In 2003 werd in een rapport van de Environmental Working Group (EWG) een samenvatting gegeven van de bevindingen van de EPA dat “PFOA (C-8) persistent is in het milieu. Het hydrolyseert, fotolyseert of breekt niet biologisch af onder milieuomstandigheden”. Het rapport stelt ook:
“Zelfs als PFOA vandaag zou worden verboden, zou de wereldmassa van PFOA blijven stijgen, en de concentraties van PFOA in menselijk bloed zouden kunnen blijven toenemen. Lang nadat PFOA is verboden, zullen andere PFC-chemicaliën uit 50 jaar consumentenproducten blijven afbreken tot hun eindproduct PFOA, in het milieu en in het menselijk lichaam.”
In 2005 bewees DuPont opnieuw zijn onwil om te veranderen (en zelfs zijn medeplichtigheid aan het decennialang negeren van de gevaren van deze chemicaliën) toen het een schikkingsovereenkomst sloot met de EPA voor 16,5 miljoen dollar (waarvan 10,25 miljoen dollar voor boetes). De aanklacht was het achterhouden van tientallen jaren informatie over de gezondheidsrisico’s van PFOA en PFOS. Specifiek:
“DuPont wist al lang dat PFOA kanker veroorzaakte, het drinkwater in de mid-Ohio River Valley had vergiftigd en het bloed van mensen en dieren wereldwijd had verontreinigd. Maar het heeft het nooit aan zijn werknemers, lokale ambtenaren en inwoners, regelgevende instanties van de staat of de EPA verteld.”
Op dat moment was die boete de grootste die de EPA ooit had opgelegd, maar het was te klein om als afschrikmiddel te fungeren voor dit miljardenbedrijf, slechts een kleine ergernis op DuPont’s P&L.
Als u zich afvraagt hoe dit alles verband houdt met GreenPan, blijf dan nog even bij me en ik zal het uitleggen.
In 2006, in navolging van 3M, kwamen zes bedrijven overeen om PFOA en PFOS in 2015 geleidelijk te elimineren onder leiding van de EPA, maar de milieuschade was al aangericht, en zal voor onbepaalde tijd blijven bestaan. Onlangs hebben bodem- en watermonsters tot aan de poolkappen hoge concentraties van deze verbindingen aangetoond. Vergeet niet dat deze chemicaliën bewezen kankerverwekkend zijn. De EPA schat dat “verontreiniging in voedsel verantwoordelijk kan zijn voor meer dan 90% van de menselijke blootstelling aan PFOS en PFOA, waarvan het grootste deel afkomstig is van vis.”
In 2009 werd PFOS (onderdeel van de PFAS-familie) door het Verdrag van Stockholm aangemerkt als een persistente organische verontreinigende stof (POP) en werd bevolen dat deze moest worden geëlimineerd of beperkt. POP’s zijn “chemische stoffen die in het milieu blijven bestaan, zich via het voedselweb bioaccumuleren en het risico inhouden dat zij schadelijke effecten hebben op de menselijke gezondheid en het milieu”. Alle chemische stoffen in de PFAS-familie zijn vervelend.
Volgens de verklaring van Madrid, gepubliceerd in 2015 en gebaseerd op de consensus van meer dan 200 wetenschappers wereldwijd, veroorzaken PFAS’s “neonatale toxiciteit en dood, en tumoren in meerdere orgaansystemen”. De verklaring waarschuwt consumenten verder voor de risico’s van PFAS’s, adviseert bedrijven om te stoppen met het gebruik ervan en dringt er bij regeringen op aan om “wetgeving vast te stellen om alleen de essentiële toepassingen van PFSAS’s voor te schrijven en etikettering af te dwingen om de toepassingen aan te geven”. Ik ben er niet van overtuigd dat er “essentiële toepassingen” zijn van deze bewezen kankerverwekkende chemicaliën.
In 2017, na meer dan een decennium, schikte DuPont 3.550 letselschadeclaims voor $ 671 miljoen. De zaak? PFOA (C-8) lekte uit de productiefabriek van DuPont in West Virginia en veroorzaakte verschillende kankers en andere ernstige gezondheidsproblemen, terwijl DuPont het niemand vertelde, ondanks de kennis van DuPont dat deze chemicaliën schadelijk waren voor mensen. De rechtszaak beweerde dat:
“DuPont opzettelijk de gevaren van PFAS voor overheidsinstanties en het grote publiek verborgen hield om zijn winsten te beschermen en publieke verantwoordelijkheid voor verwondingen te vermijden.”
