Hier is een vraag die wij en de mensen in onze gemeenschap elke dag overwegen: Met al het geld dat wordt besteed aan het vinden van een geneesmiddel voor Parkinson, waarom zijn we er nog niet? Dus toen we de kans kregen om te gaan zitten met Pete Schmidt, een lid van ons bestuur en de vice-decaan aan de Brody School of Medicine en Associate Vice Chancellor for Health Care Regulatory Affairs aan de East Carolina University, stelden we hem de volgende vraag:
“Als het vervangen van dopamine in de hersenen via Carbidopa/Levodopa helpt om de symptomen van Parkinson te verminderen en soms zelfs volledig te elimineren, waarom zijn we dan nog niet dichter bij het vinden van een remedie? Wordt Parkinson echt veroorzaakt door een gebrek aan dopamine?”
Dit is wat hij zei:
In 1817 schreef James Parkinson het artikel dat de ziekte voor het eerst beschreef, genaamd An Essay on the Shaking Palsy. Dit essay, en ons begrip van de ziekte vanaf de begindagen tot de jaren 1970, richtte zich op de belangrijkste klinische symptomen van Parkinson die voortkomen uit de manier waarop de ziekte het dopaminesysteem beïnvloedt, met name de dopamine-producerende neuronen van het deel van de hersenen dat de substantia nigra wordt genoemd, wat in feite “zwart spul” betekent, genoemd in de dagen dat anatomisten gewoon in lijken sneden en noemden wat ze zagen met weinig (en vaak verkeerd) inzicht.
In de late jaren zestig en zeventig kwamen klinische onderzoekers erachter dat ze Parkinson konden behandelen met een dopaminevervangingstherapie. Parkinson was dus een ziekte van dopamine en daarom konden we ons bij behandelingen van Parkinson richten op het dopaminesysteem. Einde verhaal, toch?
Fout.
Focussen op dopamine voor Parkinson is net zoiets als zeggen dat de opwarming van de aarde een temperatuursprobleem is. Het koelen van de lucht lost het probleem van klimaatverandering niet op en het vervangen van dopamine geneest Parkinson niet. Parkinson is grotendeels een ziekte van neuronen, en om Parkinson te stoppen/fixen/genezen, moeten we die ziekte stoppen met het ziek maken van neuronen.
De neuronen worden ziek gemaakt doordat ze vervuild zijn met te veel van een eiwit genaamd alpha-synuclein. Dit eiwit lijkt voornamelijk dopamineneuronen in Parkinson te treffen, maar naarmate de ziekte vordert, kan het ook andere neuronen schaden.
De behandeling van het dopaminesysteem is van cruciaal belang om mensen met Parkinson te helpen om te gaan met hun symptomen. Focussen op het dopaminesysteem of andere motorische kenmerken van Parkinson is echter een afleiding van de inspanningen om Parkinson te “genezen”.
Waarom?
Terwijl we het dopaminesysteem repareren, aanvullen of stutten, blijft de ziekte zich langzaam uitbreiden naar andere delen van de hersenen. Oefening komt de hele hersenen ten goede, niet alleen het dopaminesysteem. Daarom hebben we meer en betere behandelingen nodig die werken zoals lichaamsbeweging doet, niet alleen meer en betere behandelingen die werken zoals Sinemet doet.
We hebben nog veel meer vragen voor Pete, en we zullen zijn antwoorden binnenkort met u delen.
Over Pete Schmidt
Peter Schmidt, Ph.D. is de vicedecaan aan de Brody School of Medicine van de East Carolina University in Greenville, North Carolina, een onderdeel van het UNC-systeem. Van 2009 tot april 2018 was Dr. Schmidt Senior Vice President en Chief Research and Clinical Officer bij de Parkinson Foundation waar hij toezicht hield op onderzoek, onderwijs en outreach-initiatieven. Tijdens zijn ambtstermijn bij de Parkinson Foundation leidde Dr. Schmidt als hoofdonderzoeker het Parkinson Outcomes Project vanaf de lancering tot de 10.000e persoon die werd gerekruteerd, het grootste klinische onderzoek ooit naar de ziekte van Parkinson, uitgevoerd in 30 academische medische centra. Het Parkinson Outcomes Project was ontworpen om de beste praktijken in de Parkinson-zorg te identificeren, maar diende als een platform voor vele andere studies.
Dr. Schmidt is actief in onderzoek, gespecialiseerd in het snijvlak tussen wiskunde en geneeskunde, met een speciale interesse in het in kaart brengen van de n-dimensionale ruimten van klinische gegevens. Schmidt is adviseur voor verschillende initiatieven van de overheid, het bedrijfsleven en stichtingen. Hij is betrokken geweest bij verschillende kwaliteitsinitiatieven op nationale schaal, waaronder het US National Quality Forum en het Fresco Netwerk in Italië. Schmidt heeft recente of huidige adviesopdrachten op het gebied van draagbare sensoren, telegeneeskunde en monitoring op afstand en het ontwerpen van klinische studies. Hij heeft bijgedragen aan publicaties van AHRQ en Commonwealth Fund en is een gastspreker geweest voor NIH en diverse internationale patiënten- en professionele conferenties. Schmidt werkte eerder in corporate finance gericht op innovatie in de gezondheidszorg, creëerde systemen voor het beheer van chronische ziekten en was Chief Operating Officer van een joint venture van Oxford, Stanford en Yale die online onderwijs aanbiedt. Hij is opgeleid aan Harvard en Cornell en heeft een fellowship gehad aan het Hospital for Special Surgery in New York.