Dr Rebecca Carey przyznaje się do bycia trochę zakłopotany o tym, co jej syn, Mark, je codziennie. Płaty hamburgerowe na śniadanie, albo bekon. Paczka rodzynek i ciasteczko na lunch; kanapka z indykiem i serem „jeśli mam szczęście”, mówi Carey, ale zazwyczaj wraca do domu. Jego ulubiona kolacja to placki rybne i makaron, ale wszystkie warzywa pozostają nietknięte.
To rodzaj diety – mało owoców i warzyw, dużo węglowodanów – przed którą lekarz taki jak ona może przestrzegać. Ale jest też uboga w mleko, cukier i sztuczne dodatki do żywności – wszystko to, co zdaniem Carey pogarsza objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) u 10-letniego Marka. Dwa razy dziennie, rano w ich domu w Newburgh, Ind., i od pielęgniarki szkolnej w czasie lunchu, bierze witaminy i suplementy mineralne, które pomagają uzupełnić brak warzyw.
To było sześć miesięcy na tej diecie, które Carey badała się i testowane na Marka, a w tym czasie przeszedł z jego ADHD leków. Nie wszystko poszło gładko; były walki w sekcji słodyczy w sklepie spożywczym, a Carey zmagała się ze znalezieniem szybkich, wysokobiałkowych śniadań. „Ale szczerze mówiąc, nigdy bym do tego nie wróciła”, powiedziała.
reklama
Carey nie jest jedyną osobą, która próbuje tego podejścia. Leki i terapia pozostają najbardziej skutecznymi metodami leczenia ADHD. Ale napędzany przez obawy o krótko- i długoterminowych skutków ubocznych leków psychiatrycznych na dzieci, niektórzy rodzice szukają sposobów, aby utrzymać swoje dzieci na niższych dawkach leków, lub rzucić leki całkowicie.
Ale adresowanie objawów ADHD przez zmianę diety może być pole minowe. Dla jednej rzeczy, podczas gdy niektóre interwencje diety mają dowody naukowe, aby je poprzeć, inni nie – a nawet te, które robią tylko wydają się skuteczne dla podzbioru dzieci. Zmiany w diecie są często nieszkodliwe, ale nie zawsze. A większość pediatrów nie są prawie tak dobrze zaznajomieni z tych podejść, jak są one z konwencjonalnych leków.
Więc wśród wielu mylących i sprzecznych informacji w Internecie, a duży żywienia luki wiedzy w systemie medycznym, rodzice w ich wits’ end są mapowanie ich własne plany leczenia poprzez próby i błędy nad dinner table.
reklama
Leki i skutki uboczne
Od 2011 roku, najnowsze dane z Centers for Disease Control and Prevention pokazują, co najmniej 6,4 mln dzieci w USA zdiagnozowano ADHD. Tylko około 6 procent bierze leki na ten stan. Zdecydowana większość, a następnie, robią coś innego – być może doradztwo, lub inne formy leczenia, lub nic at all.
Najczęstsze rodzaje leków stosowanych w przypadku ADHD są metylofenidat i amfetamina, zarówno stymulanty, które działają na centralny układ nerwowy, sprzedawane pod nazwami handlowymi Ritalin i Adderall. Leki te są uważane za najbardziej skuteczne leczenie ADHD. Mniej wiadomo, jednak o długoterminowych skutków leków. Powszechne skutki uboczne obejmują utratę apetytu, problemy ze snem i niepokój.
Te skutki uboczne stały się problemem dla Marka wkrótce po tym, jak po raz pierwszy zdiagnozowano u niego ADHD w przedszkolu. W domu zawsze był wrażliwym, drażliwym dzieckiem, ale w klasie zaczął mieć „wybryki”, powiedział Carey: rzucał przedmiotami, chował się pod biurkiem, gryzł innych uczniów. Pediatra Carey’a poddał Marka testowi behawioralnemu, stwierdził, że mierzy wysoko w spektrum ADHD, i przepisał mu terapię behawioralną oraz Concertę, inną popularną markę metylofenidatu.
Carey od początku czuł się nieswojo z lekami. Stała się nieustanna walka o to, by Mark zaczął jeść; stracił na wadze i nie mógł zasnąć w nocy. Carey miał „dojmujące uczucie”, że zawsze będzie musiał brać ten lek. A lek nie pomagał na jego objawy – zamiast tego, wydawało się, że jego stan się pogarsza. Po roku jego psychiatra uznał, że wykazuje on oznaki zaburzeń dwubiegunowych i przepisał mu na to leki.
„Po prostu czułem w głębi serca, że musi być lepszy sposób” – powiedział Carey. Jako lekarz specjalizujący się w chorobach przewodu pokarmowego, Carey widziała, jak dieta robi ogromne rzeczy dla jej własnych pacjentów. Diagnozy Marka dostał ją myślenia o żywieniu roli w mózgu, a ona zaczęła wytyczać swój własny kurs badań i eksperymentów.
