Systemische lupus erythematosus (SLE) is een chronische auto-immuunziekte met een breed spectrum van klinische presentaties en manifestaties die vrijwel elk orgaan of weefsel van het lichaam kunnen aantasten. De ziekte heeft een wassend en afnemend beloop en gaat gepaard met een aanzienlijke morbiditeit en mortaliteit als gevolg van sommige van haar complicaties. Een belangrijk kenmerk van SLE is de aanwezigheid van afwijkende immuunreacties, met name tegen endogene kernantigenen, die leiden tot de vorming van antilichamen tegen zelfcomponenten (auto-antilichamen). Samen met een inadequate klaring kan de afzetting in het weefsel van gevormde immuuncomplexen tussen autoantilichamen en zelfantigenen lokale ontsteking en daaropvolgende weefsel-/orgaanschade veroorzaken. In dit hoofdstuk wordt een schematisch overzicht gegeven van de factoren die betrokken zijn bij de pathogenese van SLE, waaronder de interactie tussen genetische, epigenetische, hormonale, omgevings- en immunologische factoren die de expressie van oplosbare mediatoren en aangeboren en adaptieve immuunreacties bij de ziekte op abnormale wijze moduleren.