możliwe jest, że osoby zarażone mogą nie wykazywać żadnych objawów przez wiele lat.
CysticerkozaEdit
Zjedzenie jaj T. solium lub zawierających jaja proglotydów, które pękają w jelitach żywiciela powoduje rozwój i późniejszą migrację larw do tkanek żywiciela w celu wywołania cysticerkozy. U świń nie występują zwykle zmiany patologiczne, ponieważ łatwo rozwija się u nich odporność. Jednak u ludzi zakażenie jajami powoduje poważne dolegliwości. Dzieje się tak dlatego, że cysticerci T. solium mają upodobanie do mózgu. W przypadkach objawowych może wystąpić szerokie spektrum objawów, w tym bóle i zawroty głowy oraz drgawki. Zakażenie mózgu przez cysticerci nazywane jest neurocysticerkozą i jest główną przyczyną napadów drgawkowych na całym świecie.
W cięższych przypadkach może wystąpić otępienie lub nadciśnienie z powodu zakłócenia normalnego krążenia płynu mózgowo-rdzeniowego. (Każdy wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego spowoduje odpowiedni wzrost ciśnienia tętniczego krwi, ponieważ organizm stara się utrzymać krążenie do mózgu). Nasilenie cysticerkozy zależy od lokalizacji, wielkości i liczby larw pasożyta w tkankach, jak również od odpowiedzi immunologicznej gospodarza. Inne objawy obejmują deficyty sensoryczne, ruchy mimowolne i dysfunkcję układu mózgowego. U dzieci torbiele oczne występują częściej niż w innych częściach ciała.
W wielu przypadkach cysticerkoza w mózgu może prowadzić do padaczki, drgawek, zmian w mózgu, ślepoty, guzopodobnych narośli i niskiego poziomu eozynofilów. Jest ona przyczyną poważnych problemów neurologicznych, takich jak wodogłowie, paraplegia, zapalenie opon mózgowych, drgawki, a nawet śmierć.
DiagnozaEdit
Badania powszechnie obejmują badania mikrobiologiczne – badanie mikroskopowe kału po zagęszczeniu ma na celu określenie ilości jaj. Specyficzność jest bardzo wysoka dla osoby z przeszkoleniem, ale czułość jest dość niska, ponieważ duża liczba jaj w małych ilościach próbki.
Wykrywanie antygenu tasiemca: Użycie testu ELISA zwiększa czułość diagnozy. Wadą tego narzędzia jest jego wysoki koszt, wymagany jest czytnik ELISA i odczynniki oraz potrzebni są przeszkoleni operatorzy. Badania z wykorzystaniem metod ELISA z koproantygenem (CoAg) uważa się za bardzo czułe, ale obecnie są one specyficzne tylko dla danego rodzaju. Badanie przeprowadzone w 2020 r. z zastosowaniem testu Ag-ELISA na obecność cysticosis Taenia solium u zarażonych świń wykazało 82,7% czułość i 86,3% swoistość. W badaniu stwierdzono, że test jest bardziej wiarygodny w wykluczaniu cysticerkozy T. solium w porównaniu z potwierdzeniem.
Stool PCR: Metoda ta może zapewnić rozpoznanie swoiste gatunkowo, gdy materiał proglotydowy jest pobrany ze stolca. Metoda ta wymaga specjalnych pomieszczeń, sprzętu i przeszkolonych osób do przeprowadzania testów. Metoda ta nie została jeszcze przetestowana w kontrolowanych badaniach terenowych.
Testy na obecność przeciwciał w surowicy: przy użyciu metod immunoblot i ELISA, wykryto krążące przeciwciała specyficzne dla robaków taśmowych. Testy dla tych testów mają zarówno wysoką czułość, jak i specyficzność. Badanie z 2018 roku dwóch komercyjnie dostępnych zestawów wykazało niską czułość w przypadku pacjentów diagnozowanych z NCC (neurocysticerkoza), zwłaszcza z uwapnionym NCC w porównaniu z pacjentami z chorobą wodonośną torbielowatą. Obecnym standardem dla serologicznej diagnostyki NCC jest test lentil lectin-bound glycoproteins/enzyme-linked immunoelectrotransfer blot (LLGP-EITB).
Wytyczne dotyczące diagnostyki i leczenia pozostają trudne dla krajów endemicznych, z których większość rozwija się z ograniczonymi zasobami. Wiele krajów rozwijających się diagnozuje klinicznie z obrazowaniem.
