Circuit Info
Adres: Texas Motor Speedway, PO Box 500, Fort Worth, TX 76101-2500, USA
PH: + 1 817 215-8500
Typ toru: Stałe tory owalne i drogowe
Strona internetowa: http://www.texasmotorspeedway.com
Historia toru
Texas Motor Speedway to tor superspeedway o wysokim stopniu nachylenia zbudowany przez Bruton Smith’s Speedway Motorsports, Inc. w celu obsługi rynku Dallas-Fort Worth w Teksasie. Zyskał reputację jednego z najszybszych torów w kraju i gości dwa wyścigi NASCAR oraz popularną rundę IndyCar Series.
Smith po raz pierwszy ogłosił plany nowego owalnego toru w listopadzie 1994 roku, kończąc krótkie, trzymiesięczne poszukiwania miejsca, kiedy to ziemia pomiędzy Fort Worth i Denton County została wybrana do rozwoju o wartości 250 milionów dolarów. Lokalizacja na skrzyżowaniu Interstate 35 West i Texas State Highway 114 sprawiła, że było to idealne miejsce z doskonałym dostępem dla widzów. Plany zostały ustalone na 160 000 miejsc siedzących w obiekcie z 24-stopniowymi zakrętami i 205 apartamentami typu skybox.
Początek budowy rozpoczął się w kwietniu 1995 roku, kiedy to do Smitha dołączyli kierowcy NASCAR Bobby Labonte i Jeff Gordon oraz Terry Labonte podczas specjalnej ceremonii, aby włączyć pierwszą glebę. Właściwa budowa rozpoczęła się w sierpniu, a główne prace zostały w dużej mierze ukończone do lutego 1996 roku. Czterozakrętowy owal posiadał przedni odcinek, który był nieco przesunięty w stosunku do pit roadu, podobnie jak w Atlanta Motor Speedway. Cztery zakręty charakteryzowały się podwójnym bankiem, z wysokim bankiem 24 stopni i niższym bankiem 8 stopni, aby pomieścić samochody akcyjne i otwarte samochody w stylu Indy.
The Texas 500 dla NASCAR’s Winston Cup został zaplanowany na jego pierwszy bieg w kwietniu 1997 roku, ale to miało okazać się trudne narodziny, kiedy ulewne deszcze w przededniu wyścigu zalały parkingi i zmusiły do odwołania kwalifikacji. Zarządca toru Eddie Gossage otrzymał pomoc od Departamentu Transportu Teksasu, który zamknął część teksańskiej autostrady stanowej nr 170, aby wykorzystać ją jako parking. Chociaż oznaczało to, że fani mieli gdzie zaparkować, nadal musieli dostać się do lokalnej okolicy, a drogi wkrótce zostały przeciążone. Do 8 rano w dniu wyścigu ruch na Interstate 35W był zablokowany około 16 mil na południe od toru i wielu zmagało się z przybyciem na czas na zieloną flagę.
Ci, którym udało się dotrzeć na tor tego dnia byli świadkami czegoś w rodzaju crash-festu, z 13 samochodami w kupie na pierwszym okrążeniu i rekordem toru 73 okrążeń przejechanych pod ostrzeżeniem. Pod koniec wyścigu Jeff Burton objął prowadzenie i prowadził przez 58 ostatnich okrążeń wyścigu, wygrywając swój pierwszy w karierze wyścig Cup. Kierowcy krytykowali wąski rowek toru i byli zaniepokojeni dużym garbem pomiędzy pierwszym i drugim zakrętem. Odpowiadając na krytykę, Gossage wyremontował część obwisłego toru pomiędzy owalnymi zakrętami, a także poszerzył pit road o 12 stóp i przedni odcinek dog leg o 5 stóp.
W czerwcu tor był gospodarzem pierwszego w historii nocnego wyścigu IndyCar, True Value 500k Indy Racing League. Wyścig zakończyłby się kontrowersjami i potyczką pomiędzy właścicielem zespołu A.J. Foytem i kierowcą Arie Luyendyk. Billy Boat, kierowca Foyta, świętował pozorne zwycięstwo na Victory Lane, kiedy Luyendyk pojawił się, aby zaprotestować przeciwko oficjalnym wynikom i twierdzić, że to on był zwycięzcą. Urzędnicy USAC zbadali protest i podjęli decyzję dotyczącą zwycięzcy wyścigu następnego dnia, pozbawiając Boat’a zwycięstwa i ogłaszając Luyendyk’a zwycięzcą z powodu wadliwie działającego sprzętu do pomiaru czasu i punktacji.
Kontrowersje wydawały się być hasłem przewodnim ponownie w roku drugim. Wciąż były problemy z nawierzchnią toru; problemy z odwadnianiem doprowadziły do okazjonalnych „płaczu”, gdy na trasie pojawiły się wilgotne plamy, podczas gdy jury wciąż nie było przekonane co do konfiguracji podwójnych band. Bruton Smith przyznał, że konieczne są dalsze zmiany i wydał około 4 milionów dolarów na ulepszenia. Obejmowały one rekonstrukcję wszystkich czterech narożników, z poprawionym drenażem i jednolitym nachyleniem pod kątem 24 stopni. Dodatkowo, przejścia na i z bankowych zakrętów został znacznie poprawiony.
Zmiany zostały zakończone w czasie na czerwiec 1998 Indy Racing League wydarzenie i natychmiast znalazł przychylność kierowców. Billy Boat pojechał po zwycięstwo – i tym razem je utrzymał. Kierowcy NASCAR również byli zachwyceni zmianami, kiedy złożyli swoją pierwszą wizytę od czasu renowacji w 1999 roku i wydawało się, że kontrowersje z pierwszych kilku lat dobiegły końca. Historia, jednak, by udowodnić inaczej.
W czerwcu 2000 roku, budowa rozpoczęła się na nowym polu drogi w przygotowaniu do Grand Prix of Texas, runda ALMS serii samochodów sportowych, zaplanowane na Labor Day weekend. Kurs zawierał tymczasową szykanę na końcu przedniego odcinka – szybką, ale wystarczająco szeroką, aby samochody mogły przejechać w jednym pliku – z nowym polem golfowym zawierającym pełny bank na obu końcach. Wyścig okazał się być finansową katastrofą dla toru – marny tłum pojawił się w upalnym, 111-stopniowym upale. Sprawy ledwo poprawiły się w 2001 roku i eksperyment nie został powtórzony ponownie.
W 2001 roku, tor ogłosił nowy wyścig dla Champ Car World Series, Firestone Firehawk 600. Miał się on odbyć 29 kwietnia. Podczas treningów i kwalifikacji, reputacja toru jako szybkiego okazała się uzasadniona, a Paul Tracy ustanowił rekord okrążenia 239,552 mph. Prędkości te znacznie przewyższały wszystko, co można było zobaczyć podczas zawodów IRL lub NASCAR, poddając kierowców trwałym obciążeniom przekraczającym 5G. Z 25 kierowców, 21 skarżyło się na zawroty głowy i dezorientację, a ponieważ kierowcy mogli stracić przytomność na torze, CART odwołał wyścig na dwie godziny przed planowanym startem. Champ Cars nigdy nie powróciły.
Do tej pory Bruton Smith był chętny, aby dodać drugie wydarzenie NASCAR w TMS, ale bez nowych slotów w kalendarzu, nie był skłonny do zmiany daty z dala od jednego z jego innych miejsc Speedway Motorsports. Po latach bezskutecznego lobbowania NASCAR, Smith w końcu otrzymał drugą datę w wyniku pozwu wniesionego przez jednego z udziałowców Speedway Motorsports, Inc. przeciwko NASCAR. Zarzucał on naruszenie prawa antymonopolowego i niedotrzymanie obietnicy, że Teksas dostanie drugi wyścig. Niezależnie od prawdy, NASCAR zawarł ugodę poza sądem w ramach ogólnej restrukturyzacji i sprzedał North Carolina Motor Speedway Smithowi, który z kolei przeniósł swoje jedyne wydarzenie NASCAR do TMS od 2005 r.
Od tego czasu ulepszenia obiektów były kontynuowane rok w rok na torze Speedway, z innowacjami, w tym instalacją największego na świecie ekranu wideo HD. Mierzący 218 stóp (66m) szerokości i 94,6 stóp (28,8m) wysokości i noszący przydomek 'Big Hoss’, ekran zadebiutował w sezonie 2014.
Getting There
Texas Motor Speedway znajduje się na północnych obrzeżach Fort Worth w Teksasie. Najbliższe międzynarodowe lotnisko to Dallas/Fort Worth, około 22 mile na południowy wschód. Lotnisko Dallas Love Field również oferuje loty krajowe i międzynarodowe i znajduje się 10 mil na południowy wschód od toru.
Większość ludzi dojeżdża samochodem do toru, który znajduje się na skrzyżowaniu Interstate 35 West i Texas State Highway 114. Z Fort Worth jedź Interstate 35W na północ od Fort Worth. Zjedź na SH 114 i skręć pod wiaduktem do toru żużlowego. Z Dallas jest kilka możliwych tras, jednak w dni wyścigu zalecana jest następująca: kieruj się na północ drogą Interstate 35E do Denton, TX. Na skrzyżowaniu I35E i I35W, kieruj się z powrotem na południe na Interstate 35W. Zjedź w prawo na SH 114 do toru żużlowego.
Pełen parking jest dostępny na działkach toru żużlowego. Parking ogólny jest bezpłatny, ale płatne ulepszenia i parkingi VIP są dostępne za opłatą.
Get Directions
Travel and Accomodation
Znajdź najlepsze oferty hoteli i lotów w pobliżu Texas Motor Speedway:
.