Als je geen tijd hebt om een fysiek boek te lezen, wordt het beluisteren van de audio-versie dan beschouwd als valsspelen? Voor sommige hardcore boek nerds, zou het kunnen zijn. Maar nieuw bewijs suggereert dat, voor onze hersenen, het lezen en het horen van een verhaal misschien niet zo verschillend zijn.
In een studie gepubliceerd in het Journal of Neuroscience, scanden onderzoekers van het Gallant Lab van UC Berkeley de hersenen van negen deelnemers terwijl ze lazen en luisterden naar een reeks verhalen van “The Moth Radio Hour.” Na het analyseren van hoe elk woord werd verwerkt in de hersenschors, creëerden ze kaarten van de hersenen van de deelnemers, waarbij ze opmerkten dat de verschillende gebieden hielpen bij het interpreteren van de betekenis van elk woord.
Ze brachten de resultaten in kaart in een interactief diagram, dat deze week op de website van Gallant Lab zal worden gepubliceerd.
Kijkend naar de hersenscans en de gegevensanalyse, zagen de onderzoekers dat de verhalen dezelfde cognitieve en emotionele gebieden stimuleerden, ongeacht het medium. Het draagt bij aan ons begrip van hoe onze hersenen semantische betekenis geven aan de kronkelende letters en uitbarstingen van geluid die onze communicatie vormen.
This is Your Brain on Words
In 2016 publiceerden onderzoekers van het Gallant Lab hun eerste interactieve kaart van de hersenen van een persoon nadat ze twee uur lang naar verhalen van “The Moth” hadden geluisterd. Het is een levendig, regenboogkleurig diagram van een brein verdeeld in ongeveer 60.000 delen, voxels genaamd.
Het coderen en analyseren van de gegevens in elke voxel hielp onderzoekers te visualiseren welke regio’s van de hersenen bepaalde soorten woorden verwerken. Een deel reageerde op termen als “vader”, “geweigerd” en “hertrouwd” – sociale woorden die dramatische gebeurtenissen, mensen of tijd beschrijven.
Maar de meest recente studie, die de hersenen vergeleek wanneer ze luisterden en lazen, toonde aan dat woorden de neiging hebben om dezelfde hersengebieden met dezelfde intensiteit te activeren, ongeacht de input.
Het was een bevinding die Fatma Deniz, een postdoctoraal onderzoeker bij het Gallant Lab en hoofdauteur van de studie, verraste. De hersenen van de proefpersonen creëerden op dezelfde manier betekenis uit de woorden, ongeacht of ze luisterden of lazen. In feite zagen de hersenkaarten voor zowel auditieve als visuele input die ze van de gegevens creëerden er bijna identiek uit.
Hun werk maakt deel uit van een bredere inspanning om te begrijpen welke regio’s van onze hersenen helpen betekenis te geven aan bepaalde soorten woorden.
More Work Ahead
Deniz wil het experiment nog verder brengen door te testen op een breder scala van proefpersonen. Ze wil deelnemers opnemen die geen Engels spreken, meerdere talen spreken of auditieve verwerkingsstoornissen of dyslexie hebben. Uitzoeken hoe de hersenen precies betekenis geven aan woorden zou jarenlang experimenten kunnen voeden.
“Dit kan eeuwig doorgaan … het is een geweldige vraag,” zegt ze. “Het zou geweldig zijn om alle aspecten ervan te begrijpen. En dat zou het einddoel zijn.”
Voor nu, zegt Deniz, kunnen de resultaten van deze studie een pleidooi zijn voor mensen die worstelen met lezen of luisteren om toegang te hebben tot verhalen in verschillende formaten. Kinderen die opgroeien met dyslexie, bijvoorbeeld, zouden baat kunnen hebben bij luisterboeken die gemakkelijk beschikbaar zijn in de klas.
En als het luisteren naar luisterboeken je favoriete methode van verhalen vertellen is, speel je misschien helemaal niet vals. In feite lijkt het erop dat u niets verliest door boeken op uw telefoon te downloaden – u bent gewoon een slimme lezer, eh, luisteraar.