Studies die tijdens de rechtszaak werden uitgevoerd, onthulden dat “de chemische stof waarschijnlijke verbanden had met ziekten, waaronder nierkanker, teelbalkanker, colitis ulcerosa en hoog cholesterolgehalte”.
In februari 2018 heeft de staat Ohio een rechtszaak tegen DuPont aangespannen voor het dumpen van PFOA (C-8) gedurende meer dan 60 jaar, ondanks dat DuPont wist dat de chemicaliën schadelijk zijn voor mensen. Het eist restitutie en schadevergoeding voor Ohio bij het onderzoeken en opruimen van verontreiniging door de chemische stof.
Ziet u een trend?
3M is net zo schuldig. In februari 2018 schikte 3M een rechtszaak voor $850 miljoen. Deze is over PFC (waar PFOA onder valt) die in het drinkwater van Minnesota terechtkwam. Ik ben bereid om ze een tweede kans te geven (hoewel zeer, zeer klein) omdat ze in 2002 zijn gestopt met het gebruik van PFOA en PFOS.
Maar de EPA is ook niet onschuldig. Het is onduidelijk wat de EPA precies wist over 3M, DuPont en PSAFs, en wanneer ze het wisten, want de jaren 1990 en 2000 waren turbulente jaren op vele fronten. Hoe dan ook, de EPA hield 18 jaar lang vast aan bevestigde en vermoede informatie over PFAS, waardoor meer waterverontreiniging, meer milieuschade en onbekende gezondheidsrisico’s mogelijk werden.
Vele andere zaken zijn behandeld en worden voorbereid over dezelfde vervelende chemicaliën, waarvan de wetenschappelijke gemeenschap nog maar net begint te begrijpen wat de langetermijneffecten zijn op mens, dier en milieu. Van wat ik zie, is het beangstigend.
De gevaren van PFAS (alle vormen, niet alleen die welke al verboden zijn) zijn echt, wereldwijde bedrijven als Dupont en 3M weten het al tientallen jaren en het wordt tijd dat de wereld aandacht schenkt en een volledig en totaal verbod eist.
Nu komen we bij de volgende grote schokkende zaak: PTFE. Vergeet niet dat PFOA (C-8) NIET hetzelfde is als PTFE. Verwarrend ja, maar PTFE is de chemische naam voor Teflon en PFOA wordt gebruikt bij de productie van Teflon. Beide zijn slecht om verschillende redenen.
DE VOGELS EN PTFE
Als u zich nu nog niet voldoende zorgen maakt, denk dan eens aan de vogels. Al meer dan 30 jaar weten vogelliefhebbers en dierenartsen dat Teflon dodelijk is voor vogels. Al in 1975 concludeerde een peer-reviewed artikel, gepubliceerd door vijf artsen en onderzoekers:
“Vijf cocatiels (Nymphicus hollandicus) stierven binnen 30 minuten na blootstelling aan dampen van een koekenpan gecoat met de “non-stick” kunststof polytetrafluoroethyleen (PTFE) die per ongeluk oververhit was geraakt. Binnen een uur ontwikkelde de eigenaar symptomen van “polymeerdampkoorts” maar hij herstelde binnen de 24 uur. Klinische verschijnselen en post mortem letsels van de kaketoes worden beschreven en er wordt verwezen naar de ongewone gevoeligheid van parkieten voor de pyrolyseproducten van met PTFE beklede braadpannen.”
Er zijn duizenden goed gedocumenteerde gevallen van vogels die stierven na blootstelling aan de giftige stoffen die vrijkomen bij het koken met Teflon anti-aanbakpannen – niet in een laboratorium, maar in gewone huishoudkeukens, waar gewone gezinsmaaltijden worden gekookt. Het rapport Canaries in the Kitchen onthult dat de longen van deze blootgestelde vogels “bloeden en zich vullen met vloeistof, wat leidt tot verstikking”. Dit zijn dezelfde giftige stoffen die je binnenkrijgt als je op teflon kookt.
Niet overtuigd? Controleer het waarschuwingslabel op Teflon kookgerei: