The Cost of War
Door Chapter Member Scott Brooks – Miller 04/16/2018
The cost of war is een vaak gebruikte uitdrukking die wordt gegeven aan een analyse van hoeveel een oorlog kost aan de burgers die voor een bepaald conflict betalen. Er wordt echter geen rekening gehouden met de gevolgen op korte en lange termijn van de vele andere factoren waarmee rekening moet worden gehouden, soms tientallen jaren nadat een oorlog voorbij is. Deze kosten omvatten voortdurende medische en geestelijke gezondheidszorg via het Amerikaanse ministerie van Veteranenzaken, samen met de bijbehorende financiële zorg voor invaliditeit voor Post Traumatische Stress, Traumatisch Hersenletsel, verlies en gezondheidszorg in verband met dioxinevergiftiging. Dan zijn er nog de niet te overziene kosten in verband met verzorgers en hun gezinnen. Hoe kun je de kosten inschatten van een gezin dat zorgt voor een geliefde die niet in staat is voor zichzelf te zorgen. De flits van woede, het schreeuwen, de spanning van slechte dromen en slaapverlies, het onvermogen om te werken of een baan te houden. Het gaat maar door. Het is niet ongebruikelijk dat veel gevechtsveteranen meerdere huwelijken hebben gehad.
Het meest hedendaagse voorbeeld zouden de oorlogen in Irak en Afghanistan kunnen zijn in de wereld na 9/11. In dollars uitgedrukt hebben zij het Ministerie van Defensie en de Amerikaanse belastingbetaler meer dan een triljoen dollar gekost aan militaire uitgaven alleen. Maar dat houdt geen rekening met het menselijk lijden van de burgers van die landen die geliefden hebben verloren, hun vernielde huizen en de levenskwaliteit die zij misschien hadden voor het begin van de vijandelijkheden. Een meer tastbare herinnering waar we nu vaak mee worstelen is die van de terugkerende invalide veteraan en zijn of haar fysieke of psychologische verwondingen. Hoe kun je een prijs zetten op levens die zijn toegebracht door herhaalde dienstreizen, gevechten, dood, chaos, PTSS, echtscheidingen en kinderen zonder hun vaders en moeders, hetzij door dood, zelfmoord of scheiding.
Nooit zijn de kosten van oorlog in deze termen meer bestudeerd dan in de recente 9/11 conflicten. Wat is het VA budget in termen van kosten, evenals de vele 501c3’s en hun inspanningen om te helpen bij de overgang van strijder naar veteraan in het burgerleven? Er zou een bedrag in dollars kunnen worden vastgesteld door een herziening van de federale begroting, maar hoe kan men de kosten van het menselijk lijden, zowel lichamelijk als emotioneel, evalueren en er een prijs aan toekennen? Misschien is dat onmogelijk en is dat de stille kost van oorlog.
Nu, bijna veertig jaar na het einde van de Vietnam-oorlog, is het interessant en een uitdaging om te proberen de kosten vast te stellen van de inspanningen om te voorkomen dat de dominostenen in Zuidoost-Azië zouden vallen. Zoveel over die oorlog is nog steeds grotendeels onbekend bij de Amerikaanse bevolking. In dit soort analyses doemt een grotere vraag op over wat betrokkenheid bij Vietnam inhield. Wie waren de deelnemers en hoe gingen zij met elkaar om in deze nieuwe, niet verklaarde oorlog?
De meeste Amerikanen zijn niet bekend met de complexiteit van de oorlog en de financiering ervan. We weten dat de oorlog tussen 1959 en 1975 meer dan 738 miljard dollar kostte en 58.236 Amerikaanse levens kostte. Dit omvatte, volgens het Amerikaanse. Ministerie van Defensie, 55.661 doden in de Republiek Zuid-Vietnam, 1.120 in Noord-Vietnam, 728 in Laos, 523 in Cambodja, 178 in Thailand en 10 in China. Er werden ook talrijke Amerikaanse burgers gedood in deze landen, hetzij bij de CIA, het Agentschap voor Binnenlandse Ontwikkeling, hulporganisaties, missionarissen zoals de Katholieke Kerk, Quakers, het Amerikaanse Rode Kruis en meer dan 68 leden van de pers die hun leven verloren bij het verslaan van de oorlog waaronder: Dicky Chapelle, verslaggeefster van de slag om Okinawa voor National Geographic; Bernard Fall, auteur van Road Without Joy; en Sean Flynn, zoon van acteur Eroll Flynn.
