BIBLIOGRAPHY
Ontmoedigde werknemers zijn personen die, ontmoedigd over hun vooruitzichten op het vinden van werk, het zoeken naar werk hebben opgegeven en daarom niet langer officieel als werklozen worden geteld.
Het Bureau of Labor Statistics (BLS) van het Amerikaanse Department of Labor definieert ontmoedigde werknemers als degenen die melden dat zij een baan willen, maar in de afgelopen vier weken geen werk hebben gezocht omdat zij denken dat er geen werk beschikbaar is in hun branche of gebied; zij hebben eerder geen werk kunnen vinden; of zij missen de nodige opleiding, vaardigheden of ervaring, of werkgevers vinden hen te jong of te oud, enzovoort.
In 1994 voegde het BLS nog twee criteria aan de definitie toe. Om als ontmoedigde werknemer te worden geteld, moeten personen in het afgelopen jaar (of sinds hun laatste baan, indien zij in de loop van het jaar hebben gewerkt) naar een baan hebben gezocht en moeten zij aangeven dat zij beschikbaar waren om in de voorafgaande week aan het werk te gaan, indien een baan was aangeboden. Deze wijzigingen vloeiden voort uit suggesties in het rapport van 1979 van de National Commission on Employment and Unemployment Statistics (de Levitan-commissie), waarin de toenmalige definitie als te subjectief en te arbitrair werd bekritiseerd. De commissie beval een maatstaf aan die gebaseerd was op duidelijke bewijzen van voorafgaande zoektocht naar werk en van beschikbaarheid voor werk. Door de aangescherpte definitie daalde het aantal ontmoedigde werknemers van 1,1 tot 1,2 miljoen in 1993 tot 541.000 in het eerste kwartaal van 1994 (dit laatste cijfer is alleen beschikbaar op een niet voor seizoensinvloeden gecorrigeerde basis).
Ontmoedigde werknemers worden niet tot de werklozen gerekend omdat de BLS alleen die werklozen tot de werklozen rekent die in de afgelopen vier weken actief naar werk hebben gezocht of die zijn ontslagen uit een baan waarin zij naar verwachting zullen worden herplaatst. De BLS erkent echter dat het verdedigbaar is ontmoedigde werknemers als werklozen te beschouwen en publiceert als alternatief voor het officiële werkloosheidspercentage elke maand een percentage waarin ook de ontmoedigde werknemers zijn meegerekend. Toen de BLS dus meldde dat het officiële werkloosheidscijfer in juli 2006 4,8 procent bedroeg, merkte het ook op dat het toevoegen van de 428.000 ontmoedigde werknemers aan zowel de werklozen als de beroepsbevolking het cijfer op 5,0 procent bracht.
Het aantal ontmoedigde werknemers neemt toe wanneer de economie verzwakt en daalt wanneer de economie verbetert. Zo steeg het aantal van 1.109.000 tot 1.793.000 tijdens de recessie die duurde van het derde kwartaal van 1981 tot het vierde kwartaal van 1982, en daalde het vervolgens tot 813.000 bij de volgende economische piek, in het derde kwartaal van 1990. Dientengevolge geven de veranderingen die optreden in het officiële werkloosheidscijfer, waarin de ontmoedigde werknemers niet zijn meegerekend, een te laag beeld van de verslechtering van de arbeidsmarkt die zich in slechte tijden voordoet en van de verbetering die zich in goede tijden voordoet.
De definitie van ontmoedigde werknemers verschilt van land tot land. In Canada bijvoorbeeld moeten ontmoedigde werknemers in de afgelopen zes maanden naar werk hebben gezocht, in plaats van in het afgelopen jaar. Een BLS-studie waarschuwt dat internationale vergelijkingen van het aantal ontmoedigde werknemers “met de nodige voorzichtigheid moeten worden bekeken, omdat de methoden en de gestelde vragen van land tot land verschillen” (Sorrentino 1993, blz. 15).
ZIE OOK Arbeidsparticipatie; Werkloosheid; Werkloosheid
BIBLIOGRAPHY
Castillo, Monica D. 1998. Personen buiten de beroepsbevolking die een baan willen. Monthly Labor Review 121 (juli): 34-42.
Sorrentino, Constance. 1993. International Comparisons of Unemployment Indicators. Monthly Labor Review 116 (maart): 3-24.
Edward I. Steinberg