Het was eind september 1957, en de leerlingen van Little Rock Central High School in Arkansas zaten al drie weken in de klas. Iedereen, dat wil zeggen, behalve de 14-jarige Carlotta Walls en acht andere tieners die de eerste zwarte leerlingen van Central High zouden worden. Hun werd de toegang tot de school belet door een woedende menigte burgers, gesteund door een groep Arkansas National Guardsmen.
Maar op 25 september, onder escorte van federale troepen, liepen Carlotta en haar klasgenoten de trappen op van Central High en schreven geschiedenis.
Zij werden de meest prominente zwarte studenten in de Verenigde Staten die een voorheen geheel blanke school integreerden. Deze maand zal Little Rock de 60e verjaardag van dat scharniermoment in de burgerrechtenbeweging vieren door de studenten te eren die bekend werden als de Little Rock Nine, met evenementen waaronder toespraken van acht van de studenten, evenals voormalig president en gouverneur van Arkansas Bill Clinton.
Voor Carlotta Walls LaNier is de verjaardag een kans om het bewustzijn over de strijd voor rassengelijkheid te vergroten. “Ons doel is dat mensen vandaag begrijpen waarom ze in klaslokalen zitten met mensen die er niet uitzien zoals zij,” vertelt ze aan TIME. “Het was te danken aan ons succes op Central 60 jaar geleden.”
The School Year That Made History
Drie jaar eerder had het Hooggerechtshof in Brown v. Board of Education bepaald dat schoolsegregatie ongrondwettelijk was, maar veel gebieden, zoals Little Rock, weigerden om die beslissing in daden om te zetten.
Tijdens het vorige schooljaar was Carlotta Walls leerling geweest op een geheel zwarte middelbare school, waar haar huiskameronderwijzer op de hoogte was van een districtsbreed besluit om geleidelijk de veranderingen door te voeren die vereist zouden zijn. Die leraar vroeg de leerlingen of zij geïnteresseerd waren in een studie aan Central High, de meest prestigieuze middelbare school van de stad. Carlotta greep die kans met beide handen aan en schreef zich in zonder het aan haar ouders te vragen. “Ik wist wat Brown betekende, en ik verwachtte dat scholen geïntegreerd zouden zijn,” zegt LaNier, nu 74. “Ik wilde het beste onderwijs dat beschikbaar was.” Pas toen haar inschrijvingskaart in juli bij de post aankwam, ontdekten haar ouders dat ze zich had ingeschreven.
Maar ingeschreven zijn op Central High en lessen volgen, waren twee verschillende dingen. Op de eerste dag van het nieuwe schooljaar confronteerden boze bendes segregatieactivisten de negen studenten op weg naar Central. De demonstranten schreeuwden racistische opmerkingen en scandeerden: “Twee, vier, zes, acht, we gaan niet integreren.” Toen de tieners de school naderden, werden ze tegengehouden door de Nationale Garde van de staat, uitgezonden door gouverneur Orval Faubus om de segregatie te handhaven, ondanks de uitspraak van het Hooggerechtshof.
President Eisenhower was woedend. “De heerschappij van de maffia mag de beslissingen van de rechtbanken niet terzijde schuiven,” zei hij in een televisietoespraak op 24 september 1957. De president stuurde 1200 soldaten van de 101ste Airborne Divisie van het Amerikaanse leger om de tieners te beschermen.
Maar hoewel elk van de Little Rock Nine een persoonlijke militaire escorte kreeg toegewezen voor de duur van het jaar, mochten de troepen de klaslokalen, toiletten of kleedkamers niet betreden. Als gevolg daarvan onderging LaNier, net als de acht andere zwarte studenten, dagelijks vernederingen, bedreigingen en geweld. Studenten spuugden op haar en riepen beledigingen als “baviaan”. Ze sloegen boeken uit haar handen en schopten haar als ze bukte om ze op te rapen.
Ondanks de voortdurende aanvallen weigerde Carlotta te huilen of terug te slaan. “Ik beschouwde mijn kwelgeesten als onwetende mensen,” zegt ze. “Ze begrepen niet dat ik het recht had om op Central te zijn. Ze hadden geen begrip van onze geschiedenis, grondwet of democratie.”
Harende beelden van de studenten domineerden de nationale berichtgeving. Central High werd emblematisch voor de strijd van de natie voor raciale integratie. Little Rock was “de eerste echt publieke en zichtbare test case of Brown gaat slagen in het Zuiden,” zegt Michael Brenes, een historicus en archivaris aan de Yale University. Zoals LaNier schreef in haar memoires, A Mighty Long Way, “Ik leerde al vroeg dat terwijl de soldaten er waren om ervoor te zorgen dat de negen van ons in leven bleven, voor alles wat daaronder viel, ik vrijwel op mezelf aangewezen was.”
En het bijwonen van de klas in 1957 was ook niet het einde van de strijd voor de Little Rock Nine. Het volgende jaar sloot gouverneur Faubus alle openbare middelbare scholen van Little Rock om integratie te voorkomen, waardoor 3.700 studenten strandden. Carlotta liet zich niet afschrikken en voltooide de 11e klas door correspondentiecursussen te volgen. Slechts een maand voordat ze haar diploma zou ontvangen, werd haar huis opgeblazen door een bom. Carlotta maakte er een punt van om de volgende dag terug naar school te gaan. “Als ik niet was gegaan,” vertelde LaNier in 2015 aan NBC News, “zouden ze het gevoel hebben gehad dat ze hadden gewonnen.”
Old Divisions Renewed
Little Rock was niet de enige stad die zich verzette tegen de desegregatie van scholen na de Brown-beslissing, maar de grimmige beelden die uit dat specifieke conflict naar voren kwamen, voedden de publieke steun voor desegregatie in het hele land. “Toen de mensen zagen wat er gebeurde, waren ze echt geschokt en ontzet,” zegt Brenes. “Ik denk niet dat je de groei in de Civil Rights Movement zou hebben gehad als Little Rock er niet was geweest.”
De crisis op Central High School leidde wel tot meer schoolintegratie in het hele land. Maar 60 jaar later zijn veel openbare scholen in de V.S. nog steeds verdeeld. Het aantal scholen dat is geïsoleerd langs raciale en economische lijnen is meer dan verdubbeld in een periode van 13 jaar eindigend in het schooljaar 2013, volgens een 2016 Government Accountability Office-studie. Bovendien bleek uit het rapport dat scholen met hogere concentraties zwarte of Hispanic en arme studenten minder onderwijskansen boden, waaronder wetenschap, wiskunde en college-prep klassen.
“De statistieken zijn schrijnend,” zegt Brenes. “Dit is geen zuidelijk probleem meer. Dit is een nationaal probleem.”
Nu de nationale aandacht weer op Little Rock is gericht, ziet LaNier de verjaardag van de Little Rock Nine die door de deuren van Central High School liepen, zowel als een viering van de vooruitgang en als een oproep tot actie.
“We hebben nog steeds werk te doen,” zegt ze. “We moeten ervoor zorgen dat de vooruitgang die we hebben geboekt niet wordt teruggedraaid.”
Lina Mai is een onderwijsredacteur bij TIME Edge.
Contact ons op [email protected].