Wodorosty, dowolny z czerwonych, zielonych lub brązowych alg morskich, które rosną wzdłuż wybrzeży morskich. Wodorosty są zazwyczaj zakotwiczone do dna morskiego lub innych stałych struktur przez korzeniopodobne „holdfasts”, które wykonują wyłączną funkcję przywiązania i nie pobierają składników odżywczych, jak korzenie roślin wyższych. Szereg gatunków wodorostów jest jadalnych, a wiele z nich ma również znaczenie handlowe dla ludzi. Niektóre z nich są wykorzystywane jako nawozy lub źródła polisacharydów.
© hotshotsworldwide/Fotolia
Wodorosty często tworzą gęste porosty na skalistych brzegach lub skupiskach w płytkiej wodzie. Wiele z nich wykazuje dobrze ugruntowaną zonację wzdłuż brzegów mórz, gdzie głębokość wody wynosi 50 metrów (około 165 stóp) lub mniej. Rodzaje wodorostów rosnących w pobliżu znaku wysokiej wody, gdzie rośliny są często wystawione na działanie powietrza, różnią się od tych rosnących na niższych poziomach, gdzie ekspozycja jest niewielka lub żadna.
Algi brunatne (klasa Phaeophyceae) powszechnie spotykane jako wodorosty morskie obejmują kelpy i Fucus. Są one szeroko rozpowszechnione w zimniejszych strefach i są nieobecne w wodach tropikalnych. Kelpy należą do największych alg; niektóre gatunki Macrocystis i Nereocystis z regionów Pacyfiku i Antarktyki przekraczają 33 metry (100 stóp) długości. Laminaria, inny kelp, występuje obficie zarówno wzdłuż wybrzeży Pacyfiku, jak i Atlantyku. Zatoka (Sargassum) jest powszechna w postaci swobodnie pływających mas w Prądzie Zatokowym i Morzu Sargassowym.
© RVC5Pogod/Fotolia
Red alga (podział Rhodophyta) wodorosty morskie obejmują dulse (Palmaria palmata), Gelidium, Chondrus, i laver (Porphyra). Różne gatunki Chondrus, w tym mech irlandzki (C. crispus), stanowią dywan w dolnej połowie strefy odsłoniętej podczas odpływu wzdłuż skalistych wybrzeży Atlantyku.
Kontos
Gatunki Ulva, powszechnie nazywane sałatą morską, należą do stosunkowo nielicznych zielenic (dział Chlorophyta).
Alison Wilson
.