The Need to Belong Definition
De behoefte om ergens bij te horen verwijst naar het idee dat mensen een fundamentele motivatie hebben om geaccepteerd te worden in relaties met anderen en om deel uit te maken van sociale groepen. Het feit dat saamhorigheid een behoefte is, betekent dat mensen een minimumaantal duurzame relaties moeten aangaan en onderhouden. Deze relaties moeten meer positiviteit dan negativiteit hebben en betekenisvol en significant zijn voor de relatiepartners.
De behoefte om erbij te horen Achtergrond en geschiedenis
De psychologische geschiedenis van een saamhorigheidsmotief heeft een lange geschiedenis, waarbij psychologen, waaronder Sigmund Freud, erkenden dat mensen behoefte hebben om deel uit te maken van groepen en relaties. Freud geloofde dat het verlangen naar relaties voortkomt uit de geslachtsdrift van mensen of meer verbonden was met banden tussen ouders en kinderen. Abraham Maslow, wiens grote psychologische nalatenschap het creëren van een motivationele hiërarchie was, plaatste de behoefte aan saamhorigheid tussen het bevredigen van lichamelijke behoeften (zoals te eten krijgen en genoeg slaap) en de behoefte aan eigenwaarde. Deze vroege psychologen erkenden dus dat mensen ernaar streven deel uit te maken van relaties, maar zij hechtten niet het grootste belang aan deze drang.
John Bowlby was waarschijnlijk de eerste psycholoog die het idee ontwikkelde dat saamhorigheid een speciale behoefte is en hij was een van de eersten die experimentele tests uitvoerden op dit idee. Bowlby is vooral bekend om zijn hechtingstheorie, die zegt dat de vroege relaties van mensen met hun verzorgers (b.v. ouders) de basis vormen voor hoe mensen de rest van hun leven zullen reageren op anderen in hechte, intieme relaties. Bowlby zag dat mensen varieerden in hoe ze zich gedroegen ten opzichte van mensen met wie ze een nauwe band hadden, en dat deze variaties konden worden waargenomen bij kinderen en hun moeders.
De meest invloedrijke versie van de behoefte om erbij te horen theorie werd voorgesteld door Roy Baumeister en Mark Leary, wiens theorie de behoefte aan relaties als een van de belangrijkste behoeften stelde waaraan mensen moeten voldoen. Zij vergeleken het bevredigen van de behoefte om ergens bij te horen met het veiligstellen van levensbehoeften, zoals voedsel en onderdak, die nodig zijn om te overleven. Baumeister en Leary stelden dat het bevredigen van het motief van ergens bij horen vereist dat aan twee aspecten van relaties wordt voldaan: Het eerste deel is dat mensen positieve en plezierige, niet negatieve, interacties met anderen moeten hebben. Het tweede deel specificeert dat deze interacties niet willekeurig kunnen zijn, maar veeleer moeten plaatsvinden als onderdeel van stabiele, duurzame relaties waarin mensen om elkaars gezondheid en welzijn op de lange termijn geven.
De reden dat de behoefte om erbij te horen essentieel is voor mensen, is dat het deel uitmaken van groepen en intieme relaties mensen hielp om te overleven in de voorouderlijke geschiedenis. Wanneer vijanden aanvielen, wanneer dieren ten prooi vielen, of wanneer het moeilijk was voedsel of onderdak te vinden, hadden de mensen die deel uitmaakten van een groep meer kans om te overleven dan de eenzame man of vrouw die voor zichzelf moest zorgen. Voortplanting was ook veel gemakkelijker met een andere persoon, zoals vrij duidelijk is, en de mensen die deel konden uitmaken van een groep en daar ook deel van gingen uitmaken, hadden meer kans om nakomelingen te krijgen en zo hun genen door te geven aan toekomstige generaties mensen. Zelfs als eenlingen een zwangerschap kunnen verwekken door seks te hebben tijdens een toevallige ontmoeting met elkaar, zouden die kinderen minder kans hebben om tot volwassenheid te overleven dan kinderen die gesteund en beschermd door een groep opgroeien. Op deze manieren heeft de evolutie waarschijnlijk de vroege mens met een sterkere behoefte om ergens bij te horen bevoordeeld, en dus stammen de mensen van vandaag voornamelijk van hen af – en hebben daarom waarschijnlijk die sterke behoefte geërfd.
