Omgevingsfactoren verklaren toename autismeprevalentie niet

Milieufactoren die verband houden met autismespectrumstoornis zijn in de loop van de tijd niet in belang toegenomen en verklaren dus waarschijnlijk niet de toename van de prevalentie van ASS, volgens de resultaten van een tweelingontwerpstudie gepubliceerd in JAMA Psychiatry.

“Tweelingmethoden bieden een hulpmiddel voor het testen van hypothesen omdat ze de grootte van genetische en omgevingsbijdragen aan een eigenschap kunnen vergelijken over verschillende groepen, zoals individuen geboren tijdens verschillende periodes,” schreven Mark J. Taylor, PhD, van het departement medische epidemiologie en biostatistiek aan het Karolinska Institutet in Stockholm, en collega’s. “Als veranderingen in de omgeving in de loop van de tijd verantwoordelijk zijn voor de veranderende prevalentie van een eigenschap, dan is één hypothese dat de omgevingsvariantie in de loop van de tijd zou moeten toenemen. Als de onderliggende genetische variantie weinig of geen verandering vertoont, dan is een verwachting dat de erfelijkheidsgraad van een bepaalde eigenschap ook zou afnemen.”

Taylor en collega’s wilden beoordelen of deze hypothese waar is voor ASS door te onderzoeken of het relatieve belang van milieu- en genetische associaties met ASS en autistische trekken veranderde gedurende een periode van 16 en 26 jaar.

De onderzoekers analyseerden gegevens van twee landelijke Zweedse tweelingcohorten – het Zweedse tweelingregister (STR), dat deelnemers omvatte die tussen januari 1982 en december 2008 waren geboren, en de Child and Adolescent Twin Study in Sweden (CATSS), die deelnemers omvatte die tussen januari 1992 en december 2008 waren geboren. Zij identificeerden ASS-diagnoses voor tweelingen in de STR, met follow-up tot 2013, en gebruikten vragenlijsten om screeningdiagnoses van ASS toe te wijzen aan CATSS-deelnemers en om autistische trekken te beoordelen.

Gegevensreferentie: Taylor MJ, et al. JAMA Psychiatry. 2020;doi:10.1001/jamapsychiatry.2020.0680.

Taylor en collega’s verdeelden elke steekproef in meerdere geboortecohorten die alleen voor de STR betrekking hadden op 1982 tot 1991, en ook op 1992 tot 1995, 1996 tot 1999, 2000 tot 2003 en 2004 tot 2008. Zij beoordeelden of er verandering optrad tussen geboortecohorten in omgeving en genetische variantie die ten grondslag ligt aan autistische kenmerken, evenals de relatieve bijdrage van genetica en omgeving aan de aansprakelijkheid voor autisme.

De analyse omvatte gegevens van 22.678 tweelingparen in de STR en 15.280 paren in CATSS. De resultaten toonden aan dat de erfelijkheidsgraad van screeningdiagnoses varieerde van 0,75 (95% CI, 0,58-0,87) tot 0,93 (95% CI, 0,84-0,98) onder CATSS-deelnemers en van 0,88 (95% CI, 0,74-0,96) tot 0,97 (95% CI, 0,89-0,99) onder STR-deelnemers. De onderzoekers observeerden een bescheiden variantie toename in autistische kenmerken in de loop van de tijd die geassocieerd was met toenames in omgevings- en genetische variantie, waarbij de totale variantie was toegenomen van 0,95 (95% CI, 0,92-0,98) tot 1,17 (95% CI, 1,13-1,21) in de loop van de tijd.

“Onze resultaten wijzen een rol voor omgevingsfactoren in ASS niet af en komen overeen met eerdere studies die suggereren dat deze factoren waarschijnlijk niet gedeeld worden in plaats van gedeeld,” schreven de onderzoekers. “Niet-gedeelde omgevingsfactoren dragen bij tot verschillen tussen verwanten die hetzelfde huis delen (bv. geboortegewicht in associatie met ASS).” – door Joe Gramigna

Disclosures: Eén auteur van de studie meldt subsidies van de Zweedse Onderzoeksraad tijdens de uitvoering van de studie, en een andere auteur van de studie meldt subsidies en persoonlijke vergoedingen van Shire/Takeda en persoonlijke vergoedingen van Evolan buiten het ingediende werk. De andere auteurs melden geen relevante financiële onthullingen.