Hoewel algemeen bekend is dat wij voor en met de Zuid-Vietnamezen vochten om een einde te maken aan het communisme, zijn slechts weinigen zich bewust van onze bondgenoten en hoe zij naast de Amerikaanse strijdkrachten in de Republiek Vietnam dienden. Interessant is dat het grootste deel van de financiering van de oorlog door de Verenigde Staten werd gefinancierd.
Onze bondgenoten waren divers en hun bijdragen zowel groot als soms berucht. Meer dan 312.853 Zuid-Koreaanse troepen dienden in Vietnam, met 5.099 gesneuvelden (KIA), 11.232 gewonden (WIA) en 4 vermisten (MIA). Hun aanwezigheid in Vietnam stond bekend om hun wreedheid en verschillende gevallen van oorlogsmisdaden. Door een verdrag tussen Australië, Nieuw-Zeeland en de Verenigde Staten, (ANZUS), leverde Australië 7.672 militairen met 426 KIA, 2.940 WIA en 6 MIA. Nieuw-Zeeland stuurde 3.000 manschappen, met 55 KIA en 212 WIA. Hoewel in het geheim geëngageerd, verloor Taiwan 35 KIA en een niet nader genoemd aantal gewonden, waaronder 17 piloten die voorraden vervoerden. Thailand zette meer dan 30.000 manschappen in, waarbij 351 doden vielen en 1.358 gewonden.
Ironiek is dat, terwijl naar schatting 16.000 Amerikaanse dienstplichtige mannen tussen 1967 en 1973 naar Canada vluchtten en zo’n 5.500 deserteurs over de grens naar het noorden vluchtten, meer dan 30.000 Canadese mannen zich vrijwillig meldden voor de Amerikaanse militaire dienst. Daarvan zijn er naar schatting 134 gesneuveld in dienst van de Verenigde Staten in Vietnam.
Naast de hierboven genoemde cijfers maakten de Zuid-Vietnamezen het grootste aantal slachtoffers in de geallieerde coalitie om het communisme te bestrijden. Tussen 1959 en 1975 verloor het Leger van de Republiek Zuid-Vietnam (ARVN) meer dan 260.000 soldaten in de strijd en een nog groter aantal gewonden, precieze aantallen zijn niet beschikbaar. Het aantal burgerslachtoffers bedroeg meer dan 400.000, terwijl het aantal gewonden nog veel hoger lag. Medische hulp buiten de grootstedelijke gebieden was bijna onbestaande tenzij geleverd door geallieerde strijdkrachten zoals Civic Action Platoons bemand door Amerikaanse soldaten in actieve dienst of Special Forces medici. De kans dat een verwonding fataal werd was groter door infectie of gebrek aan zorg. Te zeggen dat de Vietnamese burgerbevolking heeft geleden tijdens de oorlog is een grove understatement.
Maar hoe zit het met de vijand, die Vietnamezen uit het Noorden van leden van het Nationaal Bevrijdingsfront (Viet Cong VC)? Er is geen schatting van wat de oorlog het Noorden heeft gekost, hoewel een groot deel ervan werd gefinancierd door Rusland en China in de vorm van wapens, munitie, adviseurs en andere militaire bijstand en humanitaire hulp. Grensoverschrijdende bevoorrading vanuit China was gebruikelijk, evenals verschepingen vanuit de Sovjet-Unie per schip. De Sovjet-Unie verloor 16 doden tijdens de oorlog en China 1.446. Noord Koreaans raketbatterij personeel verloor enkele tientallen hoewel exacte aantallen niet bekend zijn.
