Een feit dat we van kinds af aan weten: elke sneeuwvlok is uniek.
Is dat niet zo?
De sneeuwvlokdeskundige vanUW-Madison, meteorologieprofessor Pao Wang, bracht voorzichtig het grimmige nieuws: “Niet echt. Ik denk dat het gezegde min of meer een schilderachtige manier is om te zeggen dat er zoveel soorten sneeuwvlokken zijn, duizenden verschillende soorten.”
Wang bestudeert hoe sneeuw en ijs zich vormen tot cirruswolken – de hoge, wazige wolken die een belangrijke rol spelen in het klimaat.
Sneeuwvlokken zijn allemaal gebouwd op de zeshoekige vorm die ontstaat als waterdruppels bevriezen tot kristallen. De basispatronen omvatten zeshoekige platen, eenvoudige kolommen, dunne kolommen, naalden, en stellaire, kristal- of vertakte vormen. Deze vormen kunnen op elkaar voortbouwen om complexe, hybride constructies te creëren die de temperatuur en vochtigheidsomstandigheden tijdens de vorming weerspiegelen. Warme, vochtige omstandigheden zijn vooral bevorderlijk voor grote, complexe vlokken.
Maar de variatie is niet oneindig, zegt Wang. “Je komt wel eens sneeuwvlokken tegen die er met het blote oog precies hetzelfde uitzien.” Dan, alsof hij de verwonding aan de enige echte kinderwaarheid wil verzachten, voegt hij eraan toe: “Als je echt in detail wilt treden, kun je met een high-power microscoop altijd wel wat verschil ontdekken, maar ik denk niet dat dat de oorspronkelijke bedoeling van het gezegde is.”