W całej historii, obecność przemocy uzasadnionej wiarą w boskie postacie jest przykładem, szczególnie w Orestei Ajschylosa i Odysei Homera. Mimo że oba archaiczne dzieła dotyczą ideologii i praktyk wiary w greckich bogów mitologicznych, uzasadnienie aktów przemocy i ich środki usprawiedliwiające różnią się dążeniem do zemsty i jej spełnieniem, uzasadnieniem boskim i środkami karania. W Orestesie, Orestes, syn Agamemnona, został wygnany z domu Atreusza przez matkę Klitemnestrę, królową Argos. Po powrocie Agamemnona z wojny trojańskiej, Klitajmestra i jej kochanek, Aegisthus, zamordowali Agamemnona z powodu złożenia przez niego ofiary z Ifigenii, …pokaż więcej treści…
Orestes, choć otrzymał taki rozkaz, zamordował własną matkę, co wywołuje Furie, córki Nocy, które szukają zemsty za niesłusznie zabitych przez swoich krewnych. Nawiedzony przez Furie, które zostały wysłane jako klątwa od jego matki, Orestes szuka ochrony od boga, który nakazał mu dokonać tak ohydnej zbrodni, Apollo, który nakazuje Orestesowi udać się do Aten, gdzie Atena będzie ostatecznym sędzią jego niewinności. Gdy Furie i Orestes przedstawili swoje sprawy, Atena wezwała „najznakomitszych mężów Aten”, aby służyli jako ława przysięgłych w celu uniknięcia gniewu Furii, gdyby orzekła na korzyść Orestesa. Karty do głosowania zakończyły się remisem; jednak głos Ateny przechylił szalę na korzyść Orestesa. Furie, wściekle kwestionowały wynik sprawy sądowej i nie zgadzały się z opiniami „młodszych bogów”. W przypadku Odyseusza, choć stwierdził on, że jego działania były uzasadnione wolą Zeusa i innych bogów, jego duma doprowadziła go do bycia w niełasce u Posejdona. Gdy Odyseusz uciekł z jaskini Polifema i zaczął odpływać, wykrzyknął swoje prawdziwe imię, a nie pseudonim „Nikt”, co spowodowało, że Polifem zawołał Posejdona, swojego ojca, by przeklął Odyseusza w jego podróży do domu, jeśli kiedykolwiek dotrze tak daleko. Zarówno w przypadku Orestesa, jak i Odyseusza, sprzeczne opinie bogów spowodowały wiele …pokaż więcej treści…
Z Orestesem, jego działania były skazane na niepowodzenie, a jeśli nie zrobił tego, co mu powiedziano, będzie cierpiał samotne życie na wygnaniu, bez miłości. Gdy nadszedł czas, w którym musiał spełnić czyn zesłany przez Apollina, Orestes uległ słowom matki i nie był pewny, czy iść z morderstwem. Z kolei Odyseusz najpierw zastosował przemoc, a następnie usprawiedliwił swoje działania wolą bogów. Orestes zastanawiał się nad użyciem przemocy, mimo że była ona z góry ustalona, jednak Odyseusz był pewien, że przemoc jest jedyną metodą, która zapewni mu dobrobyt. Jeśli chodzi o karę za ich przemoc, Orestes został przeklęty przez Furie, które później zostały odwołane przez Atenę i ławę przysięgłych w sprawie ustalenia niewinności Orestesa. Dla Odyseusza, jednak, ze względu na jego arogancji, spowodował Polifema wezwać klątwę, która wydłuży i niedogodności jego podróży do domu. Orestes otrzymał możliwość powrotu do domu bez dalszych szkód ze strony Furii, podczas gdy Odyseusz był narażony na nieuchronną podróż do domu. Dla Orestesa sprawiedliwość jest przemocą, natomiast dla Odyseusza przemoc jest sprawiedliwa. W porównaniu tych dwóch dzieł, można zobaczyć różnice dla przyczyn przemocy, reperkusje takich działań, a różnice społeczne, i podobieństwa, między starożytnymi i