ZapobieganieEdit
Najlepszym sposobem uniknięcia zarażenia tasiemcami jest niejedzenie niedogotowanej wieprzowiny lub warzyw zanieczyszczonych odchodami. Ponadto dużą rolę w zapobieganiu odgrywa wysoki poziom sanitarny i zapobieganie zanieczyszczeniu kałem paszy dla świń. Zakażeniu można zapobiegać poprzez prawidłowe usuwanie ludzkich odchodów z otoczenia świń, dokładne gotowanie mięsa lub zamrażanie mięsa w temperaturze -10 °C przez 5 dni. W przypadku cysticerkozy u ludzi, brudne ręce są uważane za główną przyczynę, szczególnie powszechną wśród osób zajmujących się handlem żywnością.
LeczenieEdit
Leczenie cysticerkozy musi być dokładnie monitorowane pod kątem reakcji zapalnych na obumierające robaki, szczególnie jeśli przeniosły się one do mózgu. W niektórych przypadkach robaki mogą być usunięte chirurgicznie, a w innych podaje się albendazol ze steroidami w celu zmniejszenia stanu zapalnego.
W neurocysticerkozie u większości pacjentów poddanych terapii cysticydami obserwuje się znaczny pozytywny wpływ na kontrolę napadów. Pacjenci, którym podawano skojarzony prazykwantel i albendazol, mieli bardziej pozytywny wynik w niszczeniu żywotnych cyst neurocysticerkozy. Podwójnie zaślepione randomizowane badanie kontrolne z 2014 roku wykazało zwiększony efekt pasożytobójczy przy zastosowaniu albendazolu plus prazykwantel.
Badano szczepionkę zapobiegającą cysticerkozie u świń. Cykl życiowy pasożyta może być przerwany u jego żywiciela pośredniego, świni, zapobiegając w ten sposób dalszemu zarażeniu ludzi. Stosowanie tej szczepionki na szeroką skalę jest jednak nadal rozważane.
EpidemiologiaEdit
T. solium występuje na całym świecie, ale jego dwie charakterystyczne formy polegają na spożywaniu niedogotowanej wieprzowiny lub na spożyciu wody lub żywności skażonej odchodami (odpowiednio). Ponieważ mięso wieprzowe jest pośrednim źródłem pasożyta jelitowego, rotacja pełnego cyklu życiowego występuje w regionach, w których ludzie żyją w bliskim kontakcie ze świniami i spożywają niedogotowaną wieprzowinę. Jednakże, ludzie mogą również pełnić rolę żywicieli wtórnych, co jest bardziej patologicznym, szkodliwym stadium wywoływanym przez skażenie jamy ustnej. Wysoką częstość występowania odnotowuje się w wielu miejscach o gorszej niż przeciętna higienie wody lub nawet lekko zanieczyszczonej wodzie, zwłaszcza w krajach, w których żyją ludzie jedzący wieprzowinę, takich jak Ameryka Łacińska, Afryka Zachodnia, Rosja, Indie, Mandżuria i Azja Południowo-Wschodnia. W Europie jest to najbardziej powszechne w kieszeniach krajów słowiańskich i wśród globalnych podróżnych podejmujących nieodpowiednie środki ostrożności w jedzeniu wieprzowiny szczególnie.
Postać wtórna gospodarza, ludzka cysticerkoza, dominuje w obszarach, gdzie słaba higiena pozwala na łagodne zanieczyszczenie kałem żywności, gleby lub zasobów wodnych. Stawki w Stanach Zjednoczonych wykazały, że imigranci z Meksyku, Ameryki Środkowej i Południowej oraz Azji Południowo-Wschodniej ponoszą największe koszty cysticerkozy spowodowanej spożyciem mikroskopijnych, trwałych i odpornych jaj tasiemca. Stawki cysticerkozy T. solium w Afryce Zachodniej nie są dotknięte żadnej religii.
Na przykład, w 1990 i 1991 czterech niespokrewnionych członków ortodoksyjnej społeczności żydowskiej w Nowym Jorku opracowane nawracające napady i zmiany w mózgu, które okazały się być spowodowane przez T. solium. Wszyscy mieli gospodynie domowe z Meksyku, z których niektóre podejrzewano o bycie źródłem zakażeń.
Neurocystiscercosis jest odnotowywana w około jednej trzeciej wszystkich przypadków padaczki w wielu krajach rozwijających się. Zachorowalność i śmiertelność z przyczyn neurologicznych pozostają wysokie w krajach o niższych dochodach i wysokie wśród krajów rozwiniętych o wysokich wskaźnikach migracji. Globalne wskaźniki rozpowszechnienia pozostają w dużej mierze nieznane, ponieważ narzędzia do badań przesiewowych, testy immunologiczne, molekularne i neuroobrazowanie nie są zwykle dostępne w wielu obszarach endemicznych.
.