Apologetiek kan eenvoudig gedefinieerd worden als de verdediging van het Christelijk geloof. De eenvoud van deze definitie maskeert echter de complexiteit van het probleem van het definiëren van apologetiek. Het blijkt dat er een verscheidenheid aan benaderingen is gevolgd bij het definiëren van de betekenis, de reikwijdte en het doel van apologetiek.
Het woord “apologetiek” is afgeleid van het Griekse woord apologia, dat oorspronkelijk werd gebruikt als een uitdrukking van verdediging. In het oude Athene verwees het naar een verdediging in de rechtszaal als onderdeel van de normale gerechtelijke procedure. Na de beschuldiging mocht de beklaagde de aanklacht weerleggen met een verdediging (apologia). Het klassieke voorbeeld van een apologia was Socrates’ verdediging tegen de beschuldiging van het prediken van podiumgoden, een verdediging die door zijn beroemdste leerling, Plato, werd naverteld in een dialoog genaamd De Apologie.
Het woord apologia komt 17 keer voor in de vorm van een zelfstandig naamwoord of werkwoord in het NT, en kan in alle gevallen vertaald worden met “verdediging” of “rechtvaardiging”. Het idee van het aanbieden van een beredeneerde verdediging van het geloof is duidelijk in Php 1:7, 16: en vooral 1 Pt 3:15, maar er wordt geen specifieke theorie van apologetiek geschetst in het NT.
In de tweede eeuw begon dit algemene woord voor “verdediging” een engere betekenis te krijgen om te verwijzen naar een groep schrijvers die de geloofsovertuigingen en praktijken van het christendom verdedigden tegen verschillende aanvallen. Deze mannen stonden bekend als apologeet vanwege de titels van sommige van hun verhandelingen, maar blijkbaar werd apologetiek pas in 1749 gebruikt om een specifieke theologische discipel aan te duiden.
Het is gebruikelijk geworden om de term apologie te gebruiken om te verwijzen naar een specifieke inspanning of werk ter verdediging van het geloof. Een apologie kan een geschreven document zijn, een toespraak, of zelfs een film. Apologeten ontwikkelen hun verdediging van het christelijk geloof in relatie tot wetenschappelijke, historische, filosofische, ethische, religieuze, theologische of culturele kwesties.