De Eerste Wereldoorlog leidde tot de ontwikkeling van gevechtsvliegtuigen, die tegen 1918 waren onderverdeeld in jachtvliegtuigen, bommenwerpers en lange-afstandsbommenwerpers. In 1918 werd ook de RAF opgericht, met een onafhankelijke commandostructuur.
Oorspronkelijk alleen gebruikt voor verkenning, werden al snel jachtvliegtuigen en bommenwerpers ontwikkeld. Vliegende ‘azen’, jachtvliegers met een indrukwekkende staat van dienst, zoals Manfred von Richthofen (of de ‘Rode Baron’), werden nationale helden.
Bommenwerpers bleven tamelijk ruw – een bemanningslid liet de munitie uit het vliegtuig vallen, maar er werden aanzienlijke verbeteringen aangebracht in de wendbaarheid en betrouwbaarheid van de vliegtuigen zelf.
Hieronder staan 12 belangrijke vliegtuigen uit de Eerste Wereldoorlog, waaronder bommenwerpers, jachtvliegtuigen en verkenningsvliegtuigen.
Britse B.E.2
Armament: 1 Lewis Machinegeweer
Er werden er ongeveer 3.500 gebouwd. Aanvankelijk gebruikt als frontlinie verkenningsvliegtuigen en lichte bommenwerpers; varianten van het type werden ook gebruikt als nachtjagers.
Het was fundamenteel ongeschikt voor luchtgevechten, maar zijn stabiliteit was nuttig bij observatie en verkenningsactiviteiten.
Franse Nieuport 17 C1
Armament: 1 Lewis Machinegeweer
De Nieuport was een uitzonderlijk mobiel tweedekker die het einde inluidde van de Duitse dominantie in de ‘Fokkerplaag’-periode.
Het toestel werd gebruikt door Britse en Franse azen, met name de Canadees WA Bishop en Albert Ball, beiden VC-winnaars, en bleek zowel betrouwbaar als effectief te zijn. De Duitsers slaagden er niet in het ontwerp exact na te bootsen, hoewel het de basis vormde voor sommige vliegtuigen.
Duitse Albatros D.I
Armament: Dubbele Spandau-machinegeweren
Een Duits gevechtsvliegtuig met een korte operationele geschiedenis. Hoewel wijd verspreid in november 1916, zorgde mechanische gebreken ervoor dat het werd ingehaald door de Albatros DII, Albatros’ eerste grote productiejager.
Britse Bristol F.2
Armament: 1 voorwaarts gerichte Vickers en 1 achterwaarts geplaatste Lewis mitrailleurs.
Een Brits tweezits tweedekker en verkenningsvliegtuig, de Bristol jager bleek een wendbaar en populair vliegtuig.
Zijn eerste inzet, in de Slag om Arras 1917, was een tactische ramp, met vier van de zes vliegtuigen die werden neergeschoten. Door een flexibelere, agressievere tactiek ontwikkelde de Bristol zich tot een geduchte tegenstander voor elke Duitse eenzitter.
SPAD S.VII
Armament: 1 Vickers machinegeweer
Een tweedekker jachtvliegtuig dat bekend stond om zijn stevigheid. De SPAD werd gevlogen door azen als George Guynemer en de Italiaanse Francesco Baracca.
Tegen het einde van 1916 dreigden nieuwe, krachtige Duitse gevechtsvliegtuigen de suprematie in de lucht veilig te stellen, maar de SPAD veranderde het gezicht van de luchtoorlog volledig, waarbij zijn vermogen om veilig te duiken bij 249 km/u een bijzonder voordeel was.
Duitse Fokker Dr-1
Armament: Dubbele Spandau-machinegeweren
Gestuurd door de Rode Baron voor zijn laatste 19 kills, bood de Fokker Dr.1 een uitzonderlijke wendbaarheid, maar werd steeds overbodiger toen de geallieerden snellere vliegtuigen produceerden. Het is in de populaire cultuur vooral bekend als het vliegtuig waarin de Rode Baron stierf.
Duitse Gotha G-V
Armament Parabellum machinegeweren, 14 HE-bommen
Een zware bommenwerper, voornamelijk ’s nachts gebruikt, de GV bleek een robuust en effectief vliegtuig.
Het kwam in augustus 1917 in dienst en deed onvermijdelijk goede diensten ter vervanging van de logge en dure Zeppelins en de beperkte lichte bommenwerpers. Het vormde al snel de ruggengraat van de Duitse bombardementscampagnes.
Britse Sopwith F1 ‘Camel’
Armamenten: Vickers machinegeweren
Een eenpersoons tweezitsvliegtuig dat in 1917 aan het Westelijk Front werd geïntroduceerd. Hoewel moeilijk te besturen, bood het voor een ervaren piloot een ongeëvenaarde wendbaarheid. Het werd gecrediteerd voor het neerschieten van 1.294 vijandelijke vliegtuigen, meer dan enig ander geallieerd jachtvliegtuig in de oorlog.
Het hielp bij het vestigen van geallieerd luchtoverwicht dat lang standhield in 1918, en in de handen van majoor William Barker werd het het meest succesvolle jachtvliegtuig in de geschiedenis van de RAF, met het neerschieten van 46 vliegtuigen en ballonnen.
British S.E.5
Armaturen: Vickers machinegeweer
Door vroege mechanische problemen was er een chronisch tekort aan SE5’s tot ver in 1918.
Samen met de Camel was de SE5 van groot belang bij het herwinnen en behouden van de geallieerde luchtheerschappij.
Duitse Fokker D-VII
Wapentuig: Spandau machinegeweren
Een formidabel vliegtuig, de Fokker DVII verscheen aan het Westelijk Front in 1918. Het was zeer wendbaar en in staat om de zwakheden van de Camel en de SPAN bloot te leggen.
Het kon letterlijk ‘aan de propellers hangen’ zonder voor korte perioden af te slaan, en vijandelijke vliegtuigen van onderaf met machinegeweervuur bestoken. Een voorwaarde voor de Duitse overgave was dat de geallieerden alle Fokker DVII’s in beslag zouden nemen.
Britse Sopwith 7F I ‘Snipe’
Armament: 2 Vickers machinegeweren
Een eenpersoons tweezitsvliegtuig dat niet de snelheid had van hedendaagse vliegtuigen, maar ze kon overtreffen in termen van wendbaarheid.
Het werd gevlogen door majoor William G Barker die, toen hij in oktober 1918 in een hinderlaag liep van 15 Fokker D.VII’s in oktober 1918, ten minste 3 vijandelijke toestellen wist neer te schieten alvorens een noodlanding te maken in de geallieerde frontlinies, een actie waarvoor hij werd beloond met het Victoriakruis.
British Airco DH-4
Wapentuig: 1 Vickers machinegeweer en 2 Lewiskanonnen
De DH.4 (DH was kort voor de Havilland) kwam in januari 1917 in dienst. Het bleek een groot succes, en wordt vaak beschouwd als de beste eenmotorige bommenwerper van de oorlog.
Het was zeer betrouwbaar en bleek zeer populair bij de bemanningen, gezien zijn snelheid en hoogte prestaties, waardoor het een goede mate van onkwetsbaarheid voor de Duitse jager interceptie.