By Jim Glassman, Główny Ekonomista, Commercial Banking
Po miesiącach oczekiwań, Rezerwa Federalna w końcu rozpoczęła to, co prawdopodobnie będzie stopniowym procesem normalizacji stóp procentowych. Na dzisiejszym posiedzeniu Federalny Komitet Otwartego Rynku ogłosił pierwszą od siedmiu lat podwyżkę stóp procentowych o 25 punktów bazowych, podnosząc je z poziomu 0 – 0,25 do 0,25 – 0,50. W zależności od reakcji gospodarki, po dzisiejszej decyzji nastąpi prawdopodobnie kolejna podwyżka stóp o 25 punktów na wiosnę przyszłego roku. Będą to prawdopodobnie dwa pierwsze kroki w długiej serii stopniowych podwyżek, które, jak wielu oczekuje, powoli przywrócą stopy procentowe do normalnego przedziału w nadchodzących latach.
Sygnał siły
Aczkolwiek gospodarka nie powróciła jeszcze do swojej siły sprzed recesji, decyzja Fed o rozpoczęciu podnoszenia stóp teraz jest oznaką zaufania do perspektyw. Pomimo inflacji utrzymującej się znacznie poniżej oficjalnego celu 2 procent, zatrudnienie nadal rośnie szybciej niż przyrost siły roboczej, a stopa bezrobocia spadła do 5,0 procent, najniższego poziomu od 2008 roku.
Dzisiejsza decyzja podniesie stopy procentowe od zera po raz pierwszy od kryzysu finansowego w 2008 roku. W latach po recesji nawet zerowa stopa procentowa okazała się niewystarczająca, aby pobudzić wzrost gospodarczy, a Fed uruchomił bezprecedensowy program zakupów aktywów na dużą skalę, starając się obniżyć długoterminowe stopy procentowe i zapewnić więcej bodźców gospodarczych. Fed zakończył program skupu aktywów pod koniec 2014 roku, a obecnie stopy procentowe wracają do normalnego poziomu. Przypuszczalnie Fed wierzy, że gospodarka może prosperować bez nadzwyczajnej interwencji, a stopy procentowe prawdopodobnie pozostaną akomodacyjne przez najbliższe lata.
Decyzja o rozpoczęciu podnoszenia stóp procentowych przed inflacją powinna również zapewnić Fedowi większą elastyczność w przyszłości. Przyszłe kroki w kierunku normalizacji będą podejmowane w oczekiwaniu na trajektorię gospodarki – jeśli wzrost zacznie słabnąć w obliczu wyższych stóp, Fed prawdopodobnie opóźni kolejne podwyżki. Alternatywnie, jeśli rynek pracy zacieśni się, a presja inflacyjna zacznie narastać w 2016 r., Fed będzie w stanie przyspieszyć tempo normalizacji stóp procentowych bez szokowania systemu finansowego.
Wpływ natychmiastowy
Dzisiejsza wiadomość może doprowadzić do podwyższonej zmienności na rynkach w nadchodzącym tygodniu, ale jest ona powszechnie oczekiwana – ponieważ niedźwiedzie pozycje są likwidowane, można oczekiwać pewnych tymczasowych zakłóceń, ale zamieszanie prawdopodobnie szybko minie.
W ostatecznym rozrachunku, dzisiejsza podwyżka stóp powinna zbudować zaufanie na rynkach. Przez lata niektórzy inwestorzy obawiali się, że ceny akcji są podtrzymywane przez sztucznie zaniżone stopy procentowe. Teraz, gdy stopy procentowe wzrosły od zera, nie powinno być wątpliwości, że wyceny na rynku akcji są napędzane przez dobre wyniki spółek, a nie luźną politykę monetarną. Chociaż obligacje będą stawały się coraz bardziej atrakcyjne w miarę dalszego wzrostu stóp procentowych, byłoby zaskakujące, gdyby zwabiły one inwestorów z dala od akcji – akcje będą nadal cieszyć się znacznie większym potencjałem wzrostu niż obligacje przez kilka najbliższych lat.
Where Is the New Normal?
Teraz, gdy rozpoczęła się normalizacja, uwaga kieruje się w stronę celu końcowego. W przeszłości decydenci zakładali, że idealna stopa procentowa znajduje się 2 procent powyżej stopy inflacji bazowej. Biorąc pod uwagę oficjalny cel inflacyjny na poziomie 2 procent, oznaczałoby to, że stopy procentowe wynoszą ostatecznie 4 procent. Czy tak jest nadal, to się okaże – nowe regulacje prawdopodobnie spowodują pewne opory w sektorze finansowym, a niższy margines może być wystarczający do powstrzymania presji inflacyjnej. Niepewność co do zachowania się inflacji dodatkowo utrudnia formułowanie długoterminowych prognoz. Federalny Komitet Otwartego Rynku uważa, że stopy procentowe ostatecznie osiągną poziom między 3 a 4 procent (centralna tendencja prognoz decydentów co do ostatecznego poziomu funduszy federalnych wynosi 3,25 do 3,75 procent), ale ostateczna równowaga będzie zależeć od rozwoju rynku pracy w ciągu najbliższych dwóch lat.