Hoewel vroege theorieën over de behoefte om ergens bij te horen de nadruk legden op één-op-één relaties, heeft recenter werk duidelijk gemaakt dat grotere groepen ook aan die behoefte kunnen voldoen. Sommige mensen (en misschien meer mannen dan vrouwen) kunnen zich verbonden voelen met een grote groep, zoals een team of bedrijf of universiteit, en deze band kan tot op zekere hoogte de plaats innemen van intieme relaties.
Belang en gevolgen van de behoefte om erbij te horen
Het belang van de behoefte om erbij te horen werd gedocumenteerd door Baumeister en Leary toen zij de emotionele, cognitieve en fysieke aspecten van de behoefte om erbij te horen in detail beschreven. Eén manier om het belang van de behoefte om ergens bij te horen te bekijken is te documenteren wat er gebeurt als niet aan die behoefte wordt voldaan. De reden dat wetenschappers de gevolgen van een onbevredigde behoefte om ergens bij te horen zouden onderzoeken, is dezelfde reden dat wetenschappers zouden moeten bestuderen wat er gebeurt als mensen niet genoeg voedsel of water krijgen; niet genoeg van iets hebben en de negatieve uitkomsten zien die daarop volgen, geeft zinvolle wetenschappelijke informatie dat het ontbrekende stuk (in dit geval relaties met anderen) essentieel is voor gezond functioneren.
Ondersteuning voor het idee van de behoefte om ergens bij te horen, werd aangetoond door onderzoek waaruit bleek dat sociale banden gemakkelijk worden gevormd en zonder de noodzaak van speciale omstandigheden of toevoegingen. Zelfs wanneer mensen uit elkaar moeten gaan (zoals bij het afstuderen aan de universiteit), zijn ze vaak nogal ontdaan over het feit dat ze uit elkaar moeten gaan en maken ze daarom beloftes om de relaties gaande te houden door middel van bezoekjes, post, telefoon, enzovoort. Soms zeggen mensen die elkaar niet meer zullen zien bij wijze van afscheid “tot ziens”, omdat het idee iemand niet meer te zien te verontrustend is om hardop te zeggen.
Er zijn cognitieve (mentale) componenten aan de behoefte om ergens bij te horen. Mensen schijnen bijvoorbeeld informatie te categoriseren in termen van relaties, en zij zien gemakkelijk relaties tussen mensen, zelfs als die niet bestaan. Bent u ooit in een winkel geweest en heeft de winkelbediende u gevraagd of u en de persoon naast u in de rij (een vreemde) op dezelfde rekening staan? Dit is een voorbeeld van de neiging van mensen om relaties tussen anderen te zien. Wanneer twee mensen deel uitmaken van een koppel, worden de cognitieve voorstellingen van het zelf en de partner samengeklonterd in de geest, waardoor informatie over de partner op een gelijkaardige manier wordt geclassificeerd als over het zelf. Wanneer relaties uit elkaar gaan, merken mensen dat ze steeds opnieuw aan de relatiepartner denken, waarbij gedachten aan de ander in andere gedachten binnendringen.
Emoties spelen een grote rol bij de vorming en ontbinding van relaties. Wanneer mensen een nieuwe vriend maken of verliefd worden, ervaren ze geluk en vreugde. Lid worden van een gewenste sociale groep, zoals een studentenvereniging of een academische club, brengt mensen geluk. Ondanks de stress die het krijgen van een kind met zich meebrengt, zijn mensen enthousiast over het ouderschap voordat het gebeurt, uiten ze zich (meestal) positief over het ouderschap tijdens de jaren dat het kind thuis is, en kijken ze terug op de ervaring als vreugdevol en lonend. Het hebben van een nieuwe relatie, vooral een die zo centraal staat voor de persoon als het krijgen van een eigen kind, is waarschijnlijk verantwoordelijk voor deze goede gevoelens. In feite is gelukkig zijn met je leven grotendeels het resultaat van het aantal relaties dat je hebt en hoe bevredigend die relaties zijn. Hoewel mensen misschien denken dat geld hen gelukkig maakt, blijkt dat deel uitmaken van gelukkige, stabiele relaties een veel grotere invloed heeft op geluk.