Slachtoffers onder de Noord Vietnamezen zijn de meest wrede van allemaal. Meer dan 849.000 leden van het Noord-Vietnamese Leger (NVA) en 251.000 leden van het NLF of Viet Cong werden gedood in actie. Dat zijn de gerapporteerde verliezen, veel meer werden niet geregistreerd omdat ze stierven in de strijd of bij Amerikaanse bombardementen langs het Hi Chi Minh pad in Laos en Cambodja of langs de grenzen in Zuid Vietnam. Er was geen proces voor de registratie van deze verliezen.
Naast de militaire verliezen zijn er naar schatting meer dan 550.000 burgers gedood als gevolg van de oorlog. Veel van hen als gevolg van bombardementen, honger en verwondingen.
In al deze cijfers is er geen manier om de impact te meten die de oorlog had op de menselijke psyche. Hoe bereken je het verlies van een geliefde, je huis, je levensonderhoud? Is het verlies van een zoon anders in de Verenigde Staten dan in de provincie Quang Tri in Zuid-Vietnam of in Haiphong in het noorden? En hoe zit het nu? Meer dan 270.000 Amerikaanse veteranen lijden aan verschillende graden van PTSD. Dat is ongeveer 15% van degenen die in Vietnam hebben gediend. Het is een dagelijkse strijd met opdringerige gedachten, slapeloosheid, isolement, angst voor mensenmassa’s en vreemden en verlies van genegenheid. Dit is alleen deze Amerikaanse kant. Veteranen worstelen ook met Agent Orange (dioxinevergiftiging door ontbladering) complicaties waaronder een reeks kankers en diabetes type II en andere ziekten die met vergiftiging in verband worden gebracht.
Maar hoe zit het met onze voormalige bondgenoten, hoe is het hen vergaan? Het is zeer ironisch dat Nieuw-Zeeland, de thuisbasis van een Dow Chemical-fabriek in New Plymouth, Nieuw-Zeeland, Agent Orange produceerde, dat vervolgens naar Zuidoost-Azië werd gestuurd voor gebruik. Het is de Vietnamese veteranenpopulatie die lijdt onder de negatieve effecten van dioxinevergiftiging. Al onze voormalige bondgenoten waarvan de veteranen in Vietnam dienden en lijden aan de langetermijneffecten van dioxinevergiftiging.
Er is ook een nadelig effect op de bevolking in Vietnam, Laos en Cambodja die te lijden heeft onder VN-geëxplodeerde munitie en Agent Orange en waarvan de symptomen welbekend zijn, variërend van geboorteafwijkingen, kanker en een vroege en vaak gewelddadige dood. Pas onlangs zijn er pogingen geweest om de dioxine- en explosievenhaarden in het land op te ruimen met geld dat is toegekend door de VS en niet-gouvernementele organisaties, zoals de Halo Foundation, die niet-ontplofte munitie opsporen en onschadelijk maken. Honderden doden worden jaarlijks gemeld als gevolg van kanker die in verband wordt gebracht met chemische vergiftiging door ontbladering. Hoewel de Vietnamezen voor Amerikaanse rechtbanken schadevergoeding hebben geëist, werden hun rechtszaken afgewezen. Soortgelijke rechtszaken die in Frankrijk zijn aangespannen, zijn nog steeds hangende. Het is een lelijke herinnering aan het feit dat oorlogen niet eindigen op een specifieke datum of plaats. De uiteindelijke kosten van een oorlog zijn dus niet gemakkelijk vast te stellen. Nu, meer dan vier decennia na het einde van de vijandelijkheden in Vietnam, gaat het lijden en rouwen door, zowel hier, op de voormalige slagvelden als bij onze voormalige bondgenoten.
Nu is een andere generatie Amerikanen, haar bondgenoten en de inheemse bevolking in wier landen we vechten, al begonnen met hun langzame en pijnlijke telling van de “Kosten van Oorlog.”