Cel: Zbadanie wpływu 6 miesięcy ćwiczeń oporowych o wysokiej lub niskiej intensywności na wydolność aerobową i czas do wyczerpania na bieżni u dorosłych w wieku od 60 do 83 lat.
Metody: Sześćdziesięciu dwóch mężczyzn i kobiet ukończyło protokół badania. Badani zostali dobrani pod względem siły i losowo przydzieleni do grupy kontrolnej (n = 16), grupy ćwiczeń o niskiej intensywności (LEX, n = 24) lub grupy ćwiczeń o wysokiej intensywności (HEX, n = 22). Badani trenowali na poziomie 50% swojego maksimum jednego powtórzenia (1-RM) przez 13 powtórzeń (LEX) lub 80% 1-RM przez 8 powtórzeń (HEX) 3 razy w tygodniu przez 24 tygodnie. Wykonywano po jednym zestawie z 12 ćwiczeń. Siłę mierzono dla wyciskania nogami, wyciskania na klatkę piersiową, podwijania nóg, wyprostu nóg, wyciskania nad głową, podwijania bicepsów, wiosłowania w pozycji siedzącej i zanurzania tricepsów. Wytrzymałość mięśniowa mierzona była dla prasy do nóg i prasy do klatki piersiowej. Wydolność aerobową (szczytowe zużycie tlenu) mierzono podczas inkrementalnego testu na bieżni (Naughton). Czas na bieżni do wyczerpania był mierzony jako czas do wyczerpania podczas przyrostowego testu wysiłkowego.
Wnioski: Znaczącą poprawę wydolności aerobowej i czasu do wyczerpania na bieżni można uzyskać u starszych dorosłych w wyniku ćwiczeń oporowych o wysokiej lub niskiej intensywności. Wyniki te sugerują, że zwiększona siła, będąca konsekwencją treningu oporowego, może pozwolić starszym dorosłym na osiągnięcie i/lub poprawę wydolności tlenowej.