Wat is witte thee?

Wat heeft oxidatie ermee te maken?

Het is belangrijk te weten dat alle thee – wit, groen, oolong, zwart en zelfs pu-erh – afkomstig is van dezelfde Camellia sinensis plant, een groenblijvende struik die inheems is in zowel China als India. Honderden cultivars en hybriden zijn in de loop der tijden uit de Camellia sinensis plant geëvolueerd, elk gedijend in verschillende geografische gebieden van de wereld. Maar het zijn uiteindelijk de variëteiten van de theeplant en de manier waarop de bladeren van de plant worden verwerkt die bepalen welke theesoort uiteindelijk in uw theekopje terechtkomt.

Een van de grootste verschillen in de manier waarop verschillende theesoorten worden verwerkt, is oxidatie – dat wil zeggen hoe lang theebladeren aan zuurstof mogen worden blootgesteld nadat ze zijn geoogst. Hoe langer theebladeren aan zuurstof worden blootgesteld, hoe donkerder de bladeren worden en hoe dieper het smaakprofiel wordt. Tijdens de verwerking gebruiken de theemeesters veel verschillende methoden om oxidatie te creëren en te beheersen, waaronder het rollen, vormen of pletten van de bladeren om de oxidatie te versnellen, en het stomen, bakken of roosteren van de bladeren om de oxidatie te stoppen.

Witte thee: Groene knop → Schilferen (72 uur) → Drogen (110°C/65°C)

Onze witte thee wordt niet gerold of gebrand, dus is hij in wezen niet geoxideerd en is hij het minst bewerkt. In plaats van te worden blootgesteld aan kunstmatige hitte, laten we de blaadjes gewoon verdorren en drogen in een zorgvuldig gecontroleerde omgeving, wat resulteert in de meest delicate, vers uit de tuin smakende thee.

Zwarte theeblaadjes worden geoogst en mogen volledig oxideren voordat ze thermisch worden verwerkt en gedroogd, waardoor de diepbruine tot zwarte kleur en de rijke, moutige smaak ontstaan waar zwarte thee bekend om staat. Groene theebladeren worden geoogst en daarna snel verhit (in de pan of gestoomd) en gedroogd om te voorkomen dat er te veel oxidatie optreedt waardoor de groene bladeren bruin zouden worden en hun vers geplukte smaak zou veranderen.

Witte thee wordt zo minimaal verwerkt dat er veel minder oxidatie optreedt. Zodra de knoppen zijn geplukt, laat men ze verdorren en aan de lucht drogen in de zon of in een zorgvuldig gecontroleerde buiten- of binnenomgeving. Sommige buds kunnen worden gestoomd of blootgesteld aan lage temperaturen om ze sneller te laten drogen en zo oxidatie tegen te gaan. Er treedt minimale oxidatie op wanneer de knoppen op natuurlijke wijze drogen, maar omdat oxidatie niet handmatig wordt aangemoedigd, heeft witte thee een veel zachter, delicater smaakprofiel dan zijn groene of zwarte neven.

Oorsprong van witte thee

Een theegebruik ontwikkelde zich in het tijdperk van de vroege Chinese keizerlijke dynastieën (tussen 600 en 1300), toen theedrinken en de theecultuur in het hele land bloeiden. Het was de gewoonte dat de burgers de keizers van die tijd jaarlijks een eerbetoon brachten in de vorm van zeldzame en verfijnde thee. Een soort theebelasting. Dit keizerlijke thee-eerbetoon werd meestal gemaakt van de jongste, nieuwste en meest delicate knoppen van de fijnste theeplanten.

Er werden keizerlijke theetuinen aangelegd, soms in het geheim, om deze zeldzame, vererende theesoorten te verbouwen. Dichters noemden deze speciale theesoorten “wit als de wolken, groen als een droom, zuiver als sneeuw en zo aromatisch als een orchidee.”

Deze keizerlijke thee-eerbetonen worden beschouwd als de vroegste vormen van witte thee, maar ze zijn niet de witte thee die we vandaag kennen. Tijdens de heerschappij van keizer Huizong tijdens de Song Dynastie (960 – 1297), werden jonge theeblaadjes in de lente geplukt, gestoomd en ontdaan van hun buitenste blad, zorgvuldig afgespoeld met bronwater, zorgvuldig aan de lucht gedroogd en vervolgens vermalen tot een zilverwit poeder. Dit witte poeder werd in heet water geklopt om de fijnste thee te maken die beschikbaar was voor de enige persoon in China die het zich kon veroorloven – de keizer.

Soorten witte thee

De witte thee die we vandaag kennen, werd voor het eerst commercieel geproduceerd van de allereerste witte theeplanten die in de jaren 1700 in de Chinese provincie Fujian werden ontdekt – Da Bai en Da Hao. Een losbladige versie van witte thee werd ontwikkeld op basis van deze planten, die bekend staan om hun grote en mooie theeknoppen.

Omdat deze minimaal bewerkte en delicate thee gemaakt van jonge knoppen moeilijk was op te slaan en te vervoeren zonder te bederven, was witte thee zelden verkrijgbaar buiten de theeproducerende regio’s in de provincie Fujian. Naarmate de productiemethoden voor losse thee verbeterden, breidde het proces voor het maken van witte thee zich uit van de provincie Fujian tot andere regio’s in de wereld die dorst hadden naar een zeldzame en exquise thee.

Heden ten dage cultiveren veel landen buiten China hun eigen versies van witte thee van andere theeplantvariëteiten. Enkele van de meest populaire witte theesoorten zijn:

• Bai Hao Yin Zhen (Silver Needle): Een echte Silver Needle komt uit de provincie Fujian in China en wordt geteeld van de oorspronkelijke variëteiten van China’s witte theeplant. Hij wordt gemaakt van grote, volle knoppen die bedekt zijn met witte, donzige haren die de thee de zilveren kleur geven waarnaar hij genoemd is.
• Bai Mudan (Witte Pioenroos): Deze nieuwere variëteit van witte thee wordt geteeld in China en andere landen over de hele wereld. Hij kan geteeld worden van een originele Chinese witte theestruik of van een andere variëteit. Hij bevat meestal enkele knoppen vermengd met ontluikende of nauwelijks geopende jonge theeblaadjes.
• Monkey Picked White Tea: Er wordt beweerd dat deze thee ooit door boeddhistisch getrainde apen werd geplukt van de hoogste wilde theeboomtoppen in de bergachtige streken van China. Tegenwoordig wordt de term “apenpluk” gebruikt om een zeer hoogwaardige Chinese thee aan te duiden die wordt gemaakt van de knoppen en jonge blaadjes van de theeplant.
• Darjeeling Witte Thee: Deze soort wordt niet geteeld van de oorspronkelijke Chinese witte theeplant, maar van theeplanten die inheems zijn in de Darjeeling-regio in India. De verwerkingsmethode is vergelijkbaar met die van de Fujian witte thee, maar het smaakprofiel neigt ernaar veel anders te zijn.

Witte thee proeven

Cafeïnegehalte in witte thee

Van witte thee wordt over het algemeen gedacht dat het een lager cafeïnegehalte heeft dan groene of zwarte thee. Van de oorspronkelijke Fujian witte theeplant in China is aangetoond dat het cafeïnegehalte lager is dan dat van andere theeplanten. Maar andere variëteiten van theeplanten over de hele wereld die worden geteeld voor witte thee zijn mogelijk niet zo laag in cafeïne. Sommige studies tonen zelfs aan dat bepaalde witte thee evenveel of meer cafeïne kan bevatten als groene of zwarte thee, afhankelijk van waar ze werden geteeld en hoe ze werden verwerkt.

Uiteindelijk varieert het cafeïnegehalte in elke drank gebrouwen van een cafeïnehoudende plant afhankelijk van vele factoren, waaronder waar de plant werd geteeld, hoe het werd verwerkt en de manier waarop het uiteindelijk werd gebrouwen voor uw kopje. Als u uw cafeïne-inname in de gaten houdt, moet u uw theeverkoper altijd vragen om specifieke cafeïne-informatie voor de thee die u koopt.

Koop en bewaar witte thee

Hoewel thee niet echt “slecht” zal worden, kan het muf worden. Om er zeker van te zijn dat u de meest verse thee krijgt, moet u deze kopen bij een gerenommeerd bedrijf dat u kan vertellen wanneer en hoe de thee is verwerkt en verpakt.

Witte thee vereist soortgelijke opslagmethoden als zijn delicate neefje groene thee. Deze minder geoxideerde theesoorten kunnen tot een jaar vers blijven als ze goed worden verzorgd. Enkele tips voor het bewaren van thee zijn:

• Bewaar thee altijd op een koele, donkere plaats.
• Bewaar uw thee niet in de buurt van hitte, licht, zuurstof en vocht, en bewaar thee nooit in de koelkast.
• Thee blijft langer goed als deze wordt bewaard in een ondoorzichtig, luchtdicht bakje.
• Laat thee niet in de voorraadkast staan met zaken als koffie en specerijen die hun smaak kunnen afgeven aan de theebladeren.

Voor meer informatie over hoe u uw thee het beste kunt bewaren, gaat u naar onze pagina Thee bewaren.

Witte thee bereiden

Vraag uw theeverkoper altijd eerst naar de specifieke zetinstructies voor de thee die u hebt gekocht, want verschillende witte theesoorten kunnen verschillende ideale zettemperaturen en trektijden hebben. Maar hier zijn enkele algemene witte thee brouwtips om in gedachten te houden:

• Sommige witte theesoorten kunnen een beetje langer en in iets hetere temperaturen worden gebrouwen dan groene thee. Over het algemeen is dit ergens rond 190 graden gedurende 3 tot 5 minuten. Maar andere zijn delicater en moeten worden behandeld als groene thee, 2 tot 3 minuten laten trekken in watertemperaturen van 160 tot 180 graden.
• Witte thee is iets vergevingsgezinder dan groene of zwarte thee als het gaat om de trektijd. Maar u wilt uw thee nog steeds niet te lang laten trekken, anders kan er wat bitterheid en wrangheid vrijkomen. Proef de thee na de aanbevolen trektijd en beslis dan of u hem nog wat langer wilt laten trekken.
• Als u geen elektrische waterkoker met temperatuurregeling hebt, bedenk dan dat water op zeeniveau suddert bij 190 graden en kookt bij 212 graden. De kooktemperatuur daalt ongeveer een graad voor elke 100 voet hoogteverschil. Dus, over het algemeen, ergens net onder een suddertemperatuur zou perfect moeten zijn voor het zetten van uw witte thee.
• Als uw witte thee werd geleverd met specifieke aanbevelingen voor het zetten, gebruik die. Maar het gebruik van ongeveer 2 gram losse blad thee per 8 oz. kop water is een veilige gok.
• Altijd beginnen met vers, zuiver, koud gefilterd water wanneer u thee zet. Bronwater is het beste.
• Bedek uw thee tijdens het trekken om alle warmte in het trekkende vat te houden.
• De meeste losse witte theesoorten van hoge kwaliteit kunnen meerdere malen worden getrokken.
• Witte theesoorten zijn zo delicaat en subtiel dat ze het beste puur kunnen worden gedronken, zonder toevoegingen zoals melk of suiker, om de ware smaak van de thee te waarderen.