Ważenie za i przeciw
Dietetyczne interwencje mają tendencję do stosunkowo niskiego ryzyka – ale baza dowodów dla większości z nich, w zakresie poprawy objawów ADHD, jest nadal niewielka.
Aby spróbować zrównoważyć te czynniki przeciwko sobie, grupa specjalistów w psychiatrii dzieci i młodzieży na Ohio State University w 2011 roku opracowała to, co nazywają SECS vs. RUDE test. Patrząc na literaturę naukową otaczającą 15 różnych dietetycznych lub żywieniowych interwencji, zapytali: Czy są one bezpieczne, łatwe, tanie i rozsądne, lub ryzykowne, nierealistyczne, trudne i drogie?
„SECS nie potrzebuje tyle dowodów dla kogoś, aby spróbować go na indywidualnej podstawie”, powiedział dr L. Eugene Arnold, lekarz w Ohio State centrum medycznego, który specjalizuje się w dzieciństwie ADHD i autyzmu i który był współautorem badania 2011. „Chcesz więcej dowodów, zanim zainwestujesz dużo pieniędzy lub podjąć coś ryzykownego.”
Opóźnianie „standardowe leczenie” – leki i terapia behawioralna – na rzecz alternatywnych podejść może być ryzykowne, jeśli oznacza to, objawy iść nieleczony, napisał Arnold i współautorów w ich przeglądu. Jeśli leczenie nie działa, jest również utrata zasobów rodzinnych, w tym czasu i pieniędzy, do consider.
Niektóre z rzeczy, które ich analiza znalazła, które mieszczą się w kategorii SECS są suplementy kwasów tłuszczowych, zwłaszcza omega-3 suplementy, które wydają się poprawiać objawy ADHD.
„Po prostu czułem w moim sercu serca nie musi być lepszy sposób.”
Dr Rebecca Carey, rodzic dziecka z ADHD
Arnold i współautorzy przyjrzeli się pięciu randomizowanym, kontrolowanym placebo, podwójnie ślepym próbom (złoty standard badań klinicznych), które testowały kombinacje kwasów tłuszczowych na objawy ADHD, zarówno u dzieci jak i dorosłych. Cztery z nich miały statystycznie istotny pozytywny wpływ na objawy.
Kwasy tłuszczowe omega-3, powiedział Arnold, pokazują „małe, ale znaczące korzyści,” i tak długo, jak te suplementy są niskie w rtęć, to ma sens, aby spróbować.
Inne interwencje, jednak – jak leczenie homeopatyczne i ziołowe – były zarówno niepewne i potencjalnie ryzykowne, analiza znaleziono.
Dodatek z mniej dowodów, ale nadal przechodzi test SECS, jest to, że Mark Carey bierze. Nazywany EMPowerplus, suplement zawiera 36 różnych witamin i minerałów, i jest sprzedawany, aby pomóc w zaburzeniach psychicznych, w tym zaburzenia dwubiegunowego, ADHD i depresji.
Ale tylko jedno z badań przeprowadzonych na pigułce było kontrolowane placebo i podwójnie zaślepione. Wykazało ono zmniejszenie objawów ADHD u dorosłych. Więcej badań jest potrzebne na EMPowerplus i podobne szerokie spektrum suplementów mikroelementów przed wnioski o ich skuteczności może być wykonane, Arnold said.
Eliminowanie dodatków, żywności
Najtrudniejsze interwencje to te, które eliminują całe klasy żywności. Diety eliminacyjne obejmują biorąc żywności z diety – jeden z pierwszych iteracji z których, dla nadpobudliwości, był Feingold Diet.
Opracowany z powrotem w 1970s, Feingold Diet koncentruje się na związek między sztucznych kolorów i aromatów i ADHD. Badania od tego czasu wsparł związek. 2004 metaanaliza tylko złoty standard badań – podwójnie ślepej próby i kontrolowane placebo – stwierdził, że sztuczne barwniki żywności zwiększyć nadpobudliwość u dzieci z ADHD. I inne badanie 2004 stwierdzono, że dzieci nawet bez nadpobudliwości zaburzenia doświadczają behawioralnych skutków barwników. Przedszkolaki podane napój ze sztucznym barwnikiem zostały ocenione jako bardziej nadpobudliwe przez swoich rodziców niż te, które otrzymały naturalnie barwione placebo. (Badanie było zaślepione, więc rodzice nie wiedzieli, które ich dzieci otrzymały.)
Lidy Pelsser, badacz w holenderskim centrum badań ADHD, prowadził badanie w 2009 roku, w którym 100 rodzin dzieci z ADHD zostały zwerbowane do wzięcia udziału w pięciotygodniowym eksperymencie „kilka-jedzenie”. Połowa została poinstruowana, aby utrzymać swoje dzieci na zdrowej diecie, a połowa została poinstruowana, aby dać swoim dzieciom tylko „indyk, ryż, trochę warzyw i wody – i to wszystko”, powiedział Pelsser. Z 41 rodzin, które zakończyły kilka-żywności dieta, 32 odpowiedział pozytywnie, z 60 do 70 procent poprawy na testach ADHD w porównaniu do kiedy zaczęli.
