Clinical Significance
Congenitally
Er is sterke steun in recente literatuur om de lengte van de fibula schacht te gebruiken om de botleeftijd van zuigelingen te schatten. Dit kan een nauwkeuriger alternatief zijn voor de huidige methoden waarbij ossificatiecentra worden geteld of röntgenfoto’s van de hand/pols of knie worden bekeken als middel om de botleeftijd van zuigelingen te schatten.
Fibulaire hemimelia of fibulaire hypoplasie-aplasie is de meest voorkomende afwijking van het lange bot. Dit veroorzaakt gedeeltelijke of volledige afwezigheid van de fibula. De diagnose wordt meestal bij de geboorte gesteld, wanneer een lengteverschil van de ledematen en het ontbreken van vingers wordt vastgesteld. Bovendien destabiliseert de afwezigheid van een laterale malleolus de mortis in valgus. Een fusie van de enkel is dus meestal nodig.
Neurologisch
Het proximale uiteinde van de fibula heeft een iets vergrote prominence die een facet bevat dat articuleert met de laterale condyl van de tibia. Net lateraal en posterieur aan de hals van het fibula loopt de n. fibula communis (ook bekend als de n. peroneus communis), die bekneld kan raken na trauma, direct letsel of tijdens zijn verloop in de buurt van het fibulakopje. Beknelling van de n. fibula is de meest voorkomende beknellingsneuropathie van de onderste extremiteit. Symptomen kunnen zijn: val van de voet en gevoelsstoornissen aan de laterale ledematen, maar gezien het gebrek aan duidelijke symptomen, is misdiagnose gebruikelijk en kan dit leiden tot vertraging in de behandeling.
Fracturen
De fibula kan een avulsiefractuur ontwikkelen wanneer er een plotselinge contractie is van de biceps femoris spier. Dit resulteert in een aanzienlijke trek aan de fibula omdat de biceps femoris pees aanhecht aan de caput fibulae.
De distale fibula loopt door tot aan de laterale malleolus. De laterale malleolus is beduidend duidelijker dan de mediale malleolus en kan aan de enkel worden gepalpeerd. Aan de laterale zijde van de enkel is de distale fibula ook gevoelig voor breuk (meestal spiraalvormig), die kan optreden tijdens geforceerde externe rotatie van de enkel. Een andere manier van letsel treedt op bij eversie van de voet (naar buiten draaien van de voet) of direct trauma. De resulterende fractuur van een eversieletsel is meestal een transversale fractuur van het kuitbeen. Een instrument voor klinische besluitvorming, de Ottawa Ankle Rules (OAR), kan worden gebruikt bij vermoeden van laterale malleolusletsels. De OAR is gunstig voor het verminderen van onnodige radiografieën en is een betrouwbaar instrument om fracturen uit te sluiten bij kinderen ouder dan 5 jaar.
Fibulafracturen alleen veroorzaken zelden compartimentsyndroom. Wanneer er echter een tibiale plateau fractuur aanwezig is, is er een grotere kans dat de fibulafractuur bijdraagt aan het compartimentsyndroom.