Jodiumtekorten komen steeds vaker voor bij Amerikanen, omdat we steeds meer natuurlijk zeezout gebruiken in plaats van gejodeerd zout, en dat kan leiden tot allerlei problemen, zoals gewichtstoename, depressie en misselijkheid. Genoeg jodium binnenkrijgen is vooral essentieel voor zwangere vrouwen, omdat het bijdraagt aan een gezonde ontwikkeling van de foetus. Voedingsmiddelen zoals gebakken aardappelen, yoghurt en veenbessen zijn goede bronnen van jodium, maar geen enkele kan tippen aan de hoeveelheden die in de meeste zeewieren worden aangetroffen.
Maar voordat je de “meer is meer”-benadering kiest, is het belangrijk op te merken dat je kunt overdrijven. Te veel jodiumconsumptie kan leiden tot problemen die erg lijken op een jodiumtekort. Jodiumgehaltes kunnen variëren afhankelijk van waar het zeewier wordt gekweekt, en sommige zeewieren hebben de neiging om veel hogere jodiumgehaltes te bevatten dan andere (kelp heeft de neiging om hoog te zijn, terwijl nori meestal laag is).
De enkele portie nori in een SeaSnax geroosterd zeewier snackpakket bevat 25 mcg jodium, wat “ruim binnen de veilige zone is”, volgens Dr. Jane Teas, een prominente onderzoeker aan de Universiteit van South Carolina. Het National Institutes of Health adviseert niet meer dan 1100 mcg maximale jodiuminname voor volwassenen en 300 mcg voor kinderen van 4-8 jaar, terwijl de minimale dagelijkse ADH 150 mcg is voor volwassenen en 90 mcg voor kinderen van 4-8 jaar.
Volgens Teas hoeven gezonde Amerikanen die geen jodiumgevoeligheden hebben zich geen zorgen te maken dat ze te veel binnenkrijgen van het met mate eten van welke soort zeewier dan ook. “Voor mensen in Japan lijkt er een zekere gewenning te zijn aan een hoog jodiumgehalte in hun dieet, en de meeste mensen hebben er geen last van,” zegt Teas. Ze waarschuwt er wel voor dat je te veel jodium binnen kunt krijgen door zeewiercapsules als supplement te nemen.
De belofte van preventie
Onderzoekers zijn nog maar net begonnen met het ontdekken van de medicinale eigenschappen van de unieke chemische verbindingen die in zeewier worden aangetroffen. Anekdotisch bewijs suggereert dat de oude Egyptenaren zeewier gebruikten om borstkanker te behandelen, iets wat wetenschappers nu bestuderen. Een kleine ‘proof of concept’-studie die Teas en haar collega’s onlangs hebben uitgevoerd, toonde aan dat zeewier kan helpen het oestrogeenniveau te reguleren. Teas roept op tot toekomstig onderzoek om te zien of het ook kan bijdragen aan het verminderen van het risico op borstkanker en zelfs de symptomen van PMS kan helpen verminderen. In Japan, waar het aantal gevallen van borstkanker bijzonder laag is, blijven studies wijzen op zeewier als een belangrijke factor in dit verlaagde percentage, dat ooit werd toegeschreven aan een verhoogde sojaconsumptie.
Zeewier kan ook helpen bij de behandeling van andere vormen van kanker. “In celcultuur is aangetoond dat zeewier de sterfte van kankercellen voor verschillende kankersoorten verhoogt, waaronder dikke darm- en prostaatkanker, melanoom, sarcoom en andere,” zegt Teas.
Het is belangrijk om in gedachten te houden dat er veel meer onderzoek nodig is, maar studies hebben ook gesuggereerd dat het eten van zeewier kan helpen ontstekingen te verminderen, de bloeddruk te verlagen en de algemene gezondheid van het hart te stimuleren, naast andere voordelen. Hoewel er nog geen klinische studies zijn uitgevoerd, bleek uit een onderzoek uit 2014 dat zeewierconsumptie het potentieel heeft om de hoeveelheid vet te verminderen die ons lichaam absorbeert.
Dit is vooral veelbelovend nieuws voor degenen die nog steeds niet overtuigd zijn dat ze hun aardappelchips moeten inruilen voor geroosterde nori. Misschien kunnen we ons zeewier eten en onze chips ook hebben.
Mind Your Metals
Zeegewassen kunnen, net als hun terrestrische tegenhangers, worden verontreinigd door zware metalen zoals lood en kwik die op de loer liggen in de omgeving waar ze worden gekweekt. Studies suggereren dat zeewieren die in bepaalde regio’s worden geoogst lagere metaalconcentraties bevatten dan andere, en dat bepaalde zeewieren meer vatbaar zijn voor de opname van verschillende giftige stoffen. Zo is gebleken dat Hijiki bijzonder kwetsbaar is voor de opname van anorganisch arseen uit zeewater, terwijl dat bij nori, kombu en wakame niet het geval is. Arseen is een chemische stof die vaak wordt aangetroffen in combinatie met metalen en in verband wordt gebracht met kanker.
Gelukkig heeft de VS strenge regels om ervoor te zorgen dat de zeewieren die we eten geen onveilige niveaus van giftige stoffen bevatten. Zoek naar verpakkingen met het USDA-keurmerk of doe wat onderzoek voordat je iets koopt om er zeker van te zijn dat je zeewier je meer goed dan kwaad zal doen.