Pelsser opisane to podejście nie jako lekarstwo, ale jako „narzędzie diagnostyczne”, który będzie miał różne wyniki w zależności od dziecka. Jeśli nie ma poprawy w zachowaniu po pięciu tygodniach, „dziecko jest dozwolone jeść wszystko ponownie i leki będą odpowiednie,” powiedziała. Jeśli dziecko poprawia się znacznie, a następnie rodzice mogą rozpocząć dodawanie żywności z powrotem w powoli i jeden na raz, aby dowiedzieć się, które mogą być wyzwalacze.
Ostrzegła, że to podejście jest „pogarszające.” Jest to niskie ryzyko, ale również trudne dla families.
Gdy to działa, wydaje się, że działa naprawdę dobrze, powiedział Pelsser, a rodziny są coraz bardziej skłonni spróbować. „To, co widzę, to większa świadomość u rodziców, że nie chcą dawać leków i rozpaczliwie szukają innych sposobów, aby pomóc swojemu dziecku.”
Przegląd z 2014 roku oszacował, że ścisła dieta eliminacyjna może mieć od 10 do 30 procent szans na wykazanie poprawy objawów dla ADHD.
Arnold wskazał również, że te podejścia nie muszą zastępować leków.
„Wiemy, że terapie behawioralne mają tendencję do wzmacniania efektów leków, dzięki czemu pacjent może reagować na niższą dawkę”, powiedział Arnold. „Nie ma powodu, aby wierzyć, że nie będzie działać w ten sam sposób z dietą i odżywianiem.”
Rodzice pomagający rodzicom
Ale dieta jest szeroko promowana przez lekarzy jako ważny czynnik stylu życia w zarządzaniu ADHD, wraz z ćwiczeniami, rutyną i dobrymi nawykami snu, akceptacja diety i odżywiania jako skutecznego leczenia podstawowego jest nadal bardzo „oddolna” w społeczności medycznej, według dr Anny Esparham, pediatry z Kansas i członka jednostki integracyjnej American Academy of Pediatrics’s integrative health unit.
Carey wspomina uczucie izolacji. „Byłam tak przygnębiona tym, gdzie był Mark i przygnębiona opcjami leczenia dla niego, że czułam, że nie mogę być jedyna”, powiedziała.
Więc we wrześniu 2016 roku założyła grupę wsparcia dla innych rodziców takich jak ona, którzy czuli się tak, jakby zmagali się poza głównym nurtem. Pierwsze spotkania odbyły się w jej kościele – „Nie chciałem, żeby to było powiązane z czymkolwiek, chciałem po prostu rozpocząć to w lokalnej społeczności”, powiedziała – ale po sześciu miesiącach grupa urosła na tyle duża i zajmowała wystarczająco dużo czasu Carey, że potrzebowała pomocy. Zgłosiła się do dyrektora medycznego szpitala St. Mary’s w Evansville, Ind., gdzie Carey pracuje, a teraz szpital jest gospodarzem grupy, która przyciąga około 30 osób na swoje spotkania.
Co tydzień inny mówca przychodzi, aby porozmawiać o tematach, które rodzice wskazali, że są zainteresowani w ankiecie na początku – rzeczy takie jak terapia wzroku, ograniczenie czasu ekranowego i terapia behawioralna zwana podejściem „pielęgnowanego serca”.
Carey przyznaje, że te rzeczy „nie mogą być głównym nurtem lub mieć wiele randomizowanych badań kontrolnych za nimi,” ale zorientowała się, że rodzice – w tym ona sama – zasługują na miejsce, w którym mogą otwarcie dyskutować o alternatywach dla status quo.
Idealnie, pewnego dnia, to miejsce może być również gabinetem lekarskim. Esparham myśli, że duża część z powodów, dla których rodzice i dostawcy nie omawiają interwencji diety dla ADHD jest ogólna ignorancja żywienia w dziedzinie medycyny. „Wielu lekarzy nie wie, jak udzielać porad żywieniowych, ponieważ nie dostali w szkole, w rezydenturze, w szkoleniu”, powiedział Esparham.
Pelsser, holenderski badacz, myśli, że może to zająć więcej niż tylko edukację – może to zająć przesunięcie perspektywy, jak również. „W Holandii, jak również w Stanach Zjednoczonych istnieje wiele sceptycyzmu na temat wpływu żywności na ADHD, pomimo badań,” powiedziała. „Myślę, że trudno jest zaakceptować, że rzeczy mogą być inne niż to, co myśleliśmy przez cały czas. To wymaga odwagi, aby powiedzieć, dobrze, po tym wszystkim, możemy się mylić.”
.