Professor aan de Universiteit van Maryland
Dr. Carpenter’s belangrijkste professionele interesse is ernstige mentale ziekten, in het bijzonder schizofrenie. Zijn benadering van de zorg voor en de studie van patiënten is binnen de context van een breed medisch model dat biologische, psychologische en sociale gegevens integreert als het gaat om diagnose, behandeling en etiologie. Hij heeft originele en fundamentele bijdragen geleverd op het gebied van psychopathologie, beoordelingsmethodologie, het testen van nieuwe behandelingen en onderzoeksethiek. Hij is auteur van meer dan 400 klinische en wetenschappelijke artikelen, boekhoofdstukken en boeken. Dr. Carpenter is redacteur geweest van de Archives of General Psychiatry, Biological Psychiatry, Journal of Nervous and Mental Disease, Neuropsychopharmacology, Psychiatry Research, Schizophrenia Research, en is hoofdredacteur van het Schizophrenia Bulletin. Hij was voorzitter van de Werkgroep Psychose voor de DSM-5, was 36 jaar lang directeur van het Maryland Psychiatric Research Center en is lid van het Institute of Medicine van de National Academies of Science.
Aantasting bij schizofrenie: A failure to translate reward information into motivated behavior
Avolition has been at the core of the schizophrenia construct since the earliest clinical conceptualizations of the disorder, and is a principal determinant of poor functional outcome that limits social and occupational success. Op dit moment zijn er geen FDA goedgekeurde behandelingen voor avolitie bij schizofrenie, mogelijk omdat de cognitieve en neurale basis van deze pathologie niet goed begrepen wordt. De huidige presentatie bespreekt recente ontwikkelingen in de etiologie, beoordeling en behandeling van negatieve symptomen van schizofrenie, waarbij een translationele neurowetenschappelijke benadering wordt gebruikt om de avolitionele pathologie te verklaren. We beginnen met een historisch overzicht van avolitie bij schizofrenie, waarbij we vroege klinische conceptualisaties, voorgesteld door Kraepelin, Bleuler en Rado, belichten. Deze vroege beschrijvingen worden gecontrasteerd met moderne opvattingen van negatieve symptomen die hun oorsprong vinden in de jaren 1970 en verder werden verfijnd in de jaren 2000 met de NIMH Consensus Conference on Negative Symptoms. Huidige kwesties in het conceptualiseren en meten van negatieve symptoom pathologie worden besproken, met inbegrip van het primaire versus secundaire onderscheid, of de latente structuur continu of categorisch is, bewijs voor de multi-dimensionaliteit en 2 scheidbare negatieve symptoom domeinen, en recente ontwikkelingen in negatieve symptoom beoordeling. Onderzoek naar het verwerken van beloningen zal ook de revue passeren. Dit onderzoek is begonnen belangrijke inzichten te verschaffen in de cognitieve en neurale mechanismen die geassocieerd zijn met motiveringsstoornissen bij schizofrenie. Specifiek zullen gegevens worden gepresenteerd over verschillende aspecten van beloningsverwerking die bij schizofrenie verstoord zijn, waaronder: (1) dopamine-gemedieerde basale ganglia systemen die het leren van bekrachtiging ondersteunen en het vermogen om signalen te voorspellen die leiden tot belonende uitkomsten; (2) orbitofrontale cortex-gedreven tekorten in het genereren, updaten, en onderhouden van waarde representaties; (3) afwijkende inspanning-waarde berekeningen, die gemedieerd kunnen worden door verstoorde anterieure cingulate cortex en midbrain dopamine functioneren; en (4) veranderde activering van de prefrontale cortex, die belangrijk is voor actie selectie en het genereren van exploratief gedrag in omgevingen waar de beloning uitkomsten onzeker zijn. Een nieuw translationeel affectief neurowetenschappelijk model voor het begrijpen van avolitie wordt besproken, waarin wordt voorgesteld dat afwijkende cortico-striatale interacties een gemeenschappelijke factor kunnen zijn die ten grondslag ligt aan deze verschillende beloningsverwerkingsafwijkingen die zich klinisch manifesteren als avolitie.