Omgekeerd, wanneer mensen worden uitgesloten van groepen of hun relaties uit elkaar vallen, voelen ze een verscheidenheid aan negatieve emoties. Angst is een van de primaire vormen van negatieve emoties die het gevolg zijn van het verlies van een relatie, waarbij kinderen zo jong als 1 jaar scheidingsangst vertonen wanneer ze enige tijd zonder hun moeder moeten zijn. Depressie en droefheid kunnen ook het gevolg zijn van het niet aanvaard worden in groepen of relaties, en vaak gaan depressie en angst hand in hand wanneer mensen zich afgewezen voelen. Jaloezie is een ander negatief gevoel dat rechtstreeks verband houdt met interpersoonlijke banden. Jaloezie is het gevoel dat iemand iets gaat wegnemen (of heeft weggenomen) wat men heeft en niet wil verliezen (zoals een speciale relatiepartner). Meer dan 50% van de mensen zegt jaloers te zijn, en het aantal kan nog hoger liggen omdat sommige mensen hun jaloezie proberen te verbergen. Eenzaamheid is een chronische toestand van het gevoel dat men niet genoeg bevredigende relaties heeft. Eenzaamheid is meer dan geen sociaal contact hebben, omdat een persoon meerdere interacties gedurende de dag kan hebben en zich toch eenzaam voelt. Zich eenzaam voelen is een voorbeeld van hoe interacties moeten plaatsvinden in de context van langdurige relaties om de behoefte om ergens bij te horen te bevredigen.
Onderzoekers hebben fysieke kwalen gedocumenteerd die optreden wanneer mensen geen deel uitmaken van groepen of relaties. Zo hebben gehuwde mensen een betere gezondheid dan alleenstaanden, gescheidenen of weduwen. Getrouwde mensen leven langer, hebben minder lichamelijke gezondheidsproblemen, en hebben minder psychische gezondheidsproblemen. Getrouwde mensen bij wie kanker wordt vastgesteld, overleven langer dan alleenstaanden met een vergelijkbare vorm van kanker. Vooral van eenzame mensen is bekend dat ze een slechte gezondheid hebben. Onderzoekers bestuderen al enige tijd eenzame mensen en hebben aangetoond dat zij vaker ziek worden, zoals verkoudheid en griep, en dat hun immuunsysteem meer in het algemeen verzwakt is. Vrouwen met eetstoornissen hebben vaker een moeizame relatie met hun moeder gehad toen ze jong waren. Veteranen die het gevoel hebben dat ze veel sociale steun krijgen, hebben minder kans op een posttraumatische stressstoornis wanneer ze terugkeren uit de strijd. Kortom, mensen hebben een kwalitatief beter leven en leven langer wanneer ze zich deel voelen uitmaken van ondersteunende, zorgzame relaties.
Individuele verschillen in de behoefte om erbij te horen
Mensen verschillen in hoeveel behoefte ze hebben om bij anderen in de buurt te zijn en hoe erg het pijn doet als andere mensen hen niet accepteren. Mark Leary en zijn collega’s creëerden een schaal, de Need to Belong Scale, om de individuele behoefte van mensen aan acceptatie te meten. Mensen die hoog scoren op de Need to Belong Scale willen graag geaccepteerd worden in sociale interacties en reageren sterk als ze buitengesloten worden. Mensen die laag scoren op de schaal verlangen minder hechte relaties, hoewel ook hier een minimum aantal hechte banden belangrijk is voor alle mensen.