St. Bernadette Soubirous była ubogą, niewykształconą, chłopską dziewczyną, która mieszkała w małym miasteczku młynarskim Lourdes, we Francji. 11 lutego 1858 roku, w wieku 14 lat, Bernadetta doświadczyła pierwszej z wielu wizyt Najświętszej Maryi Panny, która ukazała się jej, gdy zbierała drewno na opał wraz z siostrą i przyjacielem. Przesłanie z Lourdes było proste: modlitwa i pokuta. W jednym z objawień Matka Boża określiła się mówiąc: „Powiedz im, że jestem Niepokalane Poczęcie.”
Wkrótce tysiące ludzi zapełniło łąkę z widokiem na grotę, w której objawiła się Matka Boża.
Proboszcz parafii zadbał o to, aby Bernadeta otrzymała wystarczające wykształcenie w wierze, aby mogła przystąpić do Pierwszej Komunii Świętej i zorganizował jej wstąpienie do cichego klasztoru św. Tam kontynuowała swoją edukację, a po złożeniu ślubów służyła chorym i niedołężnym. Bernadetta nigdy nie wróciła do Lourdes. Zapytana o liczne łaski, jakimi obdarzyła ją Matka Najświętsza, zażartowała: „Co ty sobie o mnie myślisz? Czy nie zdaję sobie sprawy, że jeśli Najświętsza Panna wybrała mnie, to dlatego, że byłam najbardziej nieświadoma? Gdyby znalazła kogoś bardziej ignoranckiego niż ja, wybrałaby właśnie ją”. Wielu darzyło Bernadettę sympatią z powodu jej pokory, dobroci i poczucia humoru. Zmarła 16 kwietnia 1879 r. w wieku 35 lat, a ostatnie miesiące jej życia były przepełnione wielkim cierpieniem. Bernadetta była prostą istotą ludzką o głębokiej wierze w Boga – świętą na wyciągnięcie ręki. Została uznana za taką przez Kościół rzymskokatolicki, kiedy została kanonizowana w 1933 r.
.