Jakie są najlepsze wiersze dla dzieci do zapamiętania? Czytaj dalej, aby odkryć wiersze, które każde dziecko (i dorosły) powinno znać na pamięć!
Chcesz włączyć zapamiętywanie poezji do swojego codziennego życia, ale nie jesteś pewien, od czego zacząć.
Chcesz, aby serca Twoich dzieci były wypełnione melodyjnymi słowami i głębokimi myślami, ale nie wiesz, jak wybrać wiersz i zacząć.
- Oto 12 wierszy, które moim zdaniem każdy – dziecko i dorosły – powinien znać na pamięć!
- Znać na pamięć…nie tylko zapamiętać
- 12 Wierszy, które każde dziecko i dorosły powinni znać…naprawdę?
- Wiersze nie wszystkie są takie same
- Start here, but don’t stop here…there are so many more poems to enjoy
- Czy jesteś gotowy?! Zapamiętajmy kilka wierszy!!!
- 12 Poems for Kids to Memorize
- Chcesz więcej wierszy dla dzieci do zapamiętania? Sprawdź te inne świetne zasoby poezji
Oto 12 wierszy, które moim zdaniem każdy – dziecko i dorosły – powinien znać na pamięć!
Znać na pamięć…nie tylko zapamiętać
Dlaczego mówię, „znać na pamięć”, a nie tylko „zapamiętać”?
Ponieważ można powtarzać słowa, nie mając ich w swojej duszy.
Znajomość wiersza powoduje, że myślisz o nim głęboko, kochasz go dobrze i nosisz go zawsze przy sobie.
12 Wierszy, które każde dziecko i dorosły powinni znać…naprawdę?
Kto umarł i uczynił mnie królową?
Oczywiście, to nie są Najlepsze Wiersze Wszech Czasów.
(Koniecznie. Mam na myśli, szczerze mówiąc, mógłbym stoczyć z tobą pojedynek o niektóre z nich.)
Ale są to niektóre z moich ulubionych. Są to wiersze, które moje dzieci i ja znamy, zapamiętaliśmy i kochamy w naszym własnym domu. I obejmują całą gamę ludzkich doświadczeń.
Uważajcie je za punkt wyjścia. Czuj się wolny, aby wybrać swoje własne wiersze, lub pogardzać moją listą całkowicie.
(Um, ale poważnie teraz. Pozbywać się Homera? Chaucera? Tennysona? Uh. Tak. Zróbmy ten pojedynek.)
Wiersze nie wszystkie są takie same
Niektóre wiersze są głupie. Niektóre są pełne tęsknoty. Niektóre są przepełnione miłością. Niektóre są rozpaczliwe.
Niektóre są łatwe, niektóre są trudne.
Niektóre mogą być nawet trochę niepokojące.
Ale nie znasz wszystkich wysokości i głębokości, do których ty lub twoje dzieci będziecie wezwani. Nie wiecie, kiedy będą musiały pocieszyć przygnębione serce lub wytrwać w próbie. Wypełnij ich serca… wypełnij swoje serce… lirycznymi słowami piękna, które można znaleźć w dobrej poezji!
{Ten post zawiera linki afiliacyjne. Please see disclaimer.}
Start here, but don’t stop here…there are so many more poems to enjoy
Start with these poems for kids to memorize. Skopiuj ten (te), który wybierzesz i użyj go do porannego czasu lub pracy nad pamięcią w tym roku. Albo dołącz do mnie w Roku Pracy z Pamięcią: 52 tygodnie darmowych filmów i materiałów do druku!
Ale nie zatrzymuj się tutaj.
Nie wiesz, gdzie iść dalej? Nigdy nie zabraknie wierszy dla dzieci do zapamiętania z tą listą 100 najlepszych wierszy do zapamiętania w twoim domu!
Jest wiele innych wspaniałych wierszy do czytania, kochania, słuchania i skrywania w zakamarkach twojego serca. Mam Ultimate Poetry Book List tylko dla ciebie!
Czy jesteś gotowy?! Zapamiętajmy kilka wierszy!!!
12 Poems for Kids to Memorize
- „Nothing Gold Can Stay,” Robert Frost
- „Ozymandias,” Percy Bysshe Shelley
- „Charge of the Light Brigade,” Alfred, Lord Tennyson
- „Iliada” (wiersze początkowe), Homer
- „Jabberwocky,”Lewis Carroll
- „Śmierć nie bądź dumna”, John Donne
- Prolog do Opowieści kanterberyjskich, Geoffrey Chaucer
- „Casey at the Bat”, Ernest Lawrence Thayer
- „Mój cień”, Robert Louis Stevenson
- Psalm 139:1-13
- „Destruction of Sennacherib,” Lord Byron
- Sonnet 116, William Shakespeare
Nothing Gold Can Stay
by Robert Frost
Nature’s first green is gold,
Her hardest hue to hold.
Her early leaf’s a flower;
But only so an hour.
Then leaf subsides to leaf.
So Eden sank to grief,
So dawn goes down to day.
Nothing gold can stay.
Ozymandias
by Percy Bysshe Shelley
Poznałem podróżnika z antycznej krainy,
który powiedział-„Dwie ogromne i pozbawione tułowia nogi z kamienia
stoją na pustyni. . . . Nieopodal nich, na piasku,
Na wpół zatopiona leży strzaskana postać, której zmarszczka,
I pomarszczona warga, i szyderstwo zimnego rozkazu,
Dowiedz się, że jej rzeźbiarz dobrze te namiętności odczytał
Które jeszcze przetrwały, wyciśnięte na tych bez życia rzeczach,
Ręka, która z nich szydziła, i serce, które karmiło;
A na postumencie widnieją te słowa:
Nazywam się Ozymandiasz, Król Królów;
Patrzcie na moje dzieła, wy Potężni, i rozpaczajcie!
Nic poza tym nie pozostaje. Wokół rozkładu
tego kolosalnego Wraku, bezkresnego i nagiego
Samotne i równe piaski ciągną się daleko.”
Szarża lekkiej brygady
Przez Alfreda, Lorda Tennysona
I
Pół ligi, pół ligi,
Pół ligi dalej,
Wszystko w dolinie śmierci
Przejechało sześćset.
„Naprzód, lekka brygada!”
Szarżować na działa!” powiedział.
W dolinę śmierci
Wjechało sześćset.
II
„Naprzód, lekka brygada!”
Czy był jakiś człowiek przerażony?
Nie, choć żołnierz wiedział, że
Ktoś popełnił błąd.
Nie mają odpowiedzi,
Nie mają powodów,
Mają tylko robić i umrzeć.
W dolinę śmierci
Wjechało sześciuset.
III
Kanonada na prawo od nich,
Kanonada na lewo od nich,
Kanonada przed nimi
Woltyż i grzmoty,
Wystrzelani i pociskani,
Śmiało jechali i dobrze,
W paszczy śmierci,
W paszczy piekła
Wjechali w sześćsetkę.
IV
Błysnęły wszystkie ich szable obnażone,
Błysnęły, gdy obróciły się w powietrzu
Drążąc strzelców tam,
Szarżując na armię, podczas gdy
Cały świat się dziwił.
Pogrążeni w dymie baterii
Prosto przez linię się przedarli;
Kozak i Rusin
Zwlekli się od ciosu szabli
Rozbici i rozdzieleni.
Wtedy ruszyli z powrotem, lecz nie
Nie sześćset.
V
Działa na prawo od nich,
Działa na lewo od nich,
Działa za nimi
Wollyed and thundered;
Stormed at with shot and shell,
With horse and hero fell.
Ci, którzy walczyli tak dobrze
Przeszli przez szczęki śmierci,
Powrócili z paszczy piekieł,
Zostało z nich wszystko,
Zostało ich sześciuset.
VI
Kiedyż ich chwała przeminie?
O dzikiej szarży, którą wykonali!
Cały świat się dziwił.
Honour the charge they made!
Honour the Light Brigade,
Noble six hundred!
The Iliad
by Homer (w tłumaczeniu Roberta Fitzgeralda)
(Oto pierwsze 6 linii, aby dać ci smak. Nauczyliśmy się pierwszych 16, które można znaleźć tutaj. Kocham tłumaczenie Fitzgeralda z Homera!)
Gniew niech będzie teraz twoją pieśnią, nieśmiertelny jeden,
Gniew Akhilleusa, zgubny i rujnujący,
który spowodował stratę Akhajczyków na gorzkiej stracie
i stłoczył odważne dusze do podziemi,
pozostawiając tak wielu martwych mężczyzn-karrionę
dla psów i ptaków; i wola Zeusa została wykonana.
Jabberwocky
by Lewis Carroll
’Twas brillig, and the slithy toves
Did gyre and gimble in the wabe:
All mimsy were the borogoves,
A the mome raths outgrabe.
„Strzeż się Jabberwock, mój synu!
Szczęki, które gryzą, pazury, które łapią!
Strzeż się ptaka Jubjub, a unikaj
Rozbrykanego Bandersnatcha!”
Wziął swój miecz vorpal w rękę;
Długo szukał manxome wroga –
Więc odpoczął przy drzewie Tumtum
I stał chwilę w zamyśleniu.
And, as in uffish thought he stood,
The Jabberwock, with eyes of flame,
Came whiffling through the tulgey wood,
A burbled as it came!
Poszedł galumfując z powrotem.
„I zabiłeś Jabberwocka?
Przyjdź mi w ramiona, mój chłopcze!
’Twas brillig, and the slithy toves
Did gyre and gimble in the wabe:
All mimsy were the borogoves,
And the mome raths outgrabe.
Death be not proud (Holy Sonnet 10)
John Donne
Death, be not proud, though some have called you
Mighty and dreadful, for thou art not so;
For those whom thou think’st thou dost dost overthrow
Die not, poor Death, nor yet canst you kill me.
Od odpoczynku i snu, które ale twoje obrazy są,
Wiele przyjemności; to od ciebie dużo więcej musi płynąć,
I najwcześniej nasi najlepsi ludzie z tobą iść,
Najstarszy z ich kości, i duszy dostawy.
Ty jesteś niewolnikiem losu, przypadku, królów i zdesperowanych ludzi,
I masz z trucizną, wojną i chorobą mieszkać,
A mak lub uroki mogą sprawić, że będziemy spać równie dobrze
I lepiej niż twój cios; dlaczego więc puchniesz?
Jeden krótki sen minął, budzimy się wiecznie
I śmierci już nie będzie; Śmierć, ty umrzesz.
Prolog do Opowieści kanterberyjskich
Geoffrey Chaucer
Kiedy kwiecień z jego shoures soote,
The droghte of March hath perced to the roote,
And bathed every veyne in swich licóur
Of which vertú engendred is the flour;
Whan Zephirus eek with his swete breeth
Inspired hath in every holt and heeth
The tendre croppes, and the yonge sonne
Hath in the Ram his halfe cours y-ronne,
A smale foweles maken melodye,
That slepen al the nyght with open ye,
So priketh hem Natúre in hir corages,
Thanne longen folk to goon on pilgrimages,
A palmeres for to seken straunge strondes,
To ferne halwes, kowthe in sondry londes;
Casey at the Bat
Ernest Lawrence Thayer
Perspektywy nie były wspaniałe dla dziewiątki z Mudville tego dnia;
Wynik wynosił cztery do dwóch z jednym inningiem więcej do rozegrania.
I wtedy, gdy Cooney padł na pierwszej pozycji, a Barrows zrobił to samo,
Chorobliwa cisza zapadła na patronów gry.
Nieliczni nieliczni wstali, by odejść w głębokiej rozpaczy. Reszta
Przylgnęła do nadziei, która w ludzkiej piersi jest wieczna;
Pomyśleli, że gdyby tylko Casey mógł się do tego przyłożyć-
Teraz z Caseyem przy kiju postawilibyśmy nawet pieniądze.
Ale Flynn poprzedził Casey’a, tak samo jak Jimmy Blake,
I ten pierwszy był lulu, a ten drugi był ciastem;
Więc na tej dotkniętej rzeszy ponura melancholia siedziała,
Bo wydawało się, że jest mała szansa, że Casey dostanie się do nietoperza.
Ale Flynn niech jazdy pojedyncze, ku zdumieniu wszystkich,
i Blake, bardzo pogardzany, zerwał pokrywę z piłki;
i kiedy kurz podniósł się, a ludzie widzieli, co się stało,
był Jimmy bezpieczny na drugim i Flynn a-hugging trzeci.
Wtedy z 5,000 gardeł i więcej podniósł się ochoczy krzyk;
Dudnił w dolinie, zagrzechotał w dolinie;
Pukał na górze i odbija się na płaskiej powierzchni,
Bo Casey, potężny Casey, zbliżał się do kija.
Była łatwość w sposobie Casey’a, gdy wszedł na swoje miejsce;
Była duma w łożysku Casey’a i uśmiech na twarzy Casey’a.
A kiedy, odpowiadając na wiwaty, lekko uchylił kapelusza,
Żaden obcy w tłumie nie mógł wątpić, że ’twas Casey at the bat.
Dziesięć tysięcy oczu było na niego, gdy pocierał ręce brudem;
Pięć tysięcy języków biło brawo, gdy wycierał je o koszulę.
Wtedy, gdy wijący się miotacz zmielił piłkę w jego biodro,
Zniewolenie zabłysło w oku Caseya, szyderstwo wykrzywiło wargę Caseya.
A teraz pokryta skórą kula poszybowała w powietrze,
A Casey stał i patrzył na nią z wyniosłą wspaniałością.
Blisko krzepkiego pałkarza piłka nie zważając na nic rozpędziła się-
„To nie w moim stylu”, powiedział Casey. „Strike one,” powiedział sędzia.
Z ławek, czarnych od ludzi, rozległ się stłumiony ryk,
Jak bicie sztormowych fal na rufie i odległym brzegu.
„Zabić go! Zabić sędziego!” krzyczał ktoś na trybunie;
I prawdopodobnie zabiliby go, gdyby Casey nie podniósł ręki.
Z uśmiechem chrześcijańskiego miłosierdzia zajaśniała twarz wielkiego Casey’a;
Uciszył rosnący tumult; kazał grać dalej;
Zasygnalizował miotaczowi, i jeszcze raz poleciała sferoida;
Ale Casey wciąż ją ignorował, i sędzia powiedział: „Strike dwa.”
„Oszust!” wołały oszalałe tysiące, a echo odpowiedziało oszustwo;
Ale jedno pogardliwe spojrzenie Casey’a i publiczność była wstrząśnięta.
Widzieli, jak jego twarz staje się surowa i zimna, widzieli, jak napinają się jego mięśnie,
I wiedzieli, że Casey nie pozwoli, by ta piłka znów przeszła obok.
Z ust Casey’a zniknął szyderczy uśmiech, jego zęby zacisnęły się w nienawiści;
Z okrutną gwałtownością uderza kijem o płytę.
I teraz miotacz trzyma piłkę, a teraz ją wypuszcza,
I teraz powietrze roztrzaskuje się od siły uderzenia Casey’a.
Och, gdzieś w tej ulubionej krainie słońce świeci jasno;
Gra gdzieś orkiestra, i gdzieś serca są lekkie,
I gdzieś mężczyźni się śmieją, i gdzieś dzieci krzyczą;
Ale nie ma radości w Mudville – potężny Casey wybił.
Mój cień
Robert Louis Stevenson
Mam mały cień, który wchodzi i wychodzi ze mną,
I jaki może być z niego pożytek, to więcej niż widzę.
Najzabawniejszą rzeczą w nim jest sposób, w jaki lubi rosnąć –
Nie tak jak właściwe dzieci, co jest zawsze bardzo powolne;
Bo on czasami strzela w górę wyższy jak indiańska piłka z gumy,
A czasami staje się tak mały, że nie ma go w ogóle.
Nie ma pojęcia, jak dzieci powinny się bawić, Pewnego ranka, bardzo wcześnie, zanim słońce wzeszło, Psalm 139:1-13 O Panie, Ty mnie przejrzałeś i znasz mnie. Objąłeś mnie z tyłu i z przodu, Gdzie mogę odejść od Twego Ducha? Jeżeli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś; Bo Ty ukształtowałeś moje wnętrza; Zniszczenie Sennacheryba Lord Byron Asyryjczyk zstąpił jak wilk na owczarnię, Jak liście lasu, gdy lato się zieleni, Bo Anioł Śmierci rozpostarł swe skrzydła na podmuchu, I tam leżał rumak z szerokim nozdrzem, I leżał tam jeździec zniekształcony i blady, A wdowy po Aszurze głośno zawodzą, Sonnet 116 William Shakespeare Nie pozwól mi do małżeństwa prawdziwych umysłów Jakie wiersze znasz na pamięć? Czy włączasz zapamiętywanie poezji do swojego codziennego życia? Chciałabym usłyszeć od Ciebie! Przyjdź i dołącz do rozmowy na Facebooku lub Instagramie i powiedz mi o swoich ulubionych wierszach dla dzieci do zapamiętania, i upewnij się, że zapiszesz się na moją listę e-mailową! Chcesz posłuchać rozmowy mojej córki i mojej o poezji?
I może tylko robić ze mnie głupca na wszelkie sposoby.
Wzeszłam i znalazłam błyszczącą rosę na każdym jaskierku;
Ale mój leniwy mały cień, jak arogancki śpioch,
Został w domu za mną i szybko zasnął w łóżku.
Wiesz, kiedy siadam i kiedy wstaję;
Zrozumiałeś moją myśl z daleka.
Badasz moją drogę i moje leżenie,
I znasz dokładnie wszystkie moje drogi.
Nawet zanim jest słowo na moim języku,
Oto, Panie, Ty wszystko wiesz.
I położyłeś na mnie swoją rękę.
Taka wiedza jest dla mnie zbyt wspaniała;
Jest zbyt wysoka, nie mogę jej dosięgnąć.
Albo gdzie mogę uciec od Twojej obecności?
Jeżeli złożę łoże w Szeolu, oto Ty tam jesteś.
Jeżeli wezmę skrzydła jutrzenki,
Jeżeli zamieszkam w najodleglejszej części morza,
Nawet tam Twoja ręka mnie poprowadzi,
A Twoja prawica mnie obejmie.
Jeśli powiem: „Z pewnością ciemność mnie ogarnie,
A światło wokół mnie będzie nocą”
Nawet ciemność nie jest dla Ciebie ciemna,
A noc jest tak jasna jak dzień.
Ciemność i światło są dla Ciebie jednakowe.
Wyplotłeś mnie w łonie mojej matki.
A jego kohorty błyszczały w purpurze i złocie;
A połysk ich włóczni był jak gwiazdy na morzu,
Gdy fala niebieska toczy się nocą po głębokiej Galilei.
Ten zastęp z ich sztandarami przy zachodzie słońca był widziany:
Jak liście lasu, gdy jesień powiała,
Ten zastęp na jutrzni leżał zwiędły i spróchniały.
I tchnął w twarz wroga, gdy przechodził;
I oczy śpiących stały się śmiertelne i chłodne,
I ich serca raz tylko zadrżały, i na zawsze znieruchomiały!
Ale przez nie nie przetoczył się oddech jego dumy;
I piana jego sapania leżała biała na murawie,
I zimna jak struga bijącej o skały fali.
Z rosą na czole i rdzą na swym orszaku:
A namioty milczały, sztandary same,
Lance nie podniesione, trąbka nie zadęta.
A bożki są połamane w świątyni Baala,
A potęga pogan, nie zdruzgotana mieczem,
Stopiła się jak śnieg w spojrzeniu Pana!
Przypuszczać przeszkód. Miłość nie jest miłością, która zmienia się, gdy znajduje zmianę, lub zgina się wraz ze zdejmowaczem, by ją usunąć.
W granicach jego wyginającego się sierpa przychodzą;
Miłość nie zmienia się wraz z jego krótkimi godzinami i tygodniami,
Ale nosi go aż do krawędzi zagłady.
Jeśli to błąd i na mnie prowokowany,
Nigdy nie pisałem, ani żaden człowiek nigdy nie kochał.Chcesz więcej wierszy dla dzieci do zapamiętania? Sprawdź te inne świetne zasoby poezji
