“Russische dictator tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij was berucht om zijn wreedheid voor, tijdens en na de oorlog.” Jozef Stalin, de leider van de Sovjet-Unie tijdens de Tweede Wereldoorlog (door de Sovjets de Grote Patriottische Oorlog genoemd), kwam aan de macht na de dood van Vladimir Lenin in 1924. Hij was een hardvochtige en wrede tiran. In 1937-38 zuiverde hij zijn leger van veel van zijn beste officieren. De zuivering strekte zich ook uit tot de intelligentsia. Deze daad beroofde hem van veel bekwame leiders in de Tweede Wereldoorlog. In 1939 ondertekenden Stalin en Adolf Hitler het Nazi-Sovjet Verdrag van Niet-Aanvalsverdrag dat Polen verdeelde tussen Duitsland en de Sovjet-Unie, en dat niet-aanvalsverdrag tussen de ondertekenaars beloofde. Toen de Duitsers in 1941 hun invasie van de Sovjet-Unie (Operatie Barbarossa) begonnen, werd Josef Stalin volkomen verrast en kreeg hij een zenuwinzinking. Hij herstelde echter en was in staat zijn land bijeen te brengen in een poging de Duitsers te stoppen. De Duitsers waren opgerukt tot in de buitenwijken van Moskou, voordat ze werden tegengehouden door een koppige Russische verdediging. In 1942 vaardigde Stalin Order 227 uit, die verbood om nog meer terrein prijs te geven aan de oprukkende Duitse troepen. Dit bevel, net als de zuiveringen, kostte de Sovjets een groot aantal manschappen. Amerika, Groot-Brittannië en anderen verleenden de Sovjets hulp in de vorm van tanks, vliegtuigen, schepen, levensmiddelen en ander oorlogsmateriaal. Stalin ontmoette president Roosevelt en Winston Churchill, die hij niet vertrouwde, in Teheran en Jalta en met president Harry Truman en Clement Attlee in Postdam in 1945. Na het einde van de oorlog in Europa zette Stalin zijn brute zuiveringen voort, waarbij hij iedereen vermoordde die hij als tegenstander beschouwde, zowel in Rusland als in Oost-Europa. Hij veroorzaakte het begin van de Koude Oorlog, die zou duren tot in de jaren 1990. Stalin stierf een natuurlijke